روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران که در روز‌های درجا‌زدن ورزش‌های منهای فوتبالی، به دلیل تمرکز رسانه‌ای روی او و جدالش با دیوید تیلور، توانسته بود به‌خوبی تبدیل به سفیری برای ورزش ایران در دنیا شود، کتف خودش را به تیغ جراحان سپرد. او بعد از عملی که عنوان شده شش ساعت طول کشیده، با ابراز رضایت از جراحی انجام‌شده بیمارستان را ترک کرده و این روز‌ها مشغول استراحت خواهد بود. آن‌طور که پزشکان جراح و معالج این چهره بین‌المللی خبر داده‌اند، طول درمان کتف آسیب‌دیده حسن یزدانی حدود پنج ماه خواهد بود.
تا اینجا ظاهرا همه چیز خوب پیش می‌رود؛ ولی مشکل اینجاست که حسن یزدانی زمانی دوباره مهیای بازگشت به تشک کشتی می‌شود که وقت زیادی تا شروع بازی‌های المپیک 2024 پاریس باقی نمانده است. در واقع زمان‌بندی برای عمل جراحی او به گونه‌ای انجام شده که یزدانی را تقریبا پنج ماه مانده به المپیک به تشک برمی‌گرداند.
از‌آنجا‌که بسیاری از بخت بالای او برای کسب مدال طلا در وزن 86 کیلوگرم صحبت می‌کنند، بدیهی است که زمان باقی‌مانده برای او چندان تضمین‌کننده مدال طلا نخواهد بود؛ به‌ویژه اینکه حسن رقیب بسیار سرسختی به اسم دیوید تیلور هم دارد. او زمانی که در اوج آمادگی بوده، برای شکست‌دادن دیوید تیلور کار سختی در پیش داشته و به غیر از یک بار، شکست‌خورده محض بوده است؛ اما حالا با مصدومیت کتف و زمان مورد نیاز برای نقاهت، مشخص نیست که بتواند خودش را با صد درصد میزان آمادگی به پاریس برساند.
خودش که بعد از عمل جراحی بسیار امیدوار بوده و گفته برای کسب مدال طلا به المپیک می‌رود؛ ولی ناگفته پیداست که دسترسی به این مدال، به این سادگی‌ها نخواهد بود. مورد مهم دیگری که این روز‌ها نیاز است درباره ماجرای حسن یزدانی شفاف‌سازی شود، اعزامش به بازی‌های نه‌چندان سطح بالای آسیایی هانگژو است.
او در رقابت‌های جهانی صربستان در فینال برابر دیوید تیلور ضربه‌فنی شد. با توجه به «تیپ‌کردن» شانه‌اش از ابتدای همان رقابت تا فینال، مشخص بود که یزدانی از مصدومیت کتف رنج می‌برد. حتی پدرش در گفت‌وگویی قبل از مسابقه فینال عنوان کرده بود اگر کتف حسن سالم بود، می‌گفتم صد درصد تیلور را شکست می‌دهد. او بازی کرد و فینال را باخت.
ابهام بزرگ داستان اینجاست که چرا با توجه به مصدومیت قبلی یزدانی، او بلافاصله بعد از بازی‌های جهانی کتفش را جراحی نکرده تا بتواند زمان بیشتری برای آماده‌سازی برای حضور در بازی‌های المپیک به دست بیاورد؟ دغدغه اصلی همین‌جاست؛ اینکه چرا او با چنین شرایطی حتما باید به بازی‌های آسیایی هانگژو اعزام می‌شده است؟ آیا کمیته ملی المپیک مقصر است؟ نقش فدراسیون کشتی و حسن یزدانی در این بین چیست؟
کاروان ایران نتایج بدی در بازی‌های آسیایی کسب کرد؛ ولی کشتی‌گیران ایرانی به‌ویژه آزادکاران، نمره قابل قبولی در این تورنمنت گرفتند. یکی از طلایی‌های همین رشته و کاروان ایران حسن یزدانی بود که به‌راحتی دستش به مدال طلا رسید؛ ولی مسئله اینجاست که آیا نمی‌شد به جای حسن یزدانی کشتی‌گیر دیگری را به چین فرستاد؟ با توجه به سطح کشتی‌گیران آسیایی بعید بود جانشین یزدانی هم نتواند در این تورنمنت مدال بگیرد؛ پس چرا یزدانی زودتر جراحی نشده تا فرد دیگری به جای او عازم شود؟
درباره این ابهام موضوعات مختلفی مطرح می‌شود؛ یکی اینکه کمیته می‌خواسته با کسب مدال طلای بیشتر برای خودش اعتبار بخرد. دیگری اینکه فدراسیون کشتی نمی‌خواسته ریسک کند و با تمام قوا در این مسابقات حضور پیدا کرده تا برای خودش امتیازات بیشتری دست‌وپا کند. شایعه دیگر هم اینکه اسم حسن یزدانی از مدت‌ها قبل برای این مسابقات رد شده و نمی‌شده او را خط زد.
