سایت حسن روحانی نوشت: در آخرین اجلاس مجلس خبرگان رهبری، نماینده مازندران در نطق خود اتهاماتی را علیه حسن روحانی درباره اجرای سند 2030 و آتش زدن قطعنامه‌ها مطرح کرد.
روحانی، روز دوم اجلاس در نطقی به این اتهامات پاسخ داد و پس از آن به طور مکتوب و مستند، با ارسال نامه‌ای برای کلیه اعضای مجلس خبرگان رهبری به تاریخ 19 مهرماه 1402 به اتهامات نماینده مازندران پاسخ داد.
با توجه به اینکه محتوای جلسات مجلس خبرگان رهبری انتشار عمومی ندارد، نامه روحانی به اعضای مجلس خبرگان با وجود اینکه قید محرمانه نداشت، به طور عمومی منتشر نشد. اما پس از آنکه سید رحیم توکل، اتهامات مطرح‌شده در نطق خود در مجلس خبرگان را در مصاحبه با سایت جماران تکرار کرد، نامه دکتر روحانی در پاسخ به دو اتهام منتشر می‌شود.
در نطق نماینده مازندران در مجلس خبرگان رهبری - چنانکه در مصاحبه با سایت جماران هم اشاره کرده - دو اتهام مطرح شده است: «یکی در مورد برنامه برجام مال آقای روحانی [بود و] یکی هم در مورد عفت و حجاب که رهبری فرمودند، این کار دشمن تهاجم فرهنگی نیست، [بلکه] شبیخون فرهنگی است؛ اما ایشان (روحانی) در زمانی که ریاست داشتند گفتند حتی اکثر مواد 2030 را اجرایی می‌کنم. دوم اینکه رهبری فرمودند اگر خارجی‌ها آن برگه برجام را پاره کنند، ما برگه برجام را آتش می‌زنیم. اما بعد از آن سخنان آقای روحانی گفتند، انگار یک منقلی اینجا هست که آدم بخواهد داخل آن کاغذی را آتش بزند!»
در نامه‌ای که روحانی، نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری برای دیگر اعضای این مجلس ارسال کرده، درباره این دو اتهام این پاسخ‌ها مطرح شده است:
پاسخ به شبهه مربوط به اجرای سند 2030
«چارچوب اقدام آموزش 2030» در امتداد برنامه «آموزش برای همه» قرار دارد که سابقه آن به سال 1990 باز می‌گردد. برنامه «آموزش برای همه» طی سال‌های 2000 الی 2015 در جمهوری اسلامی ایران اجرا شد و به دلیل دستاوردهای موفق در برخی از شاخص‌ها، مورد تقدیر جهانیان قرار گرفت.
پیش‌نویس اولیه «چارچوب اقدام آموزش 2030» در اجلاس مجمع جهانی آموزش (خرداد 1394) در اینچئون کره جنوبی ارائه گردید. در این اجلاس هیات کشورمان «تحفظ رسمی» نسبت به کل سند را در جلسه ارائه نمود. «چارچوب اقدام آموزش 2030» در اجلاس مقامات عالی‌رتبه آموزش جهان در حاشیه سی و هشتمین اجلاس کنفرانس عمومی یونسکو (آبان 1394) ارائه و به تصویب رسید.
در اجلاس مزبور وزیر وقت آموزش و پرورش طی سخنانی بر ملاحظات جمهوری اسلامی ایران در این سند تاکید و بار دیگر متن تحفظ رسمی کشورمان در اجلاس اینچئون را به شرح زیر قرائت کرد و درخواست نمود این تحفظ در اسناد مربوطه اجلاس درج گردد: «جمهوری اسلامی ایران خود را متعهد به بخش‌هایی از «چارچوب اقدام آموزش 2030» که به هر شکلی در تعارض با مقررات و اولویت‌های ملی، باورهای دینی و ارزش‌های فرهنگی جامعه ایرانی تفسیر و تعبیر شوند، نمی‌داند.»
