در مورد کنترل کیفیت هم هیچ نمی‌دانستند ولی دو سال بعد سازمانی هم برای آن درست کردند و امروز کالای ژاپنی یعنی کالای مرغوب. وقتی که من نایب رئیس شدم نخستین چیزی که مطرح کردم این بود که چگونه باید بهره‌وری را اندازه گرفت، از سطح کارخانه تا کل اقتصاد کشور. در سازمان مدیریت ما با برقراری سیستم قیمت تمام شده و مقایسه آن با صنایع مشابه را به عنوان بهره‌وری کارخانه حساب می‌کردیم و به صاحبان کارخانه‌ها می‌گفتیم. این فقط در حد مقایسه دو کارخانه مشابه انجام می‌گیرد و ما نمی‌توانستیم دو صنعت مختلف را با هم مقایسه کنیم. مثلا کارخانه ارج را با روغن نباتی قو. همچنین ما نمی‌توانستیم که فعالیت دو بخش اقتصادی را با هم مقایسه کنیم. مثلا بخش صنعت با بخش کشاورزی.
