استراتژی «توتال انرژی»، با تمرکز بر نفت، گاز و تولید برق از تلفیق انرژی‌های سبز و هیدروکربن، مورد استقبال سرمایه‌گذاران قرار گرفته‌است. پویان به سودآوری سرمایه‌گذاری‌های انرژی‌های تجدیدپذیر معتقد است. با وجود مشکلاتی مانند تعلیق سرمایه‌گذاری در هیدروژن سبز، تجارت سنتی سوخت فسیلی توتال برای تامین مالی پروژه‌های جاری حیاتی است. توتال بر حفظ سود سهامداران تاکید می‌کند و برخلاف رقبایی مانند BP که تولید نفت را کاهش داده‌اند، قصد دارد تولید نفت و گاز خود را تا سال2030 افزایش دهد.گسترش پروژه‌های جدید عملیات حفاری و استخراج توتال در کشورهایی مانند اوگاندا و موزامبیک با انتقاداتی مواجه شده‌است اما پویان فعالیت در چنین موقعیت‌های جغرافیایی را سودمند می‌داند. او معتقد است که تعامل با کشورهای درحال‌توسعه برای مقابله موثر با تغییرات اقلیمی ضروری است؛ در واقع پویان یک جهان‌بینی عملگرایانه ارائه می‌دهد و بر نیاز به رویکردی متعادل برای انتقال انرژی تاکید می‌کند. مدیرعامل شرکت توتال انرژی فرانسه با سابقه طولانی‌مدت در صنعت انرژی هشدار داده که اگر دولت‌ها نپذیرند تغییر به سمت سیستمی با آلودگی کمتر منجر به هزینه‌های انرژی بیشتر می‌شود، حذف سوخت‌های فسیلی هزینه‌های گزافی به‌دنبال خواهد داشت.
تفکر ساده‌لوحانه
پویان گفت: «ما فکر می‌کنیم اساسا انتقال انرژی در کشورهایی با منابع هیدروکربنی بکر مانند نامیبیا به‌معنای قیمت بالاتر انرژی خواهد بود.» او استدلال می‌کند که این تفکر ساده‌لوحانه است اگر فکر کنیم با توجه به رشد مستمر تقاضای جهانی انرژی در جهان، می‌توان تولید نفت و گاز را قبل از اینکه انرژی تجدیدپذیر کافی برای جایگزینی آن در دسترس قرار گیرد، کاهش داد. او گفت: « سرعت انتقال در دوره گذار انرژی در همه‌جای دنیا یکسان نخواهد بود. ما نمی‌توانیم از کشورهای آفریقایی بخواهیم که از توسعه منابع هیدروکربنی خودداری کنند زیرا ما 20 سال‌است که منابع آنها را برای آسایش خودمان توسعه داده‌ایم.» درحالی‌که رقبای اروپایی توتال از جمله بریتیش‌پترولیوم و شل در مورد چگونگی سرمایه‌گذاری در انتقال انرژی و سرعت خروج از نفت و گاز دچار تردید شده‌اند، پویان در تعهد خود به تولید سوخت‌های فسیلی ثابت‌قدم مانده‌است؛ درحالی‌که هنوز بیشتر از رقبا در پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر هزینه می‌کند، در نتیجه رویکرد پویان، TotalEnergies یک طرح نسبتا ساده را اتخاذ کرده که حول سه عنصر اصلی متمرکز شده‌است: نفت، گاز و برق ترکیبی (استفاده از منابع تجدیدپذیر و هیدروکربنی.) سرمایه‌گذاران عموما به این استراتژی واکنش مثبت نشان‌داده‌اند.
علاوه‌بر این، سود سهامداران در TotalEnergies از زمانی‌که پویان، مدیرعامل شرکت، تقریبا یک دهه‌پیش رهبری را بر عهده گرفت، بهتر از شرکت‌های رقیب بوده‌است. از 16.8میلیارد دلار مخارج سرمایه‌ای در سال2023، تقریبا دو سوم آن برای نفت و گاز و یک‌سوم در تجارت برق ترکیبی «کم‌کربن» هزینه شده‌است. فعالان اقلیمی خاطرنشان می‌کنند که این سطح از سرمایه‌گذاری در حال‌حاضر از سالی به سال‌دیگر به‌جای افزایش در حال کاهش است.
کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای
با این حال، پویان همچنین قاطعانه اعلام کرد که در پروژه‌های بادی و خورشیدی صرفا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شرکت سرمایه‌گذاری نمی‌کند. برخلاف برخی در صنعت نفت و گاز، او برق را یک فرصت سودآور می‌بیند، به‌ویژه که انتظار دارد انتقال انرژی منجر به افزایش دائمی قیمت برق شود. پویان ضمن تاکید بر یک نظریه رایج که منابع انرژی تجدیدپذیر ارزان‌تر هستند و منجر به کاهش قیمت انرژی می‌شود، گفت: «با این حال، ما با این نظریه مخالفیم» و استدلال کرد که سیستمی با منابع انرژی تجدیدپذیر متناوب بیشتر، کارآیی کمتری دارد. با وجود این، او بخش انرژی‌های تجدیدپذیر را یک فرصت سرمایه‌گذاری جذاب می‌داند. پویان پیش‌بینی می‌کند که تولید برق از منابع تجدیدپذیر این شرکت که در سال2028 شروع خواهد شد، حدود 4میلیارد دلار درآمد سالانه تولید کند.
وی ابراز امیدواری کرد بازده متوسط سرمایه به‌کار گرفته‌شده برای این بخش 12درصد باشد. این شرکت پیشنهاد می‌کند که این بازده قابل‌مقایسه با بازدهی است که در تجارت نفتی آن مشاهده می‌شود، زمانی‌که نفت‌خام 60دلار در هر بشکه معامله خواهد شد. پویان گفت که کسب‌وکار‌های تولید انرژی پاک از طریق معاملات هدفمند به رشد خود ادامه خواهند داد. او فکر می‌کند که بیشتر شرکت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر با وجود فروش در 12ماه گذشته هنوز بیش از حد معقول ارزش‌گذاری شده‌اند. وی با اشاره به بزرگ‌ترین توسعه‌دهنده بادی فراساحلی جهان (شرکت ارستاد) گفت قیمت سهام این شرکت از زمان اوج‌گیری در سال2021 بیش از 70درصد کاهش یافته‌است.
استراتژی تولید برق ترکیبی
استراتژی تولید برق ترکیبی (استفاده از منابع تجدیدپذیر و هیدروکربنی) بدون دردسر هم نبوده‌است. پویان به‌طور خاص، به تعلیق سرمایه‌گذاری 4میلیارد دلاری هیدروژن سبز با شرکت آدانی هند به دلیل اتهامات تقلب در حسابداری و دستکاری در بازار سهام اشاره می‌کند، اگرچه آدانی این اتهامات را رد کرد، اما TotalEnergies پروژه را به حالت تعلیق درآورد. پویان اکنون پرونده آدانی را مختومه می‌داند و تلاش‌های خود را در زمینه سرمایه‌گذاری انرژی‌های تجدیدپذیر با این گروه افزایش داده‌است، با این حال پروژه هیدروژن به دلیل تقاضای نامشخص در بازار متوقف شده‌است. پویان گفت که تجارت سنتی سوخت فسیلی توتال برای تامین مالی پروژه‌های برق و حفظ بازدهی بالا در دوره گذار انرژی حیاتی خواهد بود.
