براى آنکه شیعه على علیه السلام، را بشناسیم لازم است نخست على علیه السلام، را بشناسیم. شناخت شخصیت ممتاز و بى نظیر على نیاز به تحصیل در دانشگاهها و مراکز علمى یا مطالعه کتبى که درباره او نوشته شده؛ نیست.
شیعه در لغت پیرو و یار است، بنابراین شیعیان یارانى هستند که متابعت رأى رهبر خود را مى کنند چنانکه خداى تعالى مى فرماید: «وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْراهِیمَ» (صافات/82)
مورخین و فقهاء و متکلمین لفظ شیعه را اسم براى دسته اى مى دانند که على بن ابیطالب علیه السلام و اولاد او را دوست مى دارند و معتقد هستند که تصریح بخلافت واجب است زیرا پیغمبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، تصریح فرمود: که على جانشین من است.
شیعه باید شبیه امامش باشد!
براى آنکه شیعه على علیه السلام، را بشناسیم لازم است نخست على علیه السلام، را بشناسیم. شناخت شخصیت ممتاز و بى نظیر على نیاز به تحصیل در دانشگاهها و مراکز علمى یا مطالعه کتبى که درباره او نوشته شده؛ نیست.
بهره شیعه از ظلم و ستم این جنایتکاران بیش از دیگر طوایف بوده و آنگاه که انگلیس و فرانسه، اعراب را به بند کشیدند، حقوق و اموال شیعه بیش از دیگران به تاراج رفت. طالب این حقیقت را تنها مطالعه گفتارى مشهور از امام، کفایت مى کند و درخواهد یافت که تنها کلام او، گویاى عظمت و مقام والاى آن حضرت است. شخصیتى که همچون بزرگى هستى، در مقدار و اندازه اى نگنجد که خود معجزه اى است غیرقابل انکار.
همین بر ناآگاهان به شخصیت آن حضرت بس که به این فرمایش وى گوش فرادهند که فرمود: «واللّه لو أعطیت الاقالیم السبعة بما تحت افلاکها، على ان أعصى اللّه فى نملة اسلبها جلب شعیرة ما فعلت؛ به خدا سوگند، اگر اقلیمهاى هفتگانه را و آنچه در زیر افلاک آن است به من بدهند تا با گرفتن پوسته جویى از دهان مورچه اى، مرتکب گناهى شوم، هرگز چنین نخواهم کرد.»
مردم دو دسته اند
فانى شدن على در ذات حق، فنایى که مبدأ و نمونه حق است بلکه بالاتر، مترادف اسم حق است؛ خداوند آن را از انسانهاى ظالم دور ساخته است. اینجاست که مردم به دوستان و دشمنان على علیه السلام، تقسیم مى شوند، چنانکه در مورد حق نیز، مردم به طرفداران حق و دشمنان حق تقسیم مى گردند. از امام صادق علیه السلام، سوال شد: چرا امام على علیه السلام، تقسیم کننده بهشت و دوزخ گردید؟
فرمود: «چون دوستى او ایمان و دشمنى با او کفر بشمار مى آید و بهشت براى مومنان و دوزخ براى کافران آفریده شد».
شرایط ورود به مذهب شیعه
اگر کسى خود را به چنین امامى منسوب نمود، و تصمیم گرفت در جمله یاران و پیروان او گردد؛ باید به او اقتداء کند و به تعبیر دیگر، باید تمام شروطى را که اهل بیت بیان کرده اند، اطاعت کند.
شروطى که محور ورود به مذهب شیعه و انتساب به اوست.امام متقین در نهج البلاغه می فرماید: «من پیشواى مومنان، و مال ، پیشواى تبهکاران است.» پس دنیاپرستان نمی توانند شیعیان واقعی باشند.
امام صادق علیه السلام، فرمود: «بر هر مسلمانى که ما را مى شناسد بر او فرض است که نفس خود را در شبانه روز به حساب کشد، اگر کار نیکى انجام داده بر او بیفزاید و اگر مرتکب خطایى شده؛ از خدا طلب بخشش کند.»
اگر کسی خود را به چنین امامی منسوب نمود، و تصمیم گرفت در جمله یاران و پیروان او گردد، باید به او اقتدا کند و به تعبیر دیگر، باید تمام شروطی را که اهل بیت بیان کرده اند، اطاعت کند
امام باقر علیه السلام فرمود:«و اللّه ما شیعتنا الّا من اتّقى اللّه و اطاعه.سوگند به خدا، شیعه ما نیستند مگر کسانى که تقواى خدا پیشه و از او پیروى کنند.»
بنابراین، شیعه حقیقى آنست که روح ابوذر و عمار و سلمان در اوست وگرنه او فقط نامى از شیعه برخود دارد.
تاریخ مظلومیت شیعه
شیعه از عهد امویان تا پایان دوره عثمانیان، هماره زیر یوغ و در بند حکام جور بوده است و پس از آن، که استعمار غرب دامنه سیطره خود را بر سرزمینهاى عربى گستراند، بهره شیعه، از ظلم و ستم این جنایتکاران بیش از دیگر طوایف بوده و آنگاه که انگلیس و فرانسه، اعراب را به بند کشیدند؛ حقوق و اموال شیعه بیش از دیگران به تاراج رفت به خصوص لبنان، که سهم بیشترى از غارت و کشتار را داشت.و مهجوریت شیعیان در جهان تا امروز ادامه دارد.
حرف آخر؛ اینگونه باشیم!
به نظر می آید جامع ترین سخن امام شیعیان، درباره ویژگی های شیعه، آن است که فرمود: شادى اش در چهرة او، و اندوه وى در دلش پنهان است، سینه اش از هر چیزى فراخ تر، و نفس او از هر چیزى خوارتر است. برترى جویى را زشت، و ریاکارى را دشمن مى شمارد، اندوه او طولانى، و همت او بلند است، سکوتش فراوان، و وقت او با کار گرفته است، شکر گزار و شکیبا و ژرف اندیش است. از کسى در خواست ندارد و نرم خو و فروتن است، نفس او از سنگ خارا سخت تر اما در دیندارى از بنده خوارتر است.
-----------------------------------------------------
- نهج البلاغه، خطبه222، حکمت 316 و333
- مغنیه، محمدجواد، امامت علی (علیه السلام) در آینه عقل و قرآن ؛ صص168 -173
- مغنیه، محمدجواد، شیعه و زمامداران خودسر ؛ ص33