جت‌های جنگنده و بمب‌افکن‌های رادارگریز خود را فراموش کنید، هواپیماهای تهاجمی زمینی خود را از رده خارج کنید. خلبانان خود را از خدمت معاف کنید و با لمس ملایم یک کنسول فرمان، وارد حالت خودکار شوید. نیاز به مشارکت انسان به کمترین حد خود رسیده است، زیرا وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین یا پهپادها همان چیزی هستند که آینده جنگ هوایی را تحت کنترل خواهند داشت.
به گزارش فرادید، بسیاری از کشورها از پهپاد برای نظارت و ارتباط استفاده می‌کنند و تعداد کمی از آن پهپادها قادر به جنگیدن هستند. خواه از موشک‌های هوا به زمین استفاده کنید یا بمب‌های هدایت‌شونده لیزری یا قابلیت هوا به هوا (تجربی)، به نظر می‌رسد پهپادها قابلیت انجام بیشتر ماموریت‌های هوایی امروزی را دارند و این پرسش را ایجاد می‌کنند که جت‌های نظامی سرنشین‌دار پیش از پیوستن به تاریخ، چقدر ممکن است دوام بیاورند.
با این حال، همه پهپادهای جنگی یکسان ساخته نمی‌شوند. برخی از آن‌ها صرفاً نسخه‌های پیشرفته‌ی پهپادهای نظارتی هستند، در حالی که برخی دیگر طوری ساخته شدند که تقریباً به اندازه پیشرفته‌ترین جت‌های جنگنده قابلیت داشته باشند.
برخی از آن‌ها قابلیت‌های مخفی‌کاری دارند و می‌توانند مجموعه‌ی چشمگیری از سلاح‌ها را حمل کنند، در حالی که برخی دیگر طوری طراحی شدند که تا حد امکان ارزان بوده و تولید انبوه‌شان آسان باشد.
معیار مقایسه این پهپادها ثابت است. در این مطلب، بهترین پهپادهای نظامی جهان در سال 2024 را معرفی می‌کنیم.
جنرال اتمیکس اِم‌کیو-9 ریپِر
اگرچه این پهپاد بر اساس استانداردهای امروزی، پیشرفته‌ترین پهپاد نیست، اما مطمئناً تولید آن از باقی پهپادها بیشتر است. این پهپاد با تغییرات متعدد، ده‌ها اپراتور و میلیون‌ها ساعت پرواز، داستان موفقیت بزرگ جنگ پهپادهای مدرن است که به تنهایی تمام درگیری‌های مسلحانه را به دوش گرفته و جنجال‌های زیادی بپا کرده که قابل‌شمارش نیستند. این پهپاد تا به امروز در حال سفارش گرفتن از کشورهای مختلف است.
آروک
آروک (Aarok)، نسل بعدی پهپاد جنگی فرانسه، قرار است ماموریت‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی را با سنسورهای اپترونیک و الکترومغناطیسی با کارایی بالا انجام دهد.
پیش‌بینی می‌شود این هواپیمای بدون سرنشین که در نمایشگاه هوایی پاریس 2023 توسط شرکت دفاعی فرانسوی Turgis & Gaillard رونمایی شد، به بزرگترین پهپاد جنگی ساخته شده در فرانسه تبدیل شود. طول بال‌های این پهپاد 22 متر است. فقط زمان نشان می‌دهد آیا این پهپاد می‌تواند آنچه را که وعده داده انجام دهد یا خیر.
تی‌اِی‌آی آکسانگور
آکسانگور (Aksungur) با شروع رژه پهپادهای با ارتفاع متوسط و پایایی بلندمدت، یکی از گزینه‌های جایگزین ریپِر است. این پهپاد در ترکیه تولید شده است.
این پهپاد از 20 اکتبر 2021 در خدمت بوده است؛ زمانی که برای نخستین بار به نیروی دریایی ترکیه تحویل داده شد. سایر اپراتورهای فعلی شامل نیروی هوایی ترکیه و گارد مرزی قرقیز در قرقیزستان می‌شود و در مجموع 12 پهپاد تا سال 2023 تحویل داده شده است.
چیزی که به آکسانگور نسبت به بسیاری از طرح‌های مشابه برتری می‌دهد، پایایی چشمگیر 50 ساعته آن است.