این شرکت قصد دارد تا سال2030 تولید نفت و گاز را در مجموع 2 تا 3درصد در سال‌افزایش دهد، استراتژی‌ای که برخی از سرمایه‌گذاران را از این شرکت دور کرده‌است. پویان گفت که تعداد سهامداران مستقر در ایالات‌متحده در این شرکت از کمتر از 40درصد به 47درصد در دو سال‌گذشته افزایش یافته‌اند. در مقابل، بریتیش‌پترولیوم انگلستان متعهد شده که تولید نفت و گاز را تا سال2030 در مقایسه با سال2019 به میزان 25درصد کاهش دهد. رقیب بریتانیایی توتال، گمانه‌زنی‌ها برای واگذاری این شرکت پس از کناره‌گیری ناگهانی مدیر اجرایی آن، برنارد لونی در سال‌گذشته را رد کرد. پویان در مصاحبه‌ای ایده ترکیب گروه خود با تمام یا بخش‌هایی از BP را رد کرد.
او گفت: «چنین سناریویی در ذهن من نمی‌گنجد.» پویان افزود که معاملات چند‌میلیارد دلاری اخیر در ایالات‌متحده ناشی از تمایل به ادغام در بخش نفت شیل آمریکای‌شمالی است که توتال در آن فعالیت نمی‌کند. TotalEnergies قصد دارد تولید نفت و گاز خود را در‌درجه اول از طریق پروژه‌های جدید در اوگاندا، موزامبیک، عراق، پاپوآ و برزیل افزایش دهد، با این حال این طرح‌ها انتقاد فعالان اقلیم و شخصیت‌های سیاسی را که نگران تاثیرات زیست‌محیطی چنین پروژه‌هایی هستند، برانگیخته است، در نتیجه پویان و TotalEnergies تحت‌نظر هستند و با تحقیقی که توسط سیاستمداران سبز در سنای فرانسه در مورد اقدامات و اهداف زیست‌محیطی آنها آغاز شده‌است، روبه‌رو هستند، درحالی‌که بسیاری از شرکت‌های اروپایی و آمریکای‌شمالی مشارکت خود را در بازارهای نوظهور کاهش می‌دهند، پویان فرصت را برای TotalEnergies برای ادامه فعالیت در این مناطق مناسب می‌بیند.
سابقه طولانی در بازار آفریقا
مدیر TotalEnergies، با سابقه طولانی خود در بازار خاورمیانه و آفریقا، توانایی خود را برای کار در بازارهای مرزی یک مزیت رقابتی می‌داند. او بر اهمیت تعادل ریسک و پاداش‌های بالقوه در این سرمایه‌گذاری‌ها تاکید می‌کند و معتقد است که تصمیم شرکت برای فعالیت در این مناطق مبتنی بر انتظار دستیابی به بازدهی بالاست. برای مثال، در نامیبیا که صنعت نفت و گاز ندارد، توتال ذخایر هیدروکربنی امیدوارکننده‌ای را در فراساحل پیدا کرده‌است؛«ما کاملا آگاه هستیم که هرگونه توسعه میدان‌های نفت و گاز جدید می‌تواند به یک معضل تبدیل شود، اما این سوال برای من اهمیت بیشتری دارد که نامیبیا چه می‌خواهد؟»
«من فکر نمی‌کنم این سازمان‌های غیردولتی غربی هستند که باید در مورد آینده نامیبیا تصمیم بگیرند.» پویان از آنچه که به‌عنوان رویکردی عملگرایانه برای انرژی می‌داند دفاع کرده و پیشنهاد می‌کند که اگرچه تقاضای نفت ممکن است به‌زودی به اوج خود برسد، تولید جدید همچنان ضروری است. پویان بر شکاف بین جنوب و شمال جهان در پرداختن به مسائل آب‌و‌هوایی تاکید می‌کند و بر اهمیت تعامل با کشورهایی مانند چین، هند، برزیل و آفریقای‌جنوبی برای رسیدگی به مشکل انتشار گازهای گلخانه‌ای تاکید می‌کند.
او همچنین در مورد وابستگی اروپا به گاز روسیه هشدار می‌دهد و از تنوع‌بخشیدن به منابع انرژی و تضمین واردات بلندمدت LNG از ایالات‌متحده حمایت می‌کند. او پیشنهاد می‌کند که برای افزایش امنیت انرژی اروپا باید با ایالات‌متحده مذاکره شود.
