۲۰۲۴، سالِ سختِ لیبرال‌دموکرات‌ها/ نگرانی آشکار سردبیر اکونومیست از احتمال بازگشت ترامپ به کاخ سفید

منبع: اکونومیست 
تاریخ انتشار: 13 نوامبر 2023     
نویسنده: زنی مینتون بدوز (سردبیر اکونومیست) 
مترجم: لیلا احمدی 
➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 
 
  عصر ایران/ ترجمه: بیش از نیمی از مردمِ جهان در کشورهایی به سر می‌برند که در سال 2024، انتخابات سراسری برگزار خواهند کرد. اولین بار است که به چنین نقطۀ عطفی رسیده‌ایم. براساسِ الگوهای اخیرِ مشارکتِ رأی‌دهندگان، نزدیک به 2 میلیارد نفر، در بیش از 70 کشور جهان به پای صندوق‌های رأی خواهند رفت. آراء عمومی از بریتانیا تا بنگلادش، از هند تا اندونزی به صندوق‌ها سرازیر می‌شود و بااین‌حساب به نظر می‌رسد، 2024 سالی بر سبیلِ پیروزی و اعتلای دموکراسی باشد؛ اما چنین نخواهد بود. 
 
  در بسیاری از کشورها، حکومتِ حاکمانِ غیرِلیبرال، تثبیت خواهد شد. خیلی‌ها به رهبرانِ فاسد و نالایق، رأی خواهند داد. مهم‌ترین رقابت هم، انتخاباتِ ریاست‌جمهوریِ آمریکا است؛ کارزاری چنان زهرآگین و قطبی‌ساز که سیاستِ جهانی را از بیخ و بن دگرگون خواهد کرد. 

  در پس‌زمینۀ درگیری‌ها، از اوکراین تا خاورمیانه، جهت‌گیریِ آیندۀ آمریکا نقش‌آفرین است. رهبریِ سیاسی و استراتژیِ ایالات متحده، نظم جهانی را تغییر می‌دهد و بر رخدادهای جهان اثرگذار است. به نظر می‌رسد 2024 از همۀ سال‌های پیشین، بحرانی‌تر و مخاطره‌آمیزتر باشد. 
 
  بی‌شک در بسیاری از کشورها، تقلبِ انتخاباتی در کار خواهد بود؛ مثلاً در "بلاروس یا رواندا" احتمال تقلب بسیار زیاد است و موضوع مهم در این مناطق، این است که سهم رأیِ رئیس‌جمهور فعلی چقدر به 100 درصد نزدیک باشد. "ولادیمیر پوتین" با تغییر غیرقانونیِ قانون‌اساسی در سال 2020 برای حذفِ محدودیت‌های ریاست‌جمهوریِ روسیه، بدون شک برای سومین دورۀ متوالی و پنجمین دورۀ کلی، رئیس‌جمهور روسیه خواهد شد. 
 
  بیشترین رأی‌گیریِ انتخاباتی در آسیا خواهد بود و بزرگ‌ترین دموکراسی‌های آن شامل "بنگلادش، هند و اندونزی"، به پای صندوق های رأی خواهند رفت. متأسفانه با خطر پیش‌رویِ مواضع ضدلیبرالیستی مواجهیم.

 هند در دوران "نارندرا مودی" (نخست‌وزیر)، از موفقیت چشمگیر اقتصادی و ژئوپلیتیکی برخوردار است؛ بااین‌حال نخست‌وزیر از شوونیسمِ ضداسلامی و حذفِ پادمان‌های سازمانی حمایت می‌کند. به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور اندونزی، "جوکو ویدودو"، کماکان بر تثبیت سلسلۀ سیاسی‌اش متمرکز خواهد بود. بنگلادش نیز چرخشی اقتدارگرایانه را در پیش گرفته است. رهبرانِ مخالف زندانی شده‌اند و هیچ مخالفتی با این موضوع در این کار نیست. 
 
