علل درد گوش بیرونی

بخش بیرونی گوش شامل پوست و غضروف می‌شود که ما آن را در دو طرف سر (لاله گوش) مشاهده می‌کنیم. هنگامی که درباره گوش بیرونی صحبت می‌شود، بسیاری از ما به لاله گوش اشاره می‌کنیم.

 

به لحاظ علمی کانال گوش هم قسمتی از گوش بیرونی محسوب می‌شود. درد لاله گوش به دلایل فراوانی رخ می‌دهد و معمولا همراه با قرمزی و تورم است که این علائم اولیه نشان دهنده وجود مشکلی در گوش است.

 

برخی مواقع ممکن است درد به دلیل بروز مشکلی در گوش میانی، کانال شنوایی یا کانال گوش باشد که تا گوش بیرونی گسترش یافته است. گاه درد لاله گوش یا حساسیت آن به طور کامل ناشی از لاله گوش است، بدون اینکه بخش‌های دیگر گوش را درگیر کرده باشد.

به گزارش فرارو، لاله گوش زائده نسبتا بزرگی روی دو طرف سر است. برای تعدادی از افراد این بخش گوش بزرگ است و در شنوایی نقش مهمی دارد؛ زیرا امواج صوتی را به کانال گوش هدایت می‌کند. لاله گوش متشکل از غضروف است که با پوست پوشیده شده است.

اگرچه گوش انسان‌ در جای ثابتی قرار دارد، در برخی افراد عضلات گوش به صورتی است که توانایی حرکت دادن گوش را دارند (مثل استن لورل). حرکت گوش‌ها در این افراد در مقایسه با سایر پستانداران خیلی کم و ناچیز است. درد لاله گوش ممکن است کل بخش غضروفی یا فقط بخش‌هایی از آن را در بر بگیرد.

پنج بخش در لاله گوش وجود دارد که به عنوان مارپیچ، مارپیچ مخالف، صدفه، تراگوس، نرمه و مجرای شنوایی خارجی شناخته می‌شود. قسمت‌های دیگری روی لاله گوش وجود دارد که معمولا به جز پزشکی اهمیت دیگری ندارند.

 

باتوجه به اینکه قوزک عمدتا پوست و غضروف است، درد هم به این ساختار‌ها باز می‌گردد. آسیب، عفونت، آلرژی، سرطان‌ها و سایر بیماری‌های پوستی غضروف برخی از علت‌های آسیب دیدگی گوش یا درد لاله گوش هستند.

درد یا حساسیت در لاله گوش برخی مواقع به دلایلی ساده همانند خوابیدن روی سطحی سفت یا استراحت طولانی مدت روی یک پهلو است. درد مداوم یا مکرر همیشه باید مورد توجه و بررسی قرار بگیرد؛ زیرا این احتمال وجود دارد که به دلایلی جدی مانند سرطان باشد؛ حتی در صورتی که ضایعه‌ای روی آن مشاهده نشود.

صدمه به گوش شایع‌ترین علت حساسیت و درد لاله گوش است. این آسیب معمولا همانند پیرسینگ گوش یا خوردن ضربه محکم به گوش تجربه می‌شود. در صورتی که تروما شدید نیست، التهاب کوتاه مدت است و بدون هیچ درمانی فروکش می‌کند. درد و حساسیت آن ممکن است تا مدتی پس از درمان هم وجود داشته باشد.

صدمه ممکن است مکانیکی، شیمیایی یا با نیرو‌های الکترومغناطیس باشد. آفتاب سوختگی علت شایع ضربه به لاله گوش محسوب می‌شود؛ همچنین با قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش در اتاق‌های برنزه هم ممکن است تجربه شود.

 

این مسئله به عنوان آسیب نوری شناخته می‌شود و به احتمال قوی روی افراد دارای پوست‌های روشن‌تر بیشترین تاثیر را دارد. آسیب پرتو درمانی گوش در افرادی که در حال درمان سرطان‌هایی هستند که نزدیک به سر و گردن است، بسیار افزایش می‌یابد.

گوش شناگران معمولا درگیر عفونت گوش بیرونی می‌شود. این عفونت روی کانال گوش تاثیر می‌گذارد و لاله گوش نیز ممکن است ملتهب شود.

با این وجود عفونت‌های مربوط به لاله گوش بیشتر با پیرسینگ عفونی شده یا عفونت‌های ثانویه ناشی از بیماری‌های پوستی مشاهده می‌شود. بسیاری از این عفونت‌ها به دلیل وجود باکتری‌هایی هستند که به طور طبیعی روی پوست موجودند که فرصتی برای عفونی کردن پوست را فراهم می‌آورند.