چِنگدو جی‌جِی-2/ وینگ لونگ دو
اگرچه این پهپاد چینی سال 2017 معرفی شد، اما نسخه صادراتی آن در حال حاضر خودش را در چندین درگیری در منطقۀ خاورمیانه ثابت کرده است. پاکستان و مصر ده‌ها پهپاد از این نوع را خریداری کرده‌اند.
این پهپاد می‌تواند تا 480 کیلوگرم بمب و موشک هدایت‌شونده لیزری را حمل کند و سازنده ادعا می‌کند توانایی استقرار تسلیحات هوا به هوا را دارد.
آخرین نسخه آن چِنگدو وینگ لونگ-3 است که از سال 2022 در خدمت بوده است.
آلتِر/ سوکول آلتیوس
اگرچه این پهپاد از سال 2011 در حال توسعه طولانی‌مدت و پرتلاطم بوده، اما در نخستین پرواز خود در سال 2019 رونمایی شد و قرار بود سال 2021 توسط نیروی هوایی روسیه به کار گرفته شود. با این حال، تنها سه نمونه اولیه ساخته شد و از آن زمان هیچ خبر دیگری منتشر نشده است.
سازنده آن ادعا می‌کند استقامت 24ساعته دارد و ظرفیت حمل محموله آن 1000 کیلوگرم است؛ رقمی که برای هواپیمایی بزرگتر و سنگین‌تر از بسیاری از رقبای خود، قابل‌توجه است. (لازم به ذکر است که آلتِر/ Altair نام برنامه توسعه و آلتیوس/ Altius نام خود هواپیما است، اما این دو نام معمولاً با هم ترکیب می‌شوند، حتی توسط سازنده!)
بایراکتار کیزیلِما
گفته می‌شود این جنگنده که توسط بایکار در ترکیه توسعه یافته، یک پهپاد پیشرفته است که با در نظر گرفتن قابلیت مانور و پنهان‌کاری طراحی شده است.
انتظار می‌رود این پهپاد در حداکثر ارتفاع حدود 9 کیلومتر، با شعاع رزمی 500 مایل دریایی و خودگردانی هوابرد پنج ساعته، با ظرفیت حمل بار 1500 کیلوگرم عمل کند. با توجه به اینکه دو نمونه اولیه از قبل ساخته شده، پیش‌بینی می‌شود این پهپاد تا سال 2025 وارد خدمت شود.
هونگدو جی‌جِی-11
اطلاعات کمی در مورد این پهپاد رادارگریز چینی با نام مستعار «شمشیر تیز» وجود دارد. اولین بار سال 2013 پرواز کرد و تا اکتبر 2021 در نمایشگاه اِرشو چین به نمایش گذاشته شد.
با این حال، آنچه پیداست این است که فقدان دم در طراحی این پهپاد، باید قابلیت‌های پنهان‌کاری آن را افزایش داده و مانورهای با سرعت بالا را امکان‌پذیر کند. گفته می‌شود جایگاه تسلیحات داخلی آن ظرفیت حمل بیش از 1800 کیلوگرم محموله را دارد. طبق مشخصات گزارش‌شده، برد 4000 کیلومتر دارد و می‌تواند به حداکثر سرعت 1000 کیلومتر در ساعت دست یابد.
بایراکتار تی‌بی2
بایراکتار تی‌بی2 یک هواپیمای جنگی بدون سرنشین و قادر به انجام عملیات پرواز خودگردان است. تا سال 2023 بیش از 600 واحد از این پهپاد که ساخت ترکیه است و در اصل برای نیروهای مسلح ترکیه در نظر گرفته شده بود، ساخته شد.
پهپادهای بایراکتار در درگیری‌های مختلف در سراسر جهان کاربرد داشتند، از جمله در درگیری‌های قفقاز و جنگ روسیه و اوکراین.
تی‌بی2 مجهز به یک بسته حسگر پیشرفته، می‌تواند به نحو موثر سایر امتیازات را هدایت کنند، مثلاً هدایت پهپادها و موشک‌ها به سمت اهداف و در عین حال فراتر از دسترس سیستم‌های دفاعی ماندن!
سوخو اس-70 اوختونیک
نخستین پهپاد جنگی رادارگریز روسیه، ادامه پروژه قبلی MiG به نام «اسکات» است. پهپاد سوخو اس-70 اوختونیک از موتور توربوجت AL-31 بهره می‌برد و انتظار می‌رود با حداکثر سرعت 1000 کیلومتر در ساعت و با برد 6000 کیلومتر پرواز کند. اما چیزی که این پهپاد را از سایر پهپادهای مشابه متمایز می‌کند اندازه آن است: ظرفیت حمل این پهپاد تقریباً سه تن تسلیحات و برد عملیاتی آن 6000 کیلومتر است.