هیات وزیران در تاریخ 1395/6/25 مصوبه 76403 برای تشکیل کارگروه ملی آموزش 2030 با هدف تهیه «برنامه اجرایی و نظارتی» در سطوح ملی و استانی را تصویب نمود. بر اساس بند 2 مصوبه هیات وزیران، کارگروه مزبور این وظیفه را می‌بایست همسو با اهداف «برنامه‌های توسعه کشور»، «اسناد راهبری توسعه»، «نقشه جامع علمی کشور» و «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» انجام دهد.
کمیسیون ملی یونسکو در پی نهایی شدن «چارچوب اقدام آموزش 2030»، و با همکاری متخصصین ارشد آموزش در کشور، اقدام به تدوین پیش‌نویس اول «چارچوب اقدام ملی آموزش 2030» مبتنی بر اسناد بالادستی و منطبق با معیارها و ارزش‌های شریعت اسلامی نمود و این پیش‌نویس در تاریخ 20 آذر 1395 رونمایی شد.
اجرایی شدن برنامه مزبور در دستگاه‌های دولتی، یک هفته قبل از فرمایشات مورخ 1396/2/17 مقام معظم رهبری، بر اساس بخشنامه معاون اول رئیس‌جمهور در تاریخ 1396/2/10 متوقف و بر اساس مصوبه هیات وزیران در تاریخ 1396/4/18 تصویب‌نامه 76403 از زمان تصویب لغو شد.
درباره مصوبه پیشنهادی دبیرخانه شورای انقلاب فرهنگی در تاریخ 1396/3/23 این نکته قابل ذکر است که رئیس‌جمهور در جلسه 792 مورخ 1395/11/19 درباره سند 2030 تاکید کرده است که: «اسنادی که قرار است در سطح بین‌الملل مطرح باشند باید با دیدگاه جمهوری اسلامی ایران و اسناد ملی مغایرت نداشته باشند و لازم است این موضوع در دستور کار شورا قرار گرفته و ابعاد موضوع برای تصمیم‌گیری‌های لازم مورد بررسی قرار گیرد.» ولی به دلایلی خارج از اختیار رئیس شورا، این بحث تا قبل از فرمایشات مقام معظم رهبری در جلسه رسمی مطرح نشده است و متن پیشنهادی نیز از آن رو که ناظر به یک مصوبه از پیش ابطال‌شده هیات وزیران بود، هم از نظر حقوقی اشکال داشت و هم از نظر تحصیلِ‌حاصل بودن واجد نفعی نبود.
اما تهمت مربوط به اینکه بنده گفته باشم: «تا من هستم سند 2030 را اجرا می‌کنم» یک دروغ آشکار و حاصل تقطیع ناجوانمردانه بخشی از سخنرانی مورخ 1396/3/4 است. متن کامل عرایض بنده به شرح زیر است:
«چقدر رفتند سم‌پاشی کردند؛ گفتند اسلام از دست رفت و در تمام مدارس ما اخلاق زیر پا گذاشته می‌شود. هر کسی تهمت زد، توهین کرد و غیبت کرد از همه گذشتم ولی از این توطئه 2030 نمی‌گذرم. یک وقتی شما امام زمان(عج) را ابزار سیاست قرار می‌دهید که مردم جواب دادند. یک وقت امام رضا(ع) را ابزار قرار می‌دهید و مردم جواب می‌دهند. تو را به خدا دین را ابزار سیاست نکنید. چرا به معلمان و دانش‌آموزان ما توهین کردید؟ من از 2030 نمی‌گذرم و تا آخر دولت دوازدهم آن را دنبال می‌کنم. باید به آدم‌هایی که با دین مردم بازی کردند بگوییم. البته آگاهی مردم ما بالاتر از این حرف‌هاست که افرادی را از تهران و قم به روستا بفرستیم و سر مردم کلاه بگذاریم.»
هر ذهن غیرمریضی که حتی ادبیات و قرینه متصل در اصول را هم نخوانده باشد در نگاه اول می‌فهمد که این سخن ناظر به دنبال کردن توطئه‌گران است نه اجرای سند 2030. (چه اینکه در تاریخ 1396/4/18 در دولت یازدهم و 24 روز قبل از شروع دولت دوازدهم، خود دولت آن را لغو کرد.)
