خبرگزاری تسنیم: نشست پرسش و پاسخ در مورد حواشی ارسال آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر ظهر امروز با حضور علی محمد زارع رئیس موزه هنرهای معاصر و کارگر رئیس موزه ملی میراث فرهنگی برگزار شد.
در این نشست ابتدا زارع و محمدرضا کارگر نقطه نظرات اولیه خود درباره ارسال آثار گنجینه بیان کردند. آنها معتقد بودند در رابطه با حضور ایران در موزه‌ها و فضاهای فرهنگی در جهان باید به آن مانند یک رسالت ملی توجه شود.
زارع گفت: ما شاهد بودیم که این مسئله به قدر کافی مشخص بود اما یک مخالفت سازماندهی شده علیه آن شکل گرفت.
کارگر گفت: به عقیده من اگر امروز تجاوزی به کشور ما بشود همان جور که ما وظیفه شرکت در دفاع از کشور را داریم حضور در چنین نمایشگاه‌هایی نیز برای حفظ سابقه فرهنگی برعهده تک‌تک ماست و تاریخ به خاطر پیامدهای لغو ارسال این آثار ما را نخواهد بخشید.
وی افزود: زبان موزه‌ها تبادل فرهنگی‌شان است.
مدیرکل اداره موزه‌های سازمان میراث فرهنگی همچنین اظهار کرد: هیچ اثر به خارج‌رفته‌ای، بعد از انقلاب توقیف نشده و همه‌ی آنها براساس چارچوب تفاهم‌نامه‌های رسمی رفته‌اند. گاهی نمی‌توان لیست آثاری را که قرار است از کشور خارج شود، اعلام کرد زیرا آنها باید مورد موافقت هیأت دولت قرار بگیرند و نهایی شوند. همچنین خیلی اوقات صلاح نیست زمان خروج آثار اعلام شود.
زارع همچنین تصریح کرد: در سال 1391 قرار بود همین آثار به وین و اتریش برود که به لحاظ تحریم ایران و عدم بیمه این امکان حاصل نشد. پس از برجام از وزیر امور خارجه آلمان درخواست شد که این آثار در آنجا به نمایش دربیاید. قرار بود از این نمایش دو میلیون یورو به اضافه نصف درآمد بلیت‌فروشی به موزه هنرهای معاصر برسد. اما همانطور که این چند روز پیگیری شد ارسال آثار منتفی شد. این اتفاق باعث شده که با حضور دیوان محاسبات و سازمان بازرسی کشور حتی آثار را تا گنجینه جابه‌جا کنیم.
وی افزود: تعداد گردشگرانی که مختص این نمایشگاه به تهران آمدند بی‌شمار بود و چه خوب بود اگر آثار ایرانی در کنار آثار خارجی در جهان به نمایش درمی‌آمد.
کارگر جامعه معترض به عدم شفافیت ارسال آثار را متهم به خودزنی کرد و گفت: این جامعه منافع ملی کشور را تحت‌الشعاع قرار داده‌اند.
وی گفت: هیچ اثری از ایران تاکنون توقیف نشده است و این یک سابقه در بحث ارسال آثار گنجینه میراث فرهنگی است.
وی تصریح کرد: هر دستگاهی در پروسه‌های حقوقی مدیری دارد که قطعا جوانان مختلف را بهتر از همه بررسی خواهد کرد. او مهمترین علت عدم اعلام نام آثار گنجینه این بود که موضوع نهایی نشده بود و از طرفی عدم اعلام زمان خروج به دلیل ترس از حضور باندهای قاچاقچی و سرقت آثار بود.
زارع در نهایت برای اولین بار سند برخی از آثار گنجینه را به خبرنگاران نشان داد و گفت: ما امانتدار موزه هنرهای معاصر هستیم اینکه مطرح می‌شود اسناد به نام افراد خاص است صحت ندارد و شمامی‌توانید ببینید که سندها به نام موزه هنرهای معاصر است. در زمانهای مختلف چکهایی به موزه هنرهای معاصر برای خرید آثار داده شده است که بنیاد مخصوص شرکت ملی نفت و فرح دیبا از این جمله‌اند ولی طی سندهایی که مشاهده می‌کنید آثار خریداری شده با این پولها به نام موزه هنرهای معاصر هستند.
در ادامه این نشست که ظهر امروز (29 خردادماه) در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد، زارع با اشاره به بیانیه آخر انجمن هنرمندان نقاش گفت: این بیانیه سه خواسته خوب و منطقی را مطرح کرده بود؛ اول اینکه قراردادی که بسته می‌شود باید زیر نظر دفتر حقوقی وزارت ارشاد و مورد تأیید آنها باشد. دوم بیمه آثار، معتبر باشد و سوم تضمین دولت‌های آلمان و ایتالیا برای بازگشت آثار بود.
زارع تاکید کرد: هیچکس هیچ ادعایی در مورد هیچ یک از مجموعه گنجینه‌های هنرهای معاصر ندارد. جامعه هنری باید بداند اسناد دقیق برای هر یک از آثار گنجینه هنرهای معاصر وجود دارد و از طرفی در مورد کارشناسی هم باید بگویم که هر یک از آثار به دقت کارشناسی شده و صحت و سقم آن بررسی شده است.
رئیس موزه هنرهای معاصر همچنین ازلیست آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر رونمایی کرد و گفت: این هم پاسخ آن‌هایی که می‌گفتند؛ لیست آثار فقط در اختیار کامران دیبا است.
زارع با اعلام این خبر که از زمانی که در سمت ریاست موزه قرار گرفته سعی در نمایش آثار بر روی سایت موزه داشته است، تصریح کرد: تاکنون حدود 300 اثر روی گنجینه به نمایش درآمده است و تا حدود 6 ماه آینده تمامی آثار قابل عرضه روی سایت خواهد رفت.
وی تاکید کرد: دیگر اشکالات سایت از جمله دو زبانه نبودن روی سایت برطرف خواهد شد.
کارگر در پایان به خبرنگاران گفت: شما خبرنگاران دوست دارید خبر منفی بنویسید؛ چرا که اگر خبر مثبت بنویسید خبر شما کلیک نمی‌خورد. شما به خاطر بازدید بیشتر خبرهایتان این حرفها را مطرح می‌کنید، وگرنه این حرفها صحت ندارد.
لازم به ذکر است در مورد اعتراض‌های انجام شده خبرنگاران صرفا حامل پیام انجمنهای صنفی متعدد به کشور بوده‌اند و بزرگترین علت پرداختن به موضوع آثار گنجینه را عدم تاراج آثار ملی می‌دانند که تا امروز با عدم انتشار سندهای مربوطه شفافیت لازم در آن وجود نداشت. شفافیتی که حتی کارگر می‌خواست در مورد نمایش اسناد موزه جلوی رئیس موزه هنرهای معاصر را بگیرد.
