نفاق غرب، پشتیبان خطرناک‌ترین انسان روی زمین/ بی‌طرفی در برابر نسل‌کشی عین جنایت است

به گزارش سرویس جهان مشرق، پایگاه خبری-تحلیلی «Covert Geopolitics»، در مقاله‌ای در تاریخ 16 اکتبر، ضمن نسل‌کشی دانستن اقدامات رژیم اسراییل در غزه، لزوم تعقیب قضایی رهبران آمریکا و اروپا به واسطه‌ی نفاق ایشان در مواجهه با قضیه فلسطین شد. از نظر نویسنده‌ی مقاله، امثال بایدن، مکرون و ریشی سوناک به همان اندازه‌ی نتانیاهو در این جنایت بزرگ شریک هستند.

او خطرناک ترین رهبر جهان امروز است. یک روان‌پریش بی‌چون و چرا که کلید انبار سلاح هسته‌ای را هم در اختیار دارد. کسی که یک عمر برای انسانیت‌زدایی از «دشمن» گذرانده است و آن‌ها و فرزندانشان را به عنوان «حیوانات» طرد کرده است.

با این حال، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، به جای محکوم‌شدن توسط جهانِ به اصطلاح متمدن، مورد حمایت و دفاع قرار می گیرد، حتی اگر - یا شاید به این دلیل - که او در حال ارتکاب جنایات جنگی علیه مردم فلسطین است.

اجرای او را در این ویدئو تماشا کنید. این مردی است که با غرور سمی فوران می کند و هرگز از آن تحقیر عمومی که جنگجویان حماس در آخر هفته گذشته به او تحمیل کردند، رهایی نخواهد یافت. من مطمئن هستم که رزمندگان صفحه کلیدیِ صهیونیستی{ارتش سایبری اسراییل} پاسخ های خشمگینانه ای به سخنان من خواهند داد، اما قبل از این کار، باید کمی وقت بگذارند و این مقاله و نظرسنجی را از جروزالم پست بخوانند.

با کمال تعجب، اکثریت قریب به اتفاق 86 درصد از پاسخ دهندگان، از جمله 79 درصد از حامیان دولت ائتلاف راست افراطی اسرائیل، گفتند که حمله غافلگیرانه از غزه، شکست رهبری این کشور بود. بله درست است. بر اساس نظرسنجی جدید «مرکز دیالوگ» که پنج روز پس از حمله منتشر شد، چهار نفر از هر پنج اسرائیلی یهودی معتقدند که دولت و نتانیاهو در نفوذ گسترده حماس به اسرائیل و کشتارهای پس از آن مقصر هستند.

این نظرسنجی است که به طور گسترده توسط رسانه‌های عربی و آسیایی مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد، اما رسانه‌های جریان اصلی در غرب که هنوز به واقعیت مخالفان اسرائیلی‌ها در میدان نرسیده‌اند، کاملا خود را به آن راه می زنند و از کنارش رد می شوند. چقدر شرم‌آور است که روزنامه لیبرالی چون آبزرور، که زمانی روزنامه‌ای بزرگ بود، در لحظه‌ای لجام‌گسیخته از روان پریشی، سرمقاله‌ای کاملا بلاهت‌بار{در دفاع از اسراییل} منتشر می کند. متأسفانه این روزنامه تنها نیست. رسانه‌های جریان اصلی در بریتانیا، اروپا و آمریکا به جای آن که بر خشونت وقیحانه بمباران «انتقام جویانه» اسرائیل و مجازات دسته جمعی - جنایت جنگی - علیه غیرنظامیان در نوار غزه تمرکز می کنند، خود را دربست در اختیار اخبار جعلی از طرف مبلغان طرفدار اسرائیل قرار داده‌اند. روزنامه دیلی تلگراف به جای عذرخواهی از خوانندگان خود، تصمیم حیرت‌انگیزی گرفت و عکسی را منتشر کرد که توسط دولت اسرائیل منتشر شد که به اصطلاح جسد نوزادی را نشان دهد که توسط جنگجویان حماس به قتل رسیده است. نوزاد آغشته به خون، که هنوز لباس سرهمی و پوشک به تن دارد، درون یک کیسه جنازه‌ی پلاستیکی سفید خوابیده است.

