ستاره‌شناسان سیاره‌ای در دوردست مشاهده کرده‌اند که می‌تواند به طور کامل توسط یک اقیانوس عمیق از آب پوشیده شده باشد.
به گزارش ایسنا، مشاهدات انجام شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا(JWST)، بخار آب و نشانه‌های شیمیایی متان و دی اکسید کربن را در جو این سیاره فراخورشیدی که دو برابر زمین شعاع و حدود 70 سال نوری از ما فاصله دارد، نشان داده است. به گفته محققان دانشگاه کمبریج، این ترکیب شیمیایی با جهان‌های آبی که در آنها اقیانوس سراسر سطح سیاره را در بر می‌گیرد و جوی غنی از هیدروژن دارند، مطابقت دارد.
پروفسور نیکو مادوسودان(Nikku Madhusudhan)، که این بررسی را رهبری می‌کرد، گفت: اقیانوس این سیاره می‌تواند تا 100 درجه سانتیگراد یا بیشتر دما داشته باشد. او افزود: در فشار اتمسفر بالا، اقیانوسی به این گرمی هنوز می‌تواند به حالت مایع باقی بماند، اما مشخص نیست که آیا این سیاره قابل سکونت است یا خیر.
این تفسیر در مقاله‌ای که در مجله Astronomy and Astrophysics Letters منتشر شده است مورد تایید قرار گرفته اما توسط یک تیم کانادایی که مشاهدات بیشتری از همان سیاره فراخورشیدی انجام داده‌اند، مورد مناقشه قرار گرفته است. آنها مواد شیمیایی مشابهی را در جو شناسایی کردند، اما استدلال می‌کنند که سیاره برای داشتن آب به شکل مایع بیش از حد گرم است و احتمالا دمای آن 4000 درجه سانتیگراد است و در عوض دارای یک سطح سنگی است که بالای آن یک جو فوق‌العاده متراکم از هیدروژن و بخار آب قرار دارد.
فرقی نمی‌کند کدام دیدگاه در مورد آن پیروز باشد در هر صورت این آخرین مشاهدات جیمز است که درک خیره‌کننده‌ای در مورد ماهیت سیارات فراتر از منظومه شمسی ارائه می‌کند. تلسکوپ جیمز وب نور ستارگان را که از طریق جو سیارات در حال گردش فیلتر شده دریافت می‌کند تا تجزیه دقیق عناصر شیمیایی موجود را ارائه دهد.
شواهد درمورد اقیانوس سیاره TOI-270 d حاکی از عدم وجود آمونیاک است که براساس شیمی پایه پیش‌بینی می‌شود باید به طور طبیعی در یک جو غنی از هیدروژن وجود داشته باشد. اما آمونیاک در آب بسیار محلول است و بنابراین اگر اقیانوسی در پایین جو وجود داشته باشد در جو تخلیه می‌شود.
شرایط در این سیاره بسیار متفاوت از شرایط روی زمین است.
TOI-270 d از نظر جزر و مدی قفل است، به این معنی که یک طرف آن به طور دائم رو به ستاره خود است و طرف دیگر در تاریکی ابدی غوطه ور است، و این یک کنتراست شدید دمایی ایجاد می‌کند.
سمت شب به طور بالقوه می‌تواند میزبان شرایط قابل سکونت باشد. اما یک جو خردکننده با فشار ده‌ها یا صدها برابر نسبت به سطح زمین در آن وجود خواهد داشت. آبها احتمالا به عمق ده‌ها تا صدها کیلومتری می‌رسند.
دکتر جو بارستو(Jo Barstow)، اخترشناس دانشگاه آزاد که در این مطالعه اخیر شرکت نداشت، می‌گوید: طیف‌های این سیارات کوچک که توسط جیمز وب رصد شده‌اند واقعا هیجان‌انگیز هستند، زیرا این‌ها محیط‌های کاملا جدیدی هستند که ما هیچ معادلی برای آنها در منظومه شمسی نداریم.
بارستو افزود که انجام مشاهدات بیشتر برای تعیین فراوانی بخار آب در جو به روشن شدن احتمال وجود اقیانوس کمک می‌کند.
