روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: بی‌ثباتی اقتصاد در کنار اعمال محدودیت‌های روزافزون بر آزادی‌های فردی موجب شده است تا شمار فزاینده‌ای از مردم چین به فکر خروج از کشور و مهاجرت به کشورهای دیگر باشند؛ حتی اگر برای عملی‌کردن این ایده مجبور باشند سفر پرمخاطره و جان‌فرسایی را در آمریکای لاتین آغاز کنند.
از سال 2012، شمار اتباع چینی متقاضی دریافت پناهندگی از آمریکا به شکل فزاینده‌ای افزایش یافته و در مجموع به بیش از 850هزار نفر رسیده است.
تنها از ماه اکتبر گذشته، حدود 10هزار نفر از اتباع چین که درحال عبور غیرقانونی از مرز مکزیک و ورود به آمریکا بودند دستگیر شده‌اند که بالاترین رقم ثبت‌شده تاکنون محسوب می‌شود. در واقع مهاجران چینی به سریع‌ترین گروه مهاجری تبدیل شده‌اند که در 6ماه گذشته به مرز جنوبی ایالات‌متحده رسیده‌اند.
این مهاجران مسیری طولانی شامل هشت‌کشور آمریکای لاتین را برای رسیدن به مرز جنوبی ایالات‌متحده طی می‌کنند و در طول سفر خود با مخاطرات دائمی مانند سرقت، تجاوز و حتی مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. عبور از این مسیر برای آن دسته از مهاجران چینی که به‌تنهایی و بدون داشتن راهنما اقدام می‌کنند حدود 5 تا 7هزار دلار هزینه دارد.
دسته دیگری هم هستند که رقم‌های بالاتر و تا 35هزار دلار را به قاچاقچیان انسان می‌پردازند تا آنها را به خاک آمریکا برسانند.
توانایی پرداخت چنین ارقام بالایی نشان می‌دهد که اگرچه بخشی از این مهاجران از طبقه کارگر هستند؛ اما بسیاری دیگر جزو طبقه متوسط چین به شمار می‌روند.
در میان بازداشت‌شدگان در مرز، افراد با مشاغل و پیشینه متفاوت از جمله مالکان کسب‌وکارهای خرد، معلم و مدرس و دانشجو به چشم می‌خورد.
کندی رشد اقتصادی چین که با گذشت سه‌سال از اجرای محدودیت‌های سخت‌گیرانه برای کنترل کرونا تقریبا تشدید شده، افراد بسیاری را واداشته است تا برای یافتن فرصت‌های شغلی بهتر به کشور دیگری مهاجرت کنند. نرخ بیکاری جوانان در شهرها اخیرا به بالاترین سطح خود یعنی 20.4درصد رسیده است که چهار برابر بیشتر از نرخ بیکاری کشور است و فرصت‌های شغلی محدودی را در اختیار فارغ‌التحصیلان دانشگاه قرار می‌دهد.
از طرف دیگر صاحبان کسب‌وکارهای کوچک نیز از سیاست‌های سخت‌گیرانه دولت در دوران کرونا و به دنبال آن کاهش تقاضای مصرف‌کننده، متحمل آسیب‌های جدی شده‌اند. به‌علاوه کاهش آزادی‌های اجتماعی و مذهبی از دیگر عوامل اصلی مهاجرت است.
افزایش سریع مهاجرت‌های غیرقانونی از دومین اقتصاد بزرگ جهان با تصویر مطلوبی که پکن می‌خواهد به دنیا نشان دهد در تضاد است. در داخل کشور، مفهوم «رویای چینی» شهروندان را تشویق می‌کند تا آرزوهای شخصی خود را در کنار رفاه جمعی و جوان‌سازی ملی دنبال کنند.
بااین‌حال، پس از تحمل اقدامات سخت‌گیرانه دولت و قرنطینه جمعی به مدت سه‌سال، درصد قابل‌توجهی از مردم کشور از این چشم‌انداز که بار زیادی روی اقتصاد کشور و سلامت روان مردم تحمیل کرد ناخرسند هستند.