واکنش‌های حساسیت‌زا زمانی به وجود می‌آیند که سیستم ایمنی به مواد بی‌ضرر (حساسیت‌زا) واکنش نشان بدهند. در مورد گوش این مواد حساسیت‌زا معمولا در تماس با پوست گوش قرار می‌گیرند.

 

گوشواره‌هایی که از فلزات خاصی ساخته شده‌اند، یکی از حساسیت‌زاترین عوامل آلرژی گوش به شمار می‌روند. خارش، سوزش، درد، تورم و قرمزی علائم معمول آن هستند. گوش یک محل شایع برای کهیر است که به نظر می‌رسد یک پاسخ آلرژیک است؛ اگرچه علت دقیق کهیر مشخص نیست.

درماتیت آتوپیک یک بیماری شایع پوستی است که معمولا در اوایل کودکی ظاهر می‌شود. این بیماری بیشتر در چین و چروک‌های پوست و لاله گوش بروز می‌کند؛ به‌ویژه پشت گوش که یک محل درگیر شونده است. رینیت آلرژیک و آسم نیز ممکن است با درماتیت آتوپیک به وجود بیاید.

درماتیت تماسی التهاب پوستی مربوط به التهاب یا حساسیت است. درماتیت تماسی ممکن است با هیچ ماده‌ای مربوط نباشد که می‌تواند پوست انسان را تحریک کند؛ حتی قرار گرفتن در معرض آب به مدت طولانی ممکن است تحریک کننده باشد. بدن در مورد درماتیت تماس آلرژیک به مواد مضر (حساسیت‌زا) مانند فلزات خاصی که در گوشواره و رنگ مو یا شامپو‌ها به کار می‌روند، واکنش نشان می‌دهد.

درماتیت فتو آلرژیک که در برخی مواقع به عنوان کهیر خورشیدی یا فتودرماتیت شناخته می‌شود، یک بیماری پوستی است که با قرار گرفتن در معرض آفتاب به وجود می‌آید. در عین حال که نور قوی آفتاب می‌تواند به پوست صدمه بزند، در درماتیت فوتو آلرژیک آفتاب با مواد شیمیایی روی پوست واکنش نشان می‌دهد. این مواد ممکن است شامل دارو‌های خاص، بعضی از انواع صابون و حتی ضد آفتاب باشند.

پسوریازیس یک بیماری پوستی خود ایمن است که ضخیم شدن پوست همراه با تشکیل پلاک‌های سفید نقره‌ای است. این بیماری همه بخش‌های پوست را می‌تواند مبتلا کند و گوش نیز یکی از نقاطی است که دفعات بیشتری دچار آن می‌شود؛ به‌ویژه که پسوریازیس پوست سر هم وجود دارد. دارو‌های خاصی برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود که در درماتیت فتو آلرژیک نقش کلیدی بازی می‌کند.

پلی کندریت یک بیماری خود ایمن است که روی غضروف تاثیر می‌گذارد که شامل غضروف همه نقاط بدن و مفاصل محل ابتلا می‌شود. از آنجا که گوش‌ها از غضروف ساخته شده‌اند، ممکن است از میان هر 10 مورد 9 مورد نیز دچار پلی کندریت راجعه شوند.

 

پلی کندریت بیشترین بروز را در دوره سنی 50 و 60 سالگی دارد. عامل آن ناشناخته است و تشخیص این بیماری با نمونه‌برداری میسر است.

 

بیماری وینکلر بیماری است که طی آن یک برجستگی دردناک روی قسمت‌های بالایی گوش به علت فشار یا صدمه ایجاد می‌شود. این مسئله شامل فشار مکانیکی مانند استفاده از تلفن همراه یا صدمه ناشی از آفتاب است.

 

این بیماری همچنین به عنوان کندرودرماتیت ندولر مزمن لاله گوش (CNHC) شناخته می‌شود. این برجستگی برخی مواقع می‌تواند نامشخص باشد. در این حالت ضایعه‌ای خوش‌خیم است.

گوش محل غیر معمولی برای سرطان؛ به‌ویژه سرطان‌های پوستی مانند کارسینومای سلول پایه‌ای و کارسینوم سلول سنگ‌فرشی نیست. این بخش هم مانند سایر نقاط بدن مانند صورت و دست در معرض آفتاب قرار می‌گیرد. علاوه‌بر این ممکن است کرم‌های ضد آفتاب روی بسیاری از قسمت‌ها مانند دست‌ها، گوش و یا پا‌ها مالیده نشود.

البته قرار گرفتن در معرض آفتاب تنها عامل خطر نیست. قرار گرفتن در معرض تابش پرتوی رادیو اکیتو و حتی عفونت مزمن گوش می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش بدهد.