بااین‌حال، همه این دلایل ظاهرا توجیه است؛ چون با توجه به سطح و کلاس کشتی حسن یزدانی اصلا نیازی نبود او به این مسابقات اعزام شود. اینجا شایعه نگران‌کننده دیگری در فضای مجازی مطرح شده که حسن یزدانی به خاطر دریافت پاداش ریالی مدال طلا به این مسابقات رفته است! این یکی اگر صحت داشته باشد، فاجعه‌آمیز است.
برای بررسی بیشتر چنین موردی کافی است به میزان پاداشی که برای مدال طلا در بازی‌های آسیایی در نظر گرفته شده، رجوع شود. وزارت ورزش از پیش تصویب کرده بود ورزشکاری که بتواند مدال طلا کسب کند، 900 میلیون تومان پاداش می‌گیرد. کمیته ملی المپیک هم خبر داده بود که به مدال طلا 15 هزار یورو پرداخت می‌کند. البته این 15 هزار یورو معادل ریالی و به قیمت روز شد که به حساب ورزشکاران واریز شده است.
در کنار این موضوع مبلغ هزار یورو هم پاداش سکو بوده است که دوباره از سوی کمیته ملی المپیک پرداخت شده است. حالا تبدیل 15 هزار یورو به نرخ تقریبی تومان، مشخص می‌کند که حسن یزدانی 900 میلیون تومان از وزارت ورزش و 800 میلیون تومان به‌علاوه هزار یورو هم از کمیته ملی المپیک برای کسب مدال طلا پاداش گرفته است.
سؤال اصلی اینجاست که آیا دریافت رقم تقریبی یک‌میلیارد‌و 700 میلیون تومان پاداش بازی‌های آسیایی، ارزش آن را داشته که حسن یزدانی مدال طلای احتمالی‌اش در بازی‌های المپیک را به خطر بیندازد؟
اگر پاسخ به این سؤال مثبت باشد که باید حسابی نگران شد. حسن یزدانی یکی از چهره‌های شاخص ورزش ایران است که با توجه به مدال‌های متعددی که برای ورزش ایران به دست آورده، نباید لنگ چنین رقمی آن‌هم به‌عنوان پاداش باشد. در واقع با توجه به وجهه او نیاز است تا چنین ورزشکاری از لحاظ مالی بی‌نیاز چنین پاداش‌هایی باشد تا فکر و ذکرش کسب عناوین مهم در رقابت‌های جهانی و المپیک باشد.
اگر هم چنین نبوده و این ورزشکار با اصرار مسئولان کمیته یا فدراسیون کشتی راهی بازی‌های آسیایی شده که باید مدیریت این دو مجموعه را بابت سهل‌انگاری انجام‌شده در این زمینه شماتت کرد. واضح است که ارزش مدال المپیک به مراتب بهتر و معتبر‌تر از مدال طلا در بازی‌های آسیایی است. اینکه چطور در این مقطع یکی از بخت‌های اصلی کسب مدال المپیک، به جای درمان مصدومیتش به بازی‌های نه‌چندان مهم آسیایی فرستاده شده، از آن دست خودزنی‌هایی است که نابخشودنی به نظر می‌رسد.
دراین‌بین فقط باید امیدوار ماند که همه چیز برای حسن یزدانی خوب پیش برود؛ اینکه او سر زمان مقرر به کشتی برگردد و در فاصله اندک باقی‌مانده بتواند به‌خوبی بدنش را برای مقابله با دیوید تیلور که تا به الان چندین بار ثابت کرده از لحاظ بدنی چند سر و گردن از حسن یزدانی بالاتر است، آماده کند.
