مارک گوتیه ی 63 ساله که اهل فرانسه است و نخستین فردی است که این ایمپلنت را امتحان می کند، می گوید این دستگاه زندگی دوباره ای به او بخشیده است.
به گزارش روزیاتو، او حالا می تواند کیلومترها راه برود، در حالی که قبلاً بیشتر اوقات خانه نشین بود و روزانه چندین بار به زمین می افتاد.
تا پیش از استفاده از این ایمپلنت، استفاده از پله یا آسانسور مشکلات زیادی برای مارک ایجاد می کرد.
این شیوه ی درمانی جدید از قرار معلوم، مشکل لنگیدن و بی حرکت ماندن ناگهانی ای که مارک و بسیاری از دیگر مبتلایان پارکینسون با آن درگیر هستند را حل کرده است و حالا وقتی این دستگاه فعال است، فرم راه رفتن مارک تقریباً عادی به نظر می رسد.
مارک می گوید: «سوار شدن به آسانسور کار ساده ای به نظر می رسد. اما برای من قبلاً کار غیر ممکنی بود. حالا هیچ مشکلی ندارم. صبح ها ایمپلنت را روشن می کنم و شب ها هم خاموش. این وسیله به من این امکان را می دهد تا بهتر راه بروم و تعادل داشته باشم. حالا دیگر از پله نمی ترسم. آخر هفته ها به دریاچه می روم و 6 کیلومتر راه می روم. فوق العاده است.»
مارک می گوید وقتی دستگاه روشن است، یک حس سوزن سوزن شدن خفیفی را احساس می کند، اما اذیتش نمی کند.
ایمپلنت نخاعی چگونه کار می کند؟
این دستگاه تحریک کننده ی عصب ها در قسمت کمر ِ ستون فقرات کار گذاشته می شود و به ماهیچه های پا پیام ارسال می کند.
کنترل بدن مارک کماکان در دست خود او است، چرا که دستورها را مغز او صادر می کند اما ایمپلنت نخاعی با افزودن سیگنال های الکتریکی باعث می شود او بتواند بهتر و راحت تر راه برود.
این ایمپلنت به یک دستگاه مولد ایمپالس متصل است که زیر پوست شکم مارک کار گذاشته شده است.
مارک بعد از جراحی کار گذاشتن ایمپلنت، چندین هفته را در نقاهت به تنظیم آن سپری کرد، کاری که با استفاده از سنسورهای بازخوردی بر روی پاها و کفش هایش انجام می شد.
جاسلین بلاچ، جراح عصبی که این دستگاه را نزدیک به 2 سال قبل در بدن مارک کار گذاشته، می گوید فناوری آن شبیه چیزی است که سال ها از آن برای کمک به برخی بیماران آسیب دیده ی نخاعی استفاده شد بود، اما این اولین باری است که از آن برای بیماری پارکینسون استفاده می شود.
ادواردو مارتین موراد، کارشناس مؤسسه تحقیقاتی NeuroRestore که این ایمپلنت را در ابتدا بر روی حیوانات آزمایش کرد، می گوید مارک خود برای دریافت این دستگاه داوطلب شد.
او گفته: «مارک خیلی شجاع بود که حاضر شد اولین نفر باشد. ما خیلی خوشحال شدیم که دیدیم این دستگاه توانسته کمک زیادی به یک نفر کند.»
این پروژه همکاری ای میان مؤسسه فناوری فدرال سوئیس در لوزان که بیمارستان و دانشگاهی در این شهر است، مؤسسه ملی سلامت و تحقیقات پزشکی فرانسه و دانشگاه شهر بوردوی فرانسه است.
به گفته ی پرفسور گرگوار کورتین، یکی از اعضای این تیم پژوهشی، برای اطمینان از کمک کننده بودن این ایمپلنت برای مبتلایان پارکینسون به تحقیقات بیشتری نیاز است.
او در اینباره می گوید: «این تحقیق تا به حال تنها یک شرکت کننده داشته و ما نمی دانیم که آیا این وسیله روی همه ی بیماران مبتلا به پارکینسون جواب می دهد یا خیر.»
این تیم پژوهشی حالا سعی دارند این دستگاه را روی 6 بیمار دیگر نیز امتحان کنند.
به گفته ی آن ها، در بعضی بیماران احتمالاً استفاده از یک ایمپلنت مغزی برای ایجاد تحریک عمیق مغزی همان نتیجه را خواهد داشت. اما این گزینه برای مارک امکان پذیر نبود، چون او خود از قبل یک ایمپلنت مغزی قدیمی داشت که جا به جایی آن دشوار بود.
این ایمپلنت درمان قطعی پارکینسون نیست، چون پارکینسون یک بیماری پیش رونده است که به مرور زمان تشدید می شود.
اما به گفته ی محققان، این ایمپلنت می تواند یک فناوری تحول ساز برای کمک به بازگرداندن حرکت به مبتلایان پارکینسون پیشرفته باشد که مصرف دارو دیگر تأثیر چندانی روی آن ها ندارد.
محققان می گویند پژوهش آن ها هنوز در مراحل اولیه قرار دارد و برای آنکه این دستگاه در دسترس بیماران مبتلا به پارکینسون قرار بگیرد، به آزمایشات بیشتری نیاز است، با این حال، گام قابل توجهی رو به جلو محسوب می شود.