{شخصا}با دیدن چنین مناظری بارها در میدان‌های کشتار فلسطین، عراق، سوریه، افغانستان و بخش هایی از پاکستان که مورد اصابت هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا قرار گرفتند، معتقدم این تصویر واقعی است. به عنوان یک انسان، همه ما به یک شکل خونریزی می کنیم و صدمه می بینیم. بدن هایی که اغلب با گلوله شلیک می شوند، رنگ پوست، ملیت یا مذهب فرد زنده را نشان نمی دهند. ما همه مخلوق خدا هستیم با نگاه کردن به اجساد جنگی امروز در غزه، تشخیص بین قهرمانان و تبهکاران تقریباً غیرممکن است.

صورت نوزاد تار شده است (چقدر تل آویو حساس است) اما هرکسی که به این تصویر نگاه می کند می بیند قربانی بی گناه یک اشغال و جنگ وحشیانه است. اگر این یک نوزاد فلسطینی بود - و در زمان نگارش تعداد کشته‌شدگان در غزه 637 کودک بود و نیروهای اسرائیلی در 24 ساعت گذشته هفت کودک فلسطینی را در کرانه باختری اشغالی کشته‌اند - نتانیاهو برای مادونِ‌انسان دانستن آن درنگ نمی کرد، چرا که او و وزیرانش در اسرائیل، فلسطینی ها را چه مرد و چه زن و چه کودک، چنین می دانند.

رهبران جهان ممکن است به دفاع از انتقام‌جویی بی‌بند و بار اسرائیل علیه غزه ادامه دهند، اما شهروندان آن‌ها این کار را نمی‌کنند. خیابان‌های لندن، گلاسکو، پاریس، برلین و شهرهای بزرگ آمریکا شاهد تجمعات گسترده در اعتراض به ضدبشری بودن رژیم صهیونیستی در آخر هفته بود.

همان‌طور که وزرای طرفدار اسرائیل و لابی‌گران می‌خواهند باور کنیم، این{تجمعات اعتراضی} یک نمایش یهودستیزی در مقیاس گسترده نبود. چطور ممکن است این همه یهودی، از جمله خاخام ها، در میان معترضان باشد؟ با این حال، در جوامع یهودی واکنش‌های شدیدی وجود داشته است، دیگر نمی توان به آنان انگ عدم آگاهی و نداشتن درک زد. با این وجود، باز هم می گویم: همه یهودیان صهیونیست نیستند و همه صهیونیست ها یهودی نیستند. به سیاستمداران انگلیسی نگاه کنید که صهیونیسم خود را آشکارا در گفتار و عمل اعلام می کنند. و به میلیون‌ها صهیونیست مسیحی راست افراطی در آمریکا نگاه کنید، حامیان دونالد ترامپ که بدون قید و شرط از راست‌گراترین دولت در تاریخ اسرائیل حمایت می‌کنند. این به تنهایی نشان می دهد که اکثریت صهیونیست‌ها یهودی نیستند، بلکه افرادی هستند که دلایل مذهبی یا سیاسی خود را برای حمایت از رژیم آپارتاید اسرائیل دارند.

واکنش منفی دیگری نیز در راه است، اما این واکنش برای آن دسته از رهبران جهانی که بدون قید و شرط از اسرائیل حمایت می کنند، محفوظ است. این موضوع توسط رئیس سابق کمیته روابط خارجی بریتانیا، کریسپین بلانت، نماینده پارلمان تاکید شد که می‌گوید «حمایت غیرقانونی» بریتانیا از اسراییل، بریتانیا را در «خطر قانونی» قرار می‌دهد. اتفاقاً او یک نماینده محافظه‌کار است. تقریبا بی سابقه است که یک نماینده مجلس اینگونه از دولت خود انتقاد کند.

