|
شهد با موم، تاویل از میراث بود یا غنیمت حلال. اگر بیند که شهد داشت، دلیل که به قدر آن علم حاصل کند. اگر بیند از آن شهد به مردم می داد، دلیل که خلق از علم او بهره مند گردند. اگر به خلاف این بیند، تاویل به خلاف این بود. گویند دیدن شهد به خواب، دلیل قران بود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
دیدن شهد به خواب، دلیل قرآن بود و بر پنج وجه است.
اول: میراث.
دوم: غنیمت.
سوم: معلم وعلم.
چهارم: روزی فراخ.
پنجم: قران آموختن.
منوچهر مطیعی تهرانی گوید:
شهد همان انگبین است که در حرف الف نوشته شده. معبران در مورد شهد یا شربت غلیظ که ما وقتی با انواع میوه می آمیزیم نام مربا به آن می دهیم معتقدند که علم و دانش است و بهره ای است که انسان از خرد و دانایی خویش می برد. نقل است که عالم فرزانه ای در خواب دید در حوضی از شهد و عسل افتاده و هر چه دست و پا می زند قادر نمی شود خویشتن را از آن مهلکه نجات دهد. چند روز بعد از آن خواب فرمانروای آن منطقه به دنبالش فرستاد که بیا به فرزندان من در س بده. او ناگزیر پذیرفت و رفت و به تدریس فرزندان سلطان و وزیران پرداخت اما یک روز در تفسیر یکی از سوره های قرآن چیزی گفت که به ذوق و سلیقه سلطان خوش نیامد. بچه ها به پدر خویشتن گفتند و وزیران به اطلاع سلطان رساندند و او خشمگین شد و عالم فرزانه را به شلاق زد و بعد محبوس نگه داشت. چنین است که معبران شهد و انگبین را علم و دانش دانسته اند و بهره ای که از طریق علم عاید انسان می شود.
|
