سرور من،
در این لحظات که آخرین روزهای سال سپری می شود با اینکه یاران من همه در بند دژخیم هستند مثل همیشه با سینه ای سرشار از آرزو و امیدو با قلبی آمیخته با مهر و احترام برای شما، سال نوین را به حضورتان شادباش می گویم و با همه دل آرزو دارم، سال های دراز از احساس گرمی سایه شما بر زندگی خود و هم رزمانم برخوردار باشم. باشد که سال نو، پایان تیرگیها، جدائیها و شکست ها باشد و به جای اندیشیدن شب ما به دلیری ها و یا به مردیهایتان، دیدارتان به من ارزانی گردد.
می دانم همسرم داریوش هم که زندانی اهریمن است آرزو می کند سال نو، سال پیروزی ملت ایران و پیشوای عالیقدرش مصدق ارجمند باشد.
29 اسفند 1341- پروانه فروهر
خانم محترم و عزیزم،
مرقومه محترمه عز وصول ارزانی بخشید و موجب نهایت امتنان گردید. نمی دانم از فرط افسردگی چگونه جواب عرض کنم چون که یک عده دوستان و فداکاران حقیقی مملکت من جمله شخص قائم به ذات یعنی همسر محترم شما که به جرم پاکی عقیده و دوست داری وطن اکنون مدتی است در زندان به سر می برند و معلوم نیست این رفتار ظالمانه تا چه وقت ادامه پیدا کند، وضعیتشان به کجا منتهی گردد. بنده خود نیز سالهاست به این سرنوشت دچار شده ام. از خدا می خواهم سال 1342 سال فرج بعد از شدت باشد، آقایان دوستان عزیز هم از اسارت در آیند و در راه آزادی و استقلال ایران گامهای بلند و موثر بردارند. از تاخیر عرض جواب که بی اطلاعی از آدرس بوده معذرت می طلبم، صحت و سلامت وجود محترم را خواهانم.
احمدآباد 6 فروردین ماه 1342
امضا؛ دکتر محمد مصدق
