ایسنا نوشت: صدای خواننده محزون است و در عین حال استوار؛ گاهی با حسرت و گاهی با اندوه مجسمه سپید آزادی را خطاب قرار می‌دهد و به او می‌گوید: تو چگونه می‌توانی یک فرشته سپیدپوش باشی در حالی که وجدانت دو پاره شده است؟
حالا چند هفته از بازدید میلیونی قطعه «تِلکَ قضیه» اثر گروه راک مصری «کایروکی» می‌گذرد؛ ویدئویی وایرال شده از آیین اختتامیه یک جشنواره فیلم مصری که امیر عید (خواننده گروه) در حالی که گیتار می‌نوازد، این قطعه را در میان تشویق‌های پیاپی مخاطبان اجرا و به صراحت مدعیان آزادی را محکوم می‌کند.
مصر، موسیقی الکترونیک و «کایروکی»
موسیقی نوین مصری، به دلیل محبوبیت و نفوذ عظیم سینما و موسیقی مصر، هسته اصلی موسیقی خاورمیانه عرب و شرقی محسوب می‌شود و تأثیر بسزایی نیز در منطقه دارد. ساختار مقامی موسیقی شرقی خاورمیانه که توسط مقام‌ها تعریف می‌شود، شباهت زیادی به مدهای غربی دارد و در حالی که ریتم موسیقی خاورمیانه توسط حالت‌های موزون استاندارد «وزن» اداره که با ترکیب ضربات و استراحت‌های برجسته و بدون تمرکز تشکیل می‌شود.
موسیقی الکترونیک در مصر پیشینه چندان زیادی ندارد اما طی سال‌های اخیر موسیقی‌هایی با رویکرد سیاسی مورد علاقه مصری‌ها هستند. هرچند که انقلاب مردمی مصر در سال 2011 که مجموعه‌ای از راهپیمایی‌ها، اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی را شامل و در نهایت به استعفای حسنی مبارک ختم شد، در شکل‌گیری این ذائقه موسیقایی بی‌تاثیر نبود.
«کایروکی» نیز محصول چنین جریانی بود؛ هرچند که گروه راک «کایروکی» فعالیت خود را در سال 2003 آغاز کرد اما اوج فعالیت و شهرت این گروه به همان سال 2011 برمی‌گردد؛ زمانی که دقیقا یک روز پیش از استعفای حسنی مبارک، قطعه «آواز آزادی» را منتشر کرد. برگ برنده این آهنگ زمانی بود که انقلابیون با حضور در میدان «التحریر» آن را یک‌صدا اجرا کردند و به آن اعتبار بخشیدند.
«کایروکی» که یک گروه کوچک و 5 نفره است، می‌خواهد به زبان موسیقی جوانان مصری را به تفکر و شاید هم تغییر دعوت کند.
«تِلکَ قضیه» از کدام ماجرا می‌گوید؟
«تِلکَ قضیه» که ترجمه روان آن به فارسی «آن یک قضیه است» معنی می‌شود، ترانه پر سر و صدای این روزهای «کایروکی» است که بر روی قصیده‌ای از شاعر مطرح مصری «مصطفی ابراهیم» آهنگسازی شده است.
«تِلکَ قضیه» درباره زندگی و سرنوشت مردم فلسطین است. مقوله‌ای که گاهی سوال‌برانگیز می‌شود و امیر عیدی محکم و در عین حال عریان سوالاتی را درباره قضیه فلسطین از مدعیان آزادی می‌پرسد.
صدای خواننده محزون است و در عین حال استوار؛ گاهی با حسرت و گاهی با اندوه مجسمه سپید آزادی را خطاب قرار می‌دهد و به او می‌گوید: تو چگونه می‌توانی یک فرشته سپیدپوش باشی در حالی که وجدانت دو پاره شده است؟
در هنگام اجرای این ترانه مجسمه موسوم به آزادی پشت سر خواننده نقش می‌بندد و او خطاب به مدعیان آزادی می‌خواند:
تو چگونه می‌توانی یک فرشته سپیدپوش باشی
در حالی که وجدانت دو پاره شده است
عاطفه و توجه و دلداری‌ات نسبت به کشته‌شدگان بر اساس نژاد آنهاست!
این مساله است و آن هم مساله است!
از یک سو مدارس را بمباران می‌کند و دانش‌آموزان را می‌کشد
می‌گویی آنها قربانی‌اند، اینها هم قربانی‌اند؟!
قاتل را با مقتول برابر می‌دانی؟
با رعایت نزاکت و بی‌طرفی؟!
تو چگونه چشم بر هم می‌گذاری و می‌خوابی؟
در حالی که افراد خانواده‌ها زیر آوار خانه‌شان مدفون شده‌اند؟
چگونه در زندانی گسترده زندگی کنند؟
زندانی از آتش و خاکستر
این ترانه اعتراضی حالا به شدت در فضای مجازی وایرال شده و بازدید میلیونی داشته است؛ یکی از دلایل وایرال شدن نسخه تصویری این اثر اجرای آن در یک جشنواره فیلم است که شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد یک ترانه اعتزاضی که مخاطبش رژیم صهیونیستی است، فضایی برای اجرا در یک جشنواره هنری را داشته باشد.