عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - جهان امروز به دلیل وجود شبکه‌های اجتماعی شاهد اتفاقات عجیب و غریبی است، بسیارند شخصیت‌هایی که به دلیل یک حرف یا یک عمل یک شبه به شهرتی عجیب و غریب دست می‌یابند و چه بسا افرادی بسیار شایسته و وارسته که هیچ کسی از وجود آنها خبردار نیست.
اما این نوشتار برای تقبیح شبکه‌های اجتماعی و ابتذال موجود در آنها نیست اتفاقا روی دیگری از همین شبکه‌های اجتماعی خدمتی است که آنها انجام می‌دهند و معمولا از نگاه رسانه‌ها دیداری و شنیداری شناخته شده دور می‌ماند. برای مثال اتفاقی که در ذیل به آن اشاره می‌کنم دقیقا نتیجه همین شبکه‌های اجتماعی و حضور یک شخص متعهد در زمان درست و انتخاب درست او برای پوشش یک اتفاق است.
چند روز قبل (شامگاه 2 اسفند) مراسم اختتامیه جایزه ملی فناوری نکست در محل هتل عباسی اصفهان برگزار شد. برای افرادی که اطلاع ندارند ساده بگویم که جایزه ملی فناوری نکست (نوآوری کارآفرینان سرآمد توسعه) که از آن به‌عنوان فستیوال و رویدادی مهم در حوزه علم و فناوری یاد می‌شود، به دنبال ایده‌های جدید در میان پژوهشگران رشته های مختلف است مانند فعالان هوش مصنوعی، رباتیک، ارتباطات، زیست فناوری، زیست مهندسی و ... است. جوایز خوبی هم به شکل نقدی و تسهیلات داده می‌شود.
اخبار آن هم در حد اعلام اینکه کدام وزیر و معاون و ... حضور داشته‌اند و اسامی برندگان منتشر شده است که مثل هزارن خبر از این دست است.
اما اتفاق جالب توجه این است که کاربری با نام «مجید میرزایی ؛ حواس پرت» در اکس (توییتر) پستی منتشر کرد و درباره برنده جایزه اول حوزه «هوش مصنوعی، رباتیک و صنعت 4» یعنی شرکت مدفناوران پلاس و سهیل حکاک زاده نماینده آن برای دریافت جایزه نوشت:
«به نمایندگی از بقیه‌ی تیم همزمان با تشویق همه‌ی حضار با طمانینه بالای سن رفت. به عنوان تیم برتر شناخته شده بودند. یک جایزه 5 میلیارد تومانی +15 میلیارد تومان تسهیلات به اونا اهدا می‌شد تا طرحشون رو توسعه بدن. مجری ازش پرسید خیلی خوشحالی نه؟ گفت نه حقیقتا! خیلی خوشحال نیستم. گفت من فقط یک هدف دارم و اونم اینه که در ایران کمتر کسی بخاطر ابتلا به سرطان فوت کنه یا درمان نشه یا...
اگر یه روزی اومدید به من گفتید کار تیم ما باعث شده چند نفر از سرطان کاملا نجات پیدا کنند یا چند نفر زنده بمونن و... قطعا اون روز میتونم بگم خوشحالم!
سهیل حکاک زاده و تیمش یک روش برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه دارن و الان هم روی توسعه همین روش کار می‌کنند و از بین چند صد طرح رتبه نخست رو در رویداد نکست بدست آوردن.
اون حرفش خیلی به دلم نشست. اصلا درگیر غرور و شعف اینکه در یک رقابت بزرگ بین کلی شرکت فعال در حوزه فناوری اول شده نبود. رقیب اصلیش سرطان بود و هر لحظه داشت تو ذهنش با سرطان می‌جنگید.
آخر مراسم رفتم بهش تبریک گفتم و گفتم میشه یه عکس ازت بگیرم؟ گفت لازمه که لوح و اینا رو دستم بگیرم؟ گفتم نه فقط خودت باش. برای ماهم خودت و هدفت مهمه. جایزه فرع ماجراست.
آقای سهیل حکاک زاده عزیز امیدوارم یه روز به هدفت برسی و غرق در خوشحالی بشی. مرسی که برای رسیدن روزهای خوب تلاش می‌کنی»
جدای از تبریک به سهیل حکاک زاده و تیم همراه او و همچنین ستایش این نگاه انسانی که به حوزه فعالیت خود دارد، باید از مجید میرزایی ؛ حواس پرت هم تشکر کرد که اگر او نبود و این توییت او نبود ما اصلا در جریان چنین اتفاقی و شناختن سهیل حکاک زاده قرار نمی‌گرفتیم.
اگر توییت مجید میرزایی نبود ما از کدام رسانه یا پلتفرمی قرار بود به این سرعت و سادگی از چنین اتفاق و چنین نگاه زیبایی خبردار می‌شدیم؟ عاشق این عکس و توییتم.
آری، شبکه‌های اجتماعی برخی اوقات لبریز از ابتذال و سطحی نگری است ولی گاهگاهی یک پست یا یک ویدئو روح و روان ما را تا جایی بالا می‌برد که تمام آن وقت هدر رفتنها با پست‌ها و مطالب بیهوده را برایم جبران می‌کند.
تازه این کاربر «مجید میرزایی ؛ حواس پرت» است وای به روزی که تصمیم بگیرد از ورژن «مجید میرزایی ؛ حواس جمع» خوذ را رونمایی کند. (ایموجی لبخند و قلب قرمز برای مجید میرزایی و سهیل حکاک زاده و تیم همراه او)
من همچنان هر روز به پرسه در شبکه‌های اجتماعی ادامه می‌دهم و اگر فیلتر شکن خوب سراغ دارید معرفی کنید، با تشکر از مسئولین مربوطه.