  آفریقا قاره‌ای با بیشترین انتخابات است؛ اما رأی‌دهندگانِ آن به نحوی فزاینده‌ از عملکرد دموکراسی مأیوسند. در این قاره کودتا رایج است و 9 رژیم از سال 2020 قدرت را قبضه کرده‌اند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند، تعداد فزاینده‌ای از آفریقایی‌ها ممکن است مایل به همراهی با دولتِ نظامی باشند. انتخابات "آفریقای جنوبی" یادآورِ یأسی زنجیره‌ای و پیش‌رونده است. 3 دهه پس از قدرت‌یافتنِ ملت در اولین انتخاباتِ پس از آپارتاید، در کشوری که فساد، بزهکاری و بیکاری در آن موج می‌زند، مردم دوباره به پای صندوق‌های رأی خواهند رفت. 
 
  خبرهای خوب هم داریم. مکزیک اولین رئیس‌جمهورِ زن خود را انتخاب خواهد کرد. هر دو رقیبِ اصلیِ ریاست‌جمهوری، زن هستند و کم‌تر از رئیس‌جمهور فعلی، گرایشات پوپولیستی دارند. 

  رأی‌دهندگانِ بریتانیایی هم عاقبت بین دو نامزد شایسته، دست به انتخاب خواهند زد. پس از 14 سال حکومتِ محافظه‌کاران، پیروزیِ حزب کارگر محتمل است؛ اما این دگرگونی محسوس نیست. افراد کمی در خارج از مرزهای بریتانیا متوجه تغییراتِ عمده خواهند شد. 
 
  انتخاباتِ برخی کشورها تأثیری ناهمگون و فراتر از مرزهای کشورشان خواهد داشت. حتی اگر 18 میلیون رأی‌دهندۀ تایوانی به حزبِ پیشرو دموکراتیک یا کومینتانگ (جبهۀ ناسیونالیست‌های چین) رأی دهند، اپوزیسیونِ دوست‌داِر چین، بر روابط سیاسی در سراسر تنگۀ تایوان و بالطبع بر سطح تنش‌های ما و چین تأثیر خواهد گذاشت. پیروزی انتخاباتی در کوتاه‌مدت، ممکن است احتمال درگیری را کاهش دهد؛ اما در میان‌مدت، رضایت تایوانی‌ها خطر ماجراجویی چینی و به طور بالقوه احتمال درگیریِ قدرت‌های بزرگ را افزایش می‌دهد. 
 
  بااین‌حال، خواه از نظر نمایش‌گری‌های مهیبِ انتخاباتی و خواه از نظر پیامدهای بالقوه، هیچ چیز با "انتخاباتِ آمریکا" قابل قیاس نیست. به سختی می‌توان باور کرد محتمل‌ترین نتیجه، رویاروییِ مجدد دو پیرمردی باشد که اکثریتِ رأی‌دهندگان آرزو دارند هیچ‌کدام روی کار نیایند یا ترجیح می‌دهند، ترجیحشان انتخاب بین این یا آن نباشد. 

  کاندیداتوریِ دونالد ترامپ، دموکراسی آمریکا را تضعیف خواهد کرد. این‌که حزب جمهوری‌خواه مردی را نامزد کرده است که کوشیده نتایج انتخاباتِ ریاست‌جمهوری پیشین را باطل و دموکراسیِ آمریکایی را کم‌فروغ کند، حیرت‌آور است.

   دور دومِ ترامپ، آمریکا را به جدالی بی‌قاعده و گرایشاتی انزواطلبانه در زمانۀ مخاطراتِ ژئوپلیتیک خواهد برد. علاقۀ شدید ترامپ به رهبران قدرتمند، به‌ویژه ولادیمیر پوتین، نشان می‌دهد مباهاتش برای پایان‌دادن به درگیریِ روسیه و اوکراین در 24 ساعت، به هزینۀ اوکراین تمام خواهد شد. 
 
  شاید ترامپ نامزد انتخاب نشود و چه‌بسا درصورت نامزدشدن، شکست بخورد؛ اما احتمالِ انتخاب مجدد او به نحو نگران‌کننده‌ای زیاد است و عواقبِ آن برای دموکراسی و جهان می‌تواند فاجعه‌بار باشد.