عصر ایران؛ اهورا جهانیان - تیم فوتبال لیورپول پنج شنبه شب در بازی برگشت از مرحلۀ یک‌چهارم نهایی لیگ اروپا در حالی به مصاف آتالانتا می‌رود که بازی رفت را در زمین خودش 3 بر صفر به حریف ایتالیایی باخته است.
شاگردان یورگن کلوپ قاعدتا شانس زیادی برای جبران شکست سنگین بازی رفت و صعود به مرحلۀ نیمه‌نهایی لیگ اروپا ندارند. اگرچه فوتبال بازی معجزه‌هاست، ولی لیورپولی‌ها سه روز قبل، در نبردی بسیار حساس با تیم تقریبا ته جدولی کریستال پالاس، در خانۀ خودشان 1 بر صفر مغلوب شدند و بالاخره صدر جدول لیگ برتر را تحویل منچسترسیتی دادند.
لیورپول در پایان هفتۀ سی‌ودوم لیگ برتر با 71 امتیاز در رتبۀ سوم قرار دارد و منچسترسیتی با 73 امتیاز در رتبۀ اول. آرسنال هم با 71 امتیاز در رتبۀ دوم است.
شکست عجیب لیورپول مقابل کریستال پالاس در حالی رقم خورد که منچسترسیتی یک روز قبل از آن، تولون را 5 بر 1 در هم کوبیده بود. کلوپ و شاگردانش که در هفتۀ سی‌ویکم هم در برابر منچستریونایتد متوقف شده بودند، به خوبی می‌دانستند که بهای امتیاز دادن به کریستال پالاس ممکن است از دست رفتن قهرمانی در پایان فصل باشد.
آن‌ها نه تنها در برابر انبوه تماشاگرانشان مغلوب کریستال پالاس شدند، بلکه خوش‌شانس بودند که در نیمۀ اول گل‌های بیشتری دریافت نکردند. اما مسئله این است که چرا کار لیورپول به این‌جا کشیده؟
اگرچه می‌توان به آسیب‌دیدگی‌ها و خستگی طبیعیِ ناشی از هفته‌ها کار سخت اشاره کرد، اما منچسترسیتی هم با همین مشکلات مواجه است. تعداد آسیب‌دیده‌های من‌سیتی حتی بیشتر از لیورپول است و ضمنا در کنار لیگ برتر انگلیس، در لیگ قهرمانان باید بازی کند نه در لیگ اروپا که به هر حال سطح پایین‌تری از فوتبال در آن جریان دارد و حریفان آسان‌تری در برابر تیم‌های درجه‌یک فوتبال اروپا قرار می‌گیرند.
بنابراین مشکل تیم یورگن کلوپ، احتمالا زوال طاقت ذهنی برای جنگیدن تا آخرین هفته (یا حتی تا آخرین لحظه) در برابر تیم مخوف منچسترسیتی است. گواردیولا در اینکه بازیکنانش را تا آخرین هفتۀ لیگ آمادۀ جنگیدن و ارائۀ بهترین بازی ممکن سازد، تبحر دارد. علاوه بر این، او گنجینه‌ای از تدابیر تاکتیکی است و با بیرون کشیدن طرح‌های تازه از مخزن ذهن خلاقش، کار بازیکنانش را هم آسان می‌کند.
غنای تاکتیکی اندیشه‌های گواردیولا بر کلوپ و سایر مربیان نه در یک بازی رودررو بلکه در طول 38 هفتۀ لیگ متجلی می‌شود. گواردیولا بیش از هر چیز "مربی لیگ" است ولی او در سه سال گذشته، دو بار تیمش را به فینال لیگ قهرمانان هم رسانده و یکبار نیز فاتح این تورنمنت شده است.
امسال نیز عملکرد منچسترسیتی در لیگ قهرمانان به مراتب بهتر از عملکرد لیورپول در لیگ اروپا بوده. این برتری، به احتمال بسیار زیاد، محصول برتری ذهنی است. آماده نگه داشتن ان همه بازیکن برای فتح دو جام مهم، لیگ برتر انگلیس و لیگ قهرمانان اروپا، کاری نیست که هر مربی‌ای از عهده‌اش برآید. زیدان در رئال مادرید عمدتا با شخصیت کاریزماتیکش از عهدۀ این کار مهم برمی‌آمد ولی گواردیولا با روانشناسی و غنای تفکرات تاکتیکی‌اش.
به هر حال لیورپول فردا شب به مصاف آتالانتا می‌رود. حذف لیورپول از لیگ اروپا، شاید کار این تیم را در هشت هفتۀ پایانی لیگ برتر انگلیس آسان‌تر کند. جنگیدن در یک جبهه همیشه آسان‌تر از جنگیدن در دو جبهه است.