بلانت یکی از امضاکنندگان بیانیه درخواست تعقیب قضایی مقامات دولتی بریتانیا به اتهام کمک و مشارکت در جنایات جنگی در غزه است. این نامه رسمی توسط مرکز بین المللی دادگستری برای فلسطینیان به نخست وزیر ریشی سوناک، وزیر امور خارجه جیمز کلورلی و دادستان کل ویکتوریا پرنتیس ارسال شده است. امیدوارم رهبر مخالفان، سر کِر استارمر و اعضای کمیته اجرایی ملی حزب کارگر نیز در آن حضور داشته باشند. همه این سیاستمداران، زمانی که در مورد جنایات جنگی تحت فشار قرار می گیرند، بر حق ادعایی اسرائیل برای دفاع از خود پافشاری می کنند. دولت اشغالگر چنین حق قانونی یا اخلاقی را در برابر مردمی که تحت اشغال آن زندگی می کنند، ندارد.

همانطور که وکلا در همه طرف‌های این جنگ شیطانی دایره لغات خود را تیز می کنند، ممکن است بخواهند سخنان استاد برجسته حقوق بین الملل در کالج حقوق دانشگاه ایلینویز، فرانسیس بویل، را در نظر بگیرند. پروفسور بویل در سال 2018 گفت: "فلسطینی ها طبق کنوانسیون نسل‌کشی 1948 قربانی نسل کشی شده اند. "

بویل تقریباً به تنهایی دو حکم دادگاه جهانی را برای جمهوری بوسنی و هرزگوین علیه یوگسلاوی به دست آورد تا دولت وقت یوگسلاوی از ارتکاب همه اقدامات نسل کشی علیه جمهوری بوسنی و هرزگوین در سال 1993 دست بردارد. این اولین باری بود که از زمان تأسیس دادگاه در سال 1921، یک دولت دو حکم را در یک پرونده دریافت کرده بود.

بویل، نویسنده‌ی کتاب «مردم بوسنی بابات نسل‌کشی اعلام‌جرم می کنند» ادامه داد:

"ماده دوم کنوانسیون نسل‌کشی، جنایت بین‌المللی نسل‌کشی را در بخش مربوطه این‌گونه تعریف می‌کند: در کنوانسیون حاضر، نسل‌کشی به هر یک از اعمال زیر اطلاق می‌شود که به قصد تخریب انجام می‌شود. به طور کلی یا جزئی، یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی، به این ترتیب: (الف) کشتن اعضای گروه. (ب) ایجاد آسیب جدی جسمی یا روحی به اعضای گروه؛ ج) تحمیل عمدی شرایط زندگی گروهی که برای نابودی آن محاسبه شده است، تخریب فیزیکی آن به طور کلی یا جزئی…”

وی افزود:

" این دقیقاً همان کاری است که امروز اسرائیل با مردم غزه انجام می دهد: عمداً شرایط زندگی جمعی را چنان در تنگا قرار می دهد تا آن را به طور کامل یا بخشی از آن را نابود کند. صهیونیست‌ها از زمانی که در سال 2007 غزه را محاصره کردند، این کار را انجام می دهند. غزه درست مانند اردوگاه کار اجباری داخائو است که من نیز از آن بازدید کرده‌ام. "

اولین بار فرانسیس بویل را در نوامبر 2011 در مالزی ملاقات کردم، زمانی که جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور ایالات متحده و تونی بلر، نخست وزیر سابق بریتانیا، پس از دو سال تحقیق توسط کمیسیون جنایات جنگی کوالالامپور (KLWCC) در یک دادگاه تمرینی(mock trial) و نمادین به جنایات جنگی محکوم شناخته شدند. یک دادگاه معتبر متشکل از پنج قاضی با پیشینه قضایی و دانشگاهی به اتفاق آرا به این رأی رسید که بوش و بلر به دلیل نقش‌شان در حمله و جنگ عراق در سال 2003 در جنایات جنگی علیه صلح، جنایات علیه بشریت و نسل‌کشی مجرم هستند. من اطمینان دارم که به محض اینکه طعمه بین دندان‌های بویل{به عنوان یک حقوقدان مبرز} گیر کند، افرادی مانند سوناک، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، استارمر و لیزا نندی، نماینده حزب کارگر را در لاهه به نگون‌بختان‌ لرزان تبدیل خواهد کرد.

