طبق یک مطالعه جدید، «دروازه جهنم» که نام استعاری دهانه‌ای بزرگ در یخ‌های دائمی سیبری است، هر سال با ذوب شدن زمین یخ‌زده، 1 میلیون مترمکعب رشد میکند.
به گزارش فرادید، این دهانه که به طور رسمی به نام دهانه باتاگای (یا باتاگایکا) شناخته می‌شود، دارای یک ظاهر صخره‌ای گرد است که نخستین بار در تصاویر ماهواره‌ای سال 1991 پس از ریزش بخشی از دامنه تپه در ارتفاعات یانا در شمال یاقوتستان در روسیه مشاهده شد. این فروپاشی لایه‌هایی از یخ‌های دائمی (قدیمی‌ترین لایه منجمد دائمی در سیبری و دومین لایه منجمد دائمی جهان به لحاظ قدمت) را در بخش باقی‌مانده از دامنه تپه نمایان کرد که 650 هزار سال یخ زده بودند.
تحقیقات جدید حاکی از آن است که ظاهر صخره‌ای باتاگایکا یا سردیواره، با سرعت 12 متر در سال به دلیل ذوب شدن یخ‌ها در حال عقب‌نشینی است. بخش فروریخته دامنه تپه که تا ارتفاع 55 متری زیر سردیواره سقوط کرده نیز به سرعت در حال ذوب شدن است.
تحقیقات جدید نشان میدهد دهانه باتاگای در سیبری هر سال به میزان خیره کننده ای رشد میکند.
تیم تحقیقاتی در مطالعه‌ای که به صورت آنلاین روز 31 مارس در مجله زمین‌ریخت‌شناسی (Geomorphology) منتشر شد، نوشت: «مشخصات ذوب سریع منجمد دائمی گسترده هستند و شاهد افزایش در مناطق منجمد قطب شمال و فراشمالگان قطبی غنی از یخ بوده است. با این حال، میزان یخ و رسوبات از دست رفته از دهانه باتاگای به دلیل بزرگی فرورفتگی که تا سال 2023 به وسعت 990 متر رسید، «بسیار زیاد» است».
این دهانه سال 2014 (790 متر) عرض داشت، به این معنا که در کمتر از 10 سال 200 متر عریض‌تر شد. محققان از پیش از این رشد باخبر بودند، اما این نخستین بار است که حجم یخ مذاب‌شده‌ی خارج شده از دهانه را اندازه‌گیری می‌کنند. آن‌ها این کار را با بررسی تصاویر ماهواره‌ای، اندازه‌گیری‌های میدانی و داده‌های آزمایشگاهی روی نمونه‌های باتاگای انجام دادند.
نتایج نشان داد منطقه‌ای از یخ و رسوب معادل بیش از 14 هرم بزرگ جیزه از زمان فروپاشی این دهانه ذوب شده است. سرعت ذوب در دهه گذشته نسبتا ثابت باقی مانده و بیشتر در امتداد سردیواره‌ی لبه‌های غربی، جنوبی و جنوب شرقی دهانه رخ میدهد.
محققان می‌گویند دهانه باتاگایکا هنوز بصورت فعال در حال رشد است، اما در گسترش آن محدودیت وجود دارد. ضخامت یخ‌های دائمی درون دهانه تنها چند فوت است، بنابراین احتمال عمیق‌تر شدن بیشتر به دلیل زمین‌شناسی سنگ بستر، عملاً از بین رفته است.
