طاها ذاکر طراح پوستر فیلم سینمایی «کوپال» به کارگردانی کاظم ملایی به خبرنگار مهر گفت: کسانی که کاظم ملایی را می شناسند و فیلم های قبلی او را دیده اند می دانند که با «کوپال» شاهد یک اثر متفاوت در سینمای ایران خواهند بود. «کوپال» به شدت پرتحرک و داستان آن فرامرزی است یعنی داستان آن می‌تواند در هر فضایی اتفاق بیفتد.
وی ادامه داد: شخصیت‌های فیلم ویژگی های منحصر به فردی دارند و هرکدام از آنها برای خود آدم های خاص و ویژه ای هستند در نتیجه پوستر فیلم نیز باید شکل متفاوتی به خود می گرفت.
این هنرمند بیان کرد: «کوپال» دارای یک لوگو است که در طول فیلم دائم دیده می‌شود. این لوگو در واقع نشانه آقای کوپال است که یک شکارچی است و در کار تاکسیدرمی کردن حیوانات. ما می خواستیم این لوگو مانند آنچه در پوستر آمده است به خوبی دیده شود به همین دلیل از بزرگترین ابعادی که می توانستم برای طراحی استفاده کردم.
طراح پوستر مستند «آبی کم‌رنگ» تاکید کرد: «کوپال» یک شعار دارد و آن هم این است که انسان به تنهایی نمی تواند در جهان زندگی کند. کوپال از آن کاراکترهایی است که در سینمای ایران به یادگار می ماند؛ کاراکتری که تلاش می کند تنها بماند و بعد اتفاقاتی برای او رخ می دهد. درگیری این آدم با تنهایی و ادامه بقای او در فیلم به تصویر کشیده شده است.
وی ادامه داد: ویژگی های شخصیت کوپال به من کمک کرد تا بتوانم با کاظم ملایی کارگردان این فیلم همکاری کنم البته کار کردن با کاظم ملایی با توجه به اینکه در گذشته کار گرافیک کرده و دانش مناسبی در زمینه گرافیک دارد، بسیار سخت است.
ذاکر گفت: کوچکترین جزئیات از جمله یک تار ریش لووان هفتوان می توانست برای کادر مشکل ساز باشد به همین دلیل و با توجه به حساسیت هایی که کارگردان نسبت به پوستر داشت، طراحی آن نزدیک به 2 ماه طول کشید و بارها ادیت شد. در نهایت توانستیم به پوستر نهایی فیلم دست پیدا کنیم، هرچند اتود انتخابی من برای فیلم چیز دیگری بود اما کاظم ملایی اتودی از پوستر را دوست داشت که در نهایت تبدیل به پوستر فعلی شد. در مجموع امیدوارم این پوستر بتواند بینندگان را به دیدن فیلم دعوت کند و فضای مدرنی را که در فیلم حاکم است به خوبی نشان دهد.
این طراح گرافیک تاکید کرد: من به هندسه علاقه بسیاری دارم و حتی اسم دفتر خود را «استودیو پی» گذاشته ام که برگرفته از عدد پی ریاضی است. علاقه من به هندسه باعث شده در آثار گرافیکی‌ام هم مبانی هنرهای تجسمی نقش پررنگی داشته باشد. کسانی که هنرهای تجسمی خوانده باشند، اولین چیزی که به آنها آموزش می دهند مفاهیم هندسی در شکل بصری است. البته این آموزش تنها تا سطح هندسه سنتی در دانشگاه ها است و به هندسه مدرن در تدریس ها دقت نمی شود.
وی ادامه داد: معمولا در آثار من هندسه فراکتال دیده می شود چرا که معتقدم این هندسه بسیار اهمیت دارد و در همه کارهای من به غیر از «آبی کم رنگ» دیده می شود. تاکید می کنم که در کارهای مختلفی که تا امروز طراحی کرده ام به وضوح می توان کارکرد هندسه را دید.
طراح پوستر «ایستگاه اتمسفر» بیان کرد: سال ها پیش که از هندسه سنتی استفاده می کردم، برای به تصویر کشیدن یک چهره آن را در فضایی قرار می دادم که روی همان هندسه حرکت کند و نقاط طلایی را در نظر می گرفتم و از تقسیم بندی های مرسوم استفاده می کردم اما این روزها تنها کاری که بی شک انجام نمی دهم، همین کار است. اتفاق های هندسی که در پوسترهای من طراحی می شود از هندسه سنتی تبعیت نمی کند و شاید بزرگترین مشکل من با بعضی از تهیه کنندگان و کارگردانان همین است، یعنی آنها انتظار چنین برخوردی در طراحی پوستر ندارند.
وی ادامه داد: در تاریخ طراحی پوستر در ایران، یک دوره ای از طراحی های خوب هنرمندانی چون زنده‌یاد عباس کیارستمی، ممیز، قباد شیوا و آیدین آغداشلو داشتیم که آثار بسیار خوبی برای فیلم ها طراحی کردند اما از آن دوران تا همین سال های اخیر و تا قبل از شکل گیری گروه «هنر و تجربه» و حضور نسل جدید فیلمسازان سینمای ایران که رویکرد متفاوتی را دنبال می کنند، پوسترهای خوبی نمی بینیم و می توان گفت تعداد پوسترهای خوب به 10 عدد هم نرسد. در سال های اخیر، طراح های تخصصی به میدان آمده اند و کارهای متفاوتی را طراحی و تلاش می کنند که این سبک پوستر کله را کار نکنند. ما طراحان زورمان به پخش کنندگان نمی رسد. خوشبختانه با بوجود آمدن پخش کننده ای مانند «هنر و تجربه» این امکان به وجود آمده است که پوستر فیلم ها در فضای متفاوتی طراحی شود.
ذاکر در پایان گفت: چندی پیش مصاحبه ای از یک کاریکاتوریست خواندم که معتقد بود پوستر خوب برای فیلم ها طراحی نمی شود. با خواندن مصاحبه چند سوال برایم پیش آمد که مگر ما چند فیلم خوب در سینمای ایران داریم که بتوان برای آن پوستر خوب طراحی کرد و یا چند سفارش دهنده خوب در سینمای ایران وجود دارد. شرایط به گونه ای است که فکر نمی کنم بیشتر از 50 کارگردان داشته باشیم که حاضر باشند پوستر متفاوت از چهره بازیگر خود برای فیلم انتخاب کنند. در چنین شرایطی مخاطب نیز از طراحی پوسترها خسته شده زیرا پوسترها کپی یکدیگر شده اند.