اوخوتنیک برای عملکرد پشت سر هم با جنگنده جت نسل پنجم Su-57 طراحی شده و قرار است تا سال 2025 با نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شود. در حال حاضر، دو نمونه اولیه عملیاتی اوخونتیک بی‌وجود دارد.
ایکس‌کیو-58 والکری
والکری گام منطقی بعدی در تکامل پهپادها است که برای پشتیبانی از جت‌های جنگنده، با تکیه بر کنترل مستقیم همتایان سرنشین‌دار خود یا هوش مصنوعی سوار طراحی شده است. این پهپاد می‌تواند میدان نبرد را جستجو کند، با دشمن درگیر شود و خود را برای محافظت از هواپیماهای سرنشین‌دار قربانی کند.
چشمگیرترین بخش کل این بسته قیمت آن است، چون قرار است این پهپاد در نهایت فقط 2 میلیون دلار قیمت داشته باشد (قابل قیاس با یک موشک کروز و فقط کسر ناچیزی از هزینه یک جت جنگنده واقعی).
توانایی این پهپاد تقریباً به اندازه جنگنده‌های سرنشین‌دار است، اما با مزیت ارزان بودن و سهولت تعویض، به ارتش اجازه می‌دهد کل دسته‌هایی از این نوع پهپاد را تولید کند که بر هر نوع دفاعی از دشمن غلبه می‌کند. اگرچه والکری هنوز در مرحله آزمایش نمونه اولیه است، اما نخستین پرواز خود را سال 2023 انجام داد.
بی‌اِی‌ای سیستم تارانیس/داسو ان‌یوروان
این دو محصول فناوری نظامی که از نظر ویژگی‌ها و قابلیت‌ها مشابه هستند، اما به طور جداگانه توسط یک شرکت انگلیسی به رهبری شرکت دفاعی BAE Systems و مشارکت تولیدکنندگان اروپایی به رهبری Dassault Aviation فرانسوی توسعه یافته‌اند، جزو پیشرفته‌ترین پهپادهای رادارگریز هستند.
هدف آن‌ها بررسی دورنمای تحویل حداکثر دو تن مواد منفجره اروپایی در مناطق پر خطر و دفاع از خود در برابر دشمنان زمینی و هوایی بود.
تارانیس، حداقل در آغاز، قرار بود مافوق صوت باشد، در حالی که طراحی nEUROn روی عملکرد آن در همکاری مستقل با هواپیماهای سرنشین‌دار، به عنوان خلبان همراه قابل‌اعتماد تاکید دارد. هر دو هواپیما با موفقیت آزمایش شدند و نخستین پرواز خود را به ترتیب در سال‌های 2013 و 2012 انجام دادند.
سال 2014، قراردادی بین فرانسه و بریتانیا امضا شد تا توسعه آن‌ها را با سیستم جدید Future Combat Air؛ یک پهپاد جنگنده اروپایی ترکیب کنند. با این حال، این قرارداد پس از برگزیت لغو شد. نام FCAS بعداً برای برنامه‌های جت جنگنده نسل ششم Dassault-Airbus و BAE-Leonardo انتخاب شد. از سال 2020، به نظر می‌رسد پروژه تارانیس با پروژه تِمپِست انگلستان ادغام شده، در حالی که nEUROn همچنان تحت آزمایش است.
بوئینگ ام‌کیو-28 گوست بت
این پهپاد که توسط بوئینگ استرالیا ساخته شده یک UCAV است که هوش مصنوعی را در خود جای داده و توانایی برقراری ارتباط با جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های نسل ششم را دارد.
این خلبان همراهی وفادار با برد بیش از 2000 مایل دریایی و شعاع رزمی 900 مایل، مجهز به بسته‌های حسگر یکپارچه توکار برای تسهیل عملیات اطلاعاتی، نظارتی، اکتساب هدف و شناسایی و همچنین ماموریت‌های تاکتیکی و هشدار اولیه خواهد بود.
انتظار می‌رود بوئینگ ام‌کیو-28 گوست بت با نیروی هوایی سلطنتی استرالیا در بازه زمانی 25-2024 عملیاتی شود. چهار واحد از آن در حال حاضر ساخته شده است. نیروی هوایی ایالات متحده نیز در حال بررسی دستیابی به این سیستم است.