پاسخ به شبهه مربوط به آتش زدن قطعنامه‌ها
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله‌العالی در تاریخ 1395/3/25 در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام فرمودند: «جمهوری اسلامی ابتدائاً برجام را نقض نخواهد کرد، زیرا وفای به عهد، دستور قرآنی است اما اگر تهدید نامزدهای ریاست‌جمهوری امریکا مبنی بر پاره کردن برجام عملی شود، جمهوری اسلامی برجام را آتش خواهد زد که این کار هم دستوری قرآنی درباره نقض عهد متقابل است.»
رئیس‌جمهور وقت 9 ماه بعد در تاریخ 1395/12/7 در دیدار با مجریان انتخابات گفت: «اگر برجام هیچ کاری نکرده باشد، فقط قطعنامه‌های الزامی فصل 7 شورای امنیت سازمان ملل را بدون اینکه حتی یک ساعت آن را اجرا کنیم، برای اولین بار در تاریخ سیاسی جهان لغو کردیم، برای موفقیت‌آمیز خواندن آن کافی است چرا که هیچ کشوری نبوده که او را به فصل 7 منشور سازمان ملل بکشانند مگر آنکه آن نظام را سرنگون کرده و جنگ را بر آن تحمیل کنند.
ایران کشوری است که این قطعنامه را به دست همان‌هایی که تصویب کرده بودند، لغو کرد. البته برخی‌ها هم بودند که تصور می‌کردند منقلی وجود دارد و می‌توانند این قطعنامه‌ها را روی آن انداخته و آتش بزنند. برخی سایت‌ها و روزنامه‌ها فکر می‌کنند که اگر از برجام تعریف کنند این موضوع تعریف از دولت محسوب می‌شود در حالی که دولت آن را متعلق به مردم و رهبری عزیز می‌داند و برجام افتخاری برای همه ایران است.»
همان‌گونه که ملاحظه می‌فرمایید مخاطب رئیس‌جمهور مخالفان داخلی برجام و ساده‌انگارانی هستند که قطعنامه‌های فصل هفتی شورای امنیت را کاغذ پاره می‌انگاشتند.
او تصریح می‌کند که برای لغو قطعنامه‌های شورای امنیت چاره‌ای جز مذاکرات سخت و دقیق وجود ندارد و نپذیرفتن آن قطعنامه‌ها توسط ایران یا به منقل انداختن آن قطعنامه‌های کاغذی مانعی برای اجرایی شدن آن در سطح جهان ایجاد نمی‌کرده است.
اما مخاطب فرمایشات رهبری، مخالفان خارجی برجام و یکی از کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا هستند که گفته بودند پس از کسب پیروزی، برجام را پاره خواهند کرد. این فرمایشات مربوط به پس از مذاکرات و حصول توافق است و تکلیف اقدام متقابل جمهوری اسلامی را در صورت نقض عهد از طرف مقابل روشن می‌کند.
متأسفانه در این مغالطه آشکار تعدد ظرف زمانی و تفرق مخاطب و تنوع شیوه خطاب نادیده گرفته شده است و سخنی با مخاطب داخلی در موضوع قطعنامه‌های شورای امنیت و سخنی با مخاطب خارجی در مورد نقض عهد احتمالی مقایسه شده است و تفاوت قطعنامه‌ها با برجام نادیده گرفته شده است.
خبرگان محترم مستحضرید که مقام معظم رهبری در مورخ 1397/6/7 در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای دولت فرمودند: «گاهی از من سؤال می‌شود شما گفتید برجام را آتش می‌زنیم چرا نزدید؟ علت اینکه آتش نزدیم همین بود، گفتیم شاید بشود منافع ملی را با آن تأمین کرد.»
این بیانات گویای تدبیر نظام جمهوری اسلامی از ناکام کردن دولت آمریکا است که فکر می‌کرد با خروج ترامپ از برجام، ایران هم از برجام خارج خواهد شد و جای متهم عوض خواهد شد؛ اما تا امروز که دولت‌های جدیدی از امریکا و ایران بر سر کار آمده‌اند، هنوز دولتی که از سوی جهان به نقض عهد در برجام متهم است آمریکاست و نه ایران! و این نشان‌دهنده حقانیت راهبرد نظام در حفظ منافع ملی کشور است.
