بر اساس چشم انداز جمعیت جهانی سازمان ملل در سال 2022، پیش بینی می شود که میانگین امید به زندگی در بدو تولد تا سال 2050 در بیشتر مناطق جهان از 80 سال فراتر رود. این اینفوگرافی مسیر امید به زندگی در بدو تولد را برای هر دو جنس نشان می دهد و داده های سال های 1950 و 2000 را با پیش بینی های سازمان ملل برای سال 2050 مقایسه می کند.
امید به زندگی افزایش چشمگیری داشت
به گزارش روزیاتو، در آغاز قرن نوزدهم، امید به زندگی در هیچ کشوری بیش از 40 سال نبود و بسیاری از جمعیت جهان در فقر شدید، دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی و فقدان خدمات بهداشتی زندگی می‌کردند.
تا سال 1950، نوزادان در اروپا، آمریکای شمالی، اقیانوسیه، ژاپن و بخش‌هایی از آمریکای جنوبی امید به زندگی بیش از 60 سال داشتند، در حالی که در مناطق دیگر، برای نوزادان فقط عمری حدود 30 سال را می شد پیش‌بینی کرد.
به عنوان مثال، افراد در نروژ 72 سال امید به زندگی داشتند، در حالی که در مالی امید به زندگی فقط 26 سال بود. به طور متوسط، آفریقا تنها 38 سال امید به زندگی داشت.
از آن زمان، امید به زندگی به طور قابل توجهی در سراسر جهان افزایش یافته است. قابل ذکر است که بین سالهای 1950 تا 2000 پیشرفت قابل توجهی در آسیا و آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب مشاهده شد.
بهبود امید به زندگی را می توان به عوامل مختلفی از جمله پیشرفت در فناوری پزشکی، زیرساخت های مراقبت های بهداشتی بهتر، بهبود وضعیت بهداشتی، دسترسی به آب تمیز و افزایش آگاهی در مورد سلامت و تغذیه نسبت داد.
امید به زندگی در تطابق با گذشته و پیشینه تاریخی
اگرچه امروزه به نظر می رسد که افزایش امید به زندگی امری مسلم است، اما با نگاهی به تاریخ می توان دید که امید به زندگی برای قرن ها ثبات داشته است.
همانطور که در نمودار بالا نشان داده شده است، در بیشتر تاریخ بشر، امید به زندگی در بدو تولد در واقع بین 20 تا 30 سال بوده است. تنها از اواسط قرن نوزدهم است که موارد فوق الذکر (بهداشت، آب تمیز و غیره) باعث پیشرفتی شد که امروزه شاهد آن هستیم.
