عصر ایران - بررسی فهرست 30 نفر نخست انتخابات تهران نشان می دهد که همه آنها در دستکم یکی از فهرست های چهارگانه اصولگرایان "شانا ، جبهه متحد، امنا و صبح ایران" حضور داشته اند.
با توجه به مشارکت اندک تهرانی ها و آرای بسیار پایین این سی نفر، باید این نکته کلیدی را در نظر گرفت که این افراد در غیاب اکثریت توانسته اند وارد این فهرست شوند. اگر شرایط بهتری در رقابت های انتخاباتی وجود داشت، هم میزان مشارکت بالا می رفت و هم نتیجه به گونه ای دیگر رقم می خورد. نکته تامل برانگیز این است که بالاترین رای این فهرست، حتی یک سوم نفر اول انتخابات گذشته رای ندارد! ضمن این که انتظار می رود همه یا اغلب قریب به اتفاق این فهرست به دور دوم انتخابات بروند چرا که با وضع آرای کسب شده نمی توانند حد نصاب لازم را برای پیروزی در دور اول به دست آورند.
در نگاه نخست به 30 نفر اول نکات زیر به ذهن متبادر می شود: (البته ممکن است در ساعات آتی، به ویژه در اسامی انتهای لیست، تغییراتی ایجاد شود ولی کلیت نتیجه تقریباً همین است که تا کنون رقم خورده است.)
1 - بخش عمده ای از تهرانی های اصولگرا به هیج فهرستی به طور کامل رای نداده اند. این نشان می دهد آنها به رهبران اصولگرا باور گذشته را ندارند و ترجیح می دهند به جای اعتماد به لیست های ساخته و پرداخته آنها ، افراد مورد وثوق خود را از فهرست های مختلف انتخاب کنند.
2 - فهرست "صبح ایران" که توسط علی اکبر رائفی پور ارائه شده بود، با 20 کاندیدا، بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است. منوچهر متکی، تنها کاندیدای موجود بین 30 نفر نخست است که از بین 4 فهرست فوق، فقط در لیست صبح ایران حضور داشته است. البته او سرلیست فهرست شورای وحدت نیز بود که آن فهرست، توفیقی در این انتخابات نیافت. ضمن این که متکی، وزن سیاسی شخصی هم دارد. در لیست صبح ایران، هیچ کس جز او، بدون حضور در لیست های دیگر بالا نیامده است.
بنابراین، تا این جای کار و در رقابت حداقلی موجود، رائفی پور بازی را از بقیه اصولگراها برده است. این نشان می دهد که او در شبکه سازی بسیار موفق تر از اصولگرایان مدعی چنار بودن عمل کرده است.
از این پس، باید انتظار نقش آفرینی بیشتر رائفی پور 39 ساله در سپهر سیاسی ایران را داشت.
3 - علت رای بالای سیدمحمود نبویان نیز حضور وی در همه فهرست های چهارگانه است نه ویژگی های خاص فردی و سیاسی.
4 - محمدباقر قالیباف و زهرا سادات لاجوردی، تنها کاندیداهایی هستند که نام شان فقط در لیست شانا بوده و به جمع 30 نفر رسیده اند. در مجموع، فهرست شانا که حول محور قالیباف تشکیل شده بود، با 2 کاندیدای اختصاصی و 10 کاندیدای مشترک، کمترین میزان موفقیت را در بین فهرست های چهارگانه به دست آورده است.
این شکستی بزرگ برای شخص قالیباف نیز به شمار می رود؛ فردی که در قامت رئیس مجلس و منتخب اول دور گذشته با 1.26 میلیون رای ، داعیه لیدری جریان اصولگرا را داشت ولی اینک در جدول رده بندی با جوانی که مهم ترین سابقه اش مجری گری تلویزیونی است، همسایه است!
5 - فهرست امنا هم که با چهره هایی چون رسایی و کوچک زاده شکل گرفت، هر چند کاندیدای اختصاصی در بین 30 نفر اول ندارد ولی با 17 کاندیدای مشترک، بعد از صبح ایران، جایگاه خوبی کسب کرده است. امنا و صبح امید از سوی حداد عادل، به "پاجوش" های چنار تشبیه شده بودند ولی اینک، این پاجوش ها از خود چنار بلند تر شده اند، هر چند که با توجه به میزان آرا، قد چنار و پاجوش ها، مینیاتوری است!
6 - جبهه متحد نیز همانند امنا کاندیدای اختصاصی در 30 نفر نخست ندارد و چهره اصلی آن، یعنی مرتضی آقا تهرانی، تا این لحظه هفتم است. این نشان می دهد که اگر افراد این جبهه در لیست های دیگر نبودند، شانس زیادی برای حضور در این فهرست نداشتند و به نوعی وامدار شانا و صبح امید هستند.
آقاتهرانی در انتخابات گذشته، 868 هزار رای به دست آورده بود ولی اینک که دو پنجم صندوق ها شمرده شده، تنها موفق به کسب 80 هزار رای شده که شکستی آشکار برای لیدر جریان پایداری محسوب می شود.
7 - نه در این 30 نفر و نه حتی در 60 نفر نخست، نامی از علی مطهری و فهرست صدای ملت دیده نمی شود. این نشان می دهد میانه روها نیز همانند اصلاح طلبان روی خوش به انتخابات نشان ندادند و شکستی سخت برای مطهری و فهرستش رقم خورده است.
8 - فهرست شورای وحدت نیروهای انقلاب اسلامی که از سوی تشکل های باسابقه اصولگرا مانند حزب مؤتلفه اسلامی حمایت می شد، نتوانست در میان این 4 فهرست جایگاهی داشته باشد و سرلیست آن، به مدد وزن سیاسی شخصی و لیست صبح ایران، وارد 30 نفر شده است. این نشان می دهد که نواصولگرایی ، اصولگرایی را نه تنها به طور جدی پشت سرگذاشته، بلکه آن را به کل نادیده می انگارد.