کسی که با فرانسیس موافق است، پروفسور ایلان پاپ، مورخ اسرائیلی، نویسنده کتاب «پاکسازی قومی فلسطین» است، کسی که با مستندات فراوان به این نتیجه رسید که سیاست نسل‌کشی اسرائیل علیه فلسطینیان بی وقفه بوده و از قبل از تأسیس کشور اسرائیل در سال 1948 گسترش یافته و ادامه دارد. حتی اکنون و به ویژه در برابر 2.3 میلیون فلسطینی ساکن غزه. با پس‌زمینه عملیات‌های « Cast Lead» و «لبه محافظ»، که هر دو اصطلاحی برای نسل‌کشی صهیونیست‌ها علیه فلسطینی‌ها و مردم غزه در سال‌های 2008/2009 و 2014 هستند، سال‌هاست که شواهد جنایات جنگی و جنایات موجود است.

بویل شجاعانه وارد سفارت آمریکا در اسرائیل شد تا به شدت از جنایات جنگی اسرائیل شکایت کند. او توضیح داد:

"می‌دانی به من چه گفتند؟ که این یک "امر داخلی" اسرائیل بود! به عبارت دیگر، دولت ایالات متحده قرار نبود، درگیر شود، اصلاً قرار نبود هیچ کاری در مورد آن انجام دهد، و اگر من با آن تصمیم موافق نبودم، می توانستم آن را با وزارت خارجه در واشنگتن دی سی مطرح کنم. البته می‌دانستم که این کار باعث اتلاف وقت می‌شود و بنابراین این کار را نکردم. "

اگر شک دارید که در حال حاضر و وضع غبارآلود کنونی، کجا باید بایستید، پیشنهاد می کنم که در کنار مردم فلسطین بایستید که قربانیان نسل کشی هستند. صهیونیست ها سابقه طولانی در حمله به غیرنظامیان دارند.

من یک سال پیش (و اخیراً در رسانه های اجتماعی) به اورسولا فون درلاین(رییس کمیسیون اروپا) گوش دادم که خواستار متهم شدن روسیه به جنایات جنگی بود. او با فهرست کردن جنایات ارتکابی در اوکراین گفت که این جنایات شامل «حمله مستقیم علیه غیرنظامیان، شکنجه، بدرفتاری، اعدام‌های موقت و حتی کودکان نیز می‌شوند». وی در سخنانی دیگر قطع برق و آب را جنایت جنگی خواند.

رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا درباره قطع برق، آب و کمک های بشردوستانه اسرائیل چه گفته است؟ در برابر دستور تخلیه 22 بیمارستان در غزه؛ مجازات دسته جمعی فلسطینیان توسط اسرائیل؛ و دستور 1.1 میلیون فلسطینی برای «خروج» از شهر غزه؟ یک هیچ بزرگ.

او یک منافق است و جنایات جنگی را تسهیل می کند. حتی ممکن است برخی او را نژادپرستی بخوانند که برای محافظت از کودکان بی‌گناه اروپایی اوکراین، اما فاقد هرگونه دلسوزی برای کودکان بی گناه عرب غزه است.

محاصره غزه هفته گذشته با حمله حماس آغاز نشد (و همچنین پاکسازی قومی و اشغال اسرائیل؛ آن‌ها علت اصلی مسئله هستند، نه «تروریسم» حماس). اسرائیل در سال 2007 محاصره خود را اعمال کرد و از آن زمان تاکنون آن را حفظ کرده است. آخرین اقدام محاصره‌ای تنگ‌ترکردن محاصره آبی غزه بود. این مجازات دسته جمعی، جنایت جنگی بر اساس کنوانسیون ژنو است.

مکان خاصی در جهنم برای منافقانی مانند فون در لاین، سوناک، بایدن و دیگران در نظر گرفته شده است. اکثر اسرائیلی‌هایی که نتانیاهو را به خاطر ناتوانی در محافظت از خود سرزنش می‌کنند، باید بخشی از این سرزنش را برای سیاستمداران غربی که او و دولت استعماری/اشغالگرش را قادر می‌سازند بدون مجازات عمل نمایند، صرف کنند. شما نمی توانید صلح را از طریق لوله تفنگ برقرار کنید و ساکت ماندن، بی طرفی نیست. به قول اسقف اعظم، دزموند توتو، مبارز فقید ضد آپارتاید، "سکوت، طرفداری از ستمگر است. " شرم بر همه کسانی که چنین می کنند.