سرما و بمب علیه آوارگان غزه / گرم شدن با آتش زدن پلاستیک

آوارگان غزه برای زنده ماندن با سرمای شدید و احتمال بمباران اسرائیل روبه رو هستند. 

به گزارش عصرایران ، خبرنگار خبرگزاری فرانسه از منطقه غزه نوشت: "اسماعیل نبهان" در چادری از پارچه و پلاستیک که در فضای باز در جنوب شهر رفح برپا شده با فرزندان و نوه هایش در مقابل آتش می نشیند تا کمی گرم شود... سرما شدید است و چادر در تلاش برای مقاومت در برابر بادهای شدید مبارزه می کند.

نبهان (60 ساله) می گوید: دو روز پیش بادهای شدیدی می وزید، تمام شب سعی کردیم نایلون را به چادر ببندیم، در بیابان زندگی می کنیم و دریا جلوی ماست. سرما دو چندان است.

چادری که 28 نفر در آن زندگی می کنند به دلیل سوختن هیزم و تکه های پلاستیک بوی بدی می دهد. دود خفه کننده محل را پر می کند.
این چادر خانواده ای که از مرکز منطقه غزه آواره شده یکی از هزاران چادر آوارگانی است که در جنوب غزه ایجاد شده است. آننها صدها متر دورتر از ساحل دریای مدیترانه، در جنوب غربی شهر رفح، در نزدیکی مرز با مصر قرار دارند.

آواره فلسطینی در منطقه غزه در چادر آتش روشن کرده است

جنگ اسرائیل علیه غزه بیش از 3 ماه ادامه دارد. در نتیجه این جنگ، بیش از 23 هزار نفر کشته شده اند که بخش زیادی از آنان زنان و کودکان هستند. این جنگ به دنبال حمله حماس به اسرائیل در 15 مهر / 7 اکتبر روی داد. در این حمله 1200 تن در اسرائیل کشته و 220 نفر به اسارت گرفته شدند.

"رائده عوض" همسر اسماعیل نبهان، می‌گوید: دودی که از سوختن پلاستیک استنشاق می‌کنیم، سینه‌مان را می‌سوزاند.

در کنار او، نوه اش سرفه می کند. رائده (50 ساله) می گوید: "همه بچه ها از بوی دود و سرما مریض هستند. سرفه و آبریزش بینی قطع نمی شود. لباس ها کافی نیستند که آنها را گرم نگه دارد."

او افزود: "تعداد پتوها کافی نیست. هر سه نفر یک پتو دارند و باهم استفاده می کنند. "

رائده از پسرش حاتم می خواهد هیزم بیاورد. او می گوید: "هیزم خیس است. ما چهار روز زمان نیاز داریم تا آن را خشک کنیم، یک یا دو روز برای گرم کردن و غذا پختن برای 30 نفر کافی است. وضعیت غم انگیز است."

بر اساس گزارش سازمان ملل، تعداد آوارگان امروز در نوار غزه 1.9 میلیون نفر از جمعیت 2.4 میلیون نفری منطقه غزه است.

بیانیه مشترک سازمان بهداشت جهانی، برنامه بین المللی غذا و صندوق کودکان سازمان ملل متحد روز یکشنبه تایید کرد منطقه غزه به "تغییر اساسی در جریان کمک های بشردوستانه نیاز فوری" دارد.

آنها خواستار ایمن‌سازی مسیرهای تدارکاتی سریع‌تری شدند و هشدار دادند سطح کنونی کمک‌ها بسیار کمتر از آن چیزی است که برای جلوگیری از ترکیب مرگبار گرسنگی، سوء تغذیه و بیماری لازم است.

آژانس کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) در گزارش روز یکشنبه خود اعلام کرد کمبودها شامل یک میلیون و 200 هزار پتو و تشک، حداقل 50 هزار چادر خانوادگی برای زمستان و 200 هزار قطعه لباس زمستانی است.

درمنطقه رفح در جنوب غزه، محمد کحیل آواره ای از شمال نوار غزه، می‌گوید: "ما غذا، آب و گرما نداریم. در حال یخ زدن هستیم."

حنین عدوان (31 ساله) مادر 6 فرزند، از اردوگاه نصیرت در مرکز غزه به سمت رفح آواره شده است. او در حال سرفه گفت شب احساس می‌کنم از سرما خواهیم مرد.

حنین که چادرش صدها متر با دریا فاصله دارد، برای در امان ماندن از سرما سه تشک روی هم می گذارد.

وی ادامه داد: غیر از آتش وسیله ای برای گرما نیست اما هیزم گران است و پول نداریم. آتش را با پلاستیک روشن می کنیم و از بوی آن خفه می شویم.

در کنار او پسرش فادی (14 ساله) نشسته که مسئول تهیه پلاستیک برای روشن کردن آتش است. پسر با اشاره به دستانش که به رنگ مشکی بودند، می‌گوید: من می‌روم آنجا نزدیک حوض‌های فاضلاب در مرز. زیر ماسه‌ها پلاستیک است. هر روز پلاستیک را با چاقو حفر می‌کنم و برش می‌دهم.

پسر بدون توجه به زخم‌هایی که در اثر این کار دست‌هایش را پوشانده ادامه داد: "برادرانم شب‌ها از سرما می‌میرند، من هم همین‌طور. باید چیزی روشن کنیم وگرنه یخ می‌زنیم".

در چادر نزدیک، خالد فرج الله (36 ساله) برای خانواده شش فرزند خود، از جمله یک کودک با نیاز ویژه، نان تهیه می کند.
نیاز ویژه به کودکان معلول یا داری بیماری خاص اطلاق می شود.

خالد که از خانه خود در شرق شهر غزه آواره شده در گوشه چادر نان می پزد و به پسرش می دهد.

او گفت: بعد از ساعت 2 نیمه شب، از سرمای شدید هیچکس نمی تواند بخوابد، حتی اگر هزار پتو بگذارم، زمین سرد است و خاک، رطوبت و سرما را منتقل می کند.
6 فرزندش سه تشک مشترک دارند.

پدر بین روشن کردن آتش برای گرم شدن و ترس از بمباران اسرائیل در حال مبارزه است.

او می گوید: هر شب برای گرم شدن داخل چادر آتش روشن می کنم زیرا می ترسم هواپیماهای اسرائیلی ما را بمباران کنند. وی افزود: ما دچار وسواس شده ایم که آنها (اسرائیل) ممکن است به هر دلیلی بمباران کنند.

پدر با حسرت به فرزندش "سناد" اشاره می کند. او می‌گوید: "در حال تعامل بود و می‌خندید اما الان همیشه ساکت است و تکان نمی‌خورد. به خصوص که از سرما مدام مریض است و دارویی به او نمی رسد".

فرج الله از باران و حمله اسرائیل می ترسد و می گوید: "اگر باران شدید ببارد مردم از سرما می میرند و اگر اسرائیلی ها به منطقه حمله کنند می میریم. من چه کنم؟ به خاطر فرزندانم به آنجا فرار می کنم." منظور او مرز مصر است.