اما حذف شدن از لیگ اروپا، ممکن است تبعات روحی منفی هم برای لیورپول داشته باشد. باقی ماندن در این لیگ، این امیدواری را در بازیکنان لیورپول زنده نگه می‌دارد که اگر در پایان فصل دستشان از کاپ قهرمانی در لیگ برتر انگلیس کوتاه ماند، دست کم می‌توانند کاپ لیگ اروپا را به مردم لیورپول هدیه کنند.
قطعا برای خود یورگن کلوپ هم وداع با لیورپول، در صورت فتح لیگ اروپا بسیار خوشایندتر از دست خالی رفتن است. اما چهرۀ کلوپ در جریان بازی لیورپول و کریستال پالاس، چهرۀ یک مربی خسته بود.
پل برایتنر، مدافع تیم ملی آلمان در جام جهانی 1982، پس از شکست تلخ این تیم در برابر ایتالیا در آن فینال تاریخی، به خبرنگاران گفت: گاهی شما فقط به فکر برگشتن به خانه و استراحت کردن هستید.
پل برایتنر در مصاف با پائولو روسی، فینال 1982
برایتنر که تک‌گل آلمان را در آن فینال به ثمر رساند و در فینال 1974 نیز زنندۀ یکی از دو گل تیم ملی آلمان بود و به همراه بکن‌بائر و گرد مولر قهرمانی در جام جهانی را تجربه کرده بود، در فینال 1982 خسته‌تر از آن بود که بخواهد بابت از دست رفتن قهرمانی عزا بگیرد.
یورگن کلوپ هم این روزها آشکارا خسته است. او 9 سال است که در لیورپول حضور دارد و 8 سال است که با گواردیولا در لیگ برتر رقابت می‌کند. هدایت لیورپول به‌خودی‌خود کار سختی است، چه رسد به اینکه هر سال این کار را در رقابت با هیولایی مثل گواردیولا انجام دهی!
خستگیِ منتهی به بی‌تفاوتی در یورگن کلوپ، وقتی که کریستال پالاس در زمین لیورپول دروازۀ این تیم را باز کرد، به خوبی مشهود بود. پالاسی‌ها سه روز قبل در دقیقۀ 11 مسابقه، دروازۀ لیورپول را به سادگی باز کردند و یورگن کلوپ کنار زمین خندید. انگار انرژی نداشت که بابت ضعف خط دفاعی تیمش عصبانی شود و حرص بخورد. خندید و سخت نگرفت و در پایان هم وقتی که باختند، خیلی راحت با خنده مربی کریستال پالاس را بغل کرد انگار نه انگار که سه امتیاز بسیار حساس را از دست داده‌اند.
کلوپ می‌داند کار مهم را در لیورپول انجام داده. پس از سی سال این تیم را قهرمان انگلیس کرده و پس از چهارده سال قهرمان لیگ قهرمانان اروپا. علاوه بر این‌ها تیم باکیفیتی ساخته که دنیا از تماشای بازی‌هایش لذت می‌برد.
انبوهی از افتخارات دیگر هم با لیورپول نصیب یورگن کلوپ شده. از دو بار قهرمانی در جام اتحادیه تا قهرمانی در جام حذفی (2022) و فتح سوپرکاپ اروپا (2019) و جام باشگاه‌های جهان (2019) و دو بار بهترین سرمربی سال فوتبال جهان (2019 و 2020) و بهترین سرمربی لیگ جزیره (2020 و 2022) و البته دو بار نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان (2018 و 2022) و یکبار هم نایب قهرمانی در لیگ اروپا (2016) و ...
"آقای معمولی"، که از قضا بسیار هم خاص و ممتاز است، آشکارا بار خستگی 9 سال حضور در لیورپول را به دوش می‌کشد و می‌خواهد این بار را بر زمین بگذارد و مدتی استراحت کند. دست کم یکسال.
چه خوب بود یورگن کلوپ پس از فتح لیگ برتر انگلیس و لیگ اروپا با لیورپول وداع می‌کرد؛ ولی به نظر می‌رسد نباید امید چندانی به فتح این دو جام از سوی لیورپولِ یورگن کلوپ داشته باشیم. او چند هفتۀ آینده را هم مثل همیشه باوقار مشغول هدایت تیمش خواهد بود و سپس مثل پل برایتنر به استراحتی می‌رود که سخت به آن نیاز دارد. تاریخ لیورپول با یورگن کلوپ زیباتر شد. همین برای قدردانیِ همیشگیِ بندرنشینان قرمزپوش از این مربی شوخ و خوش‌خندۀ آلمانی کافی است.
