یم سیمونز (Jim Simons)، استاد ریاضیاتی که بدل به بنیان‌گذار پرسودترین صندوق پوشش‌ریسک (Hedge Fund) شد و از پیشگامان سرمایه‌گذاری با استفاده از الگو‌های مقداری خودکار (automated quantitative models) بود، جمعه گذشته در سن 86 سالگی درگذشت.
به گزارش دنیای اقتصاد، او ریاضیدان-سرمایه‌گذاری بود که توانست چیزی را ایجاد کند که به گفته بسیاری از کارشناسان مالی، بزرگ‌ترین ماشین پولسازی جهان است.
سیمونز یک نابغه ریاضی بود که ریاست دانشکده ریاضیات دانشگاه استونی بروک را بر عهده داشت، اما در سال1978، زمانی‌که 40 سال‌داشت، این حرفه را ترک کرد و به سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی روی‌آورد.
سیمونز در مصاحبه‌ای با موسسه فیزیک آمریکا در سال2020 درخصوص این چرخش خود گفت: «به‌یاد می‌آورم روزی در کتابخانه نشسته بودم و با خود می‌گفتم خب، حدس می‌زنم که در آینده استادیار، دانشیار و سپس استاد شوم، تمام شوم و زندگی را به همین شکل طی کنم و سپس بمیرم. این فکر باعث شد به این بیاندیشم که شاید چیز‌های دیگری در دنیا نیز وجود داشته باشند.»
سیمونز در گذر از دانشگاه به سرمایه‌گذاری از شیوه‌های رایج مدیران سرمایه‌گذاری استفاده نکرد و به آنالیز مقداری بازارها از طریق یافتن الگو‌هایی در داده‌ها که تغییرات قیمت‌ها را پیش‌بینی می‌کنند، روی‌آورد. تکنیک او به‌قدری موفق بود که او به «پادشاه کوانت» معروف شد.
او در سال1982 صندوق پوشش‌ریسک رنسانس (Renaissance Technologies) را تاسیس کرد و صندوق سرمایه‌گذاری مدالیون (Medallion) وابسته به رنسانس را که مشهورترین صندوق این شرکت به دلیل مهروموم ماندن راز شیوه سرمایه‌گذاری این صندوق و شکست‌دادن تمام رقیبان خود بود، در سال1988 ایجاد کرد.
رنسانس که در 60 مایلی شرق منهتن در نیویورک قرار دارد، همواره فاصله اش با معامله‌گران وال استریت را ارج نهاده است. این شرکت به‌جای استخدام شکل رایج معامله‌گران بازارهای مالی، برخی از باهوش‌ترین ذهن‌های ریاضی جهان را جذب کرده و همواره به‌دنبال جذب دانشمندان و کدشکنانی (code breakers) بوده که بتوانند اطلاعات سرمایه‌گذاری قابل‌استفاده را از هزاران گیگابایت داده‌ای که شرکت روزانه در همه زمینه ها، از لکه‌های خورشیدی گرفته تا آب وهوای دیگر کشورها، جمع آوری می‌کند، به‌دست آورند.
طبق اطلاعات درج شده در وب‌سایت رنسانس، 90 نفر از مجموع 300 کارمند رنسانس دارای مدرک دکترا در زمینه‌های ریاضی، فیزیک، علوم کامپیوتر و رشته‌های مشابه هستند. استعداد اصلی سیمونز در رنسانس علاوه بر روش نوین سرمایه‌گذاری، در چگونگی الهام بخشیدن به‌کارمندان و ایجاد دستمزد بسیار بالا و حس تعلق اجتماعی میان آن‌ها آشکار می‌شود.
رقابت سیمونز و بافت
رنسانس اکنون حدود 50میلیارد دلار دارایی را مدیریت می‌کند. صندوق مدالیون آن در حال‌حاضر 4 درصد کارمزد مدیریت و بین 36 تا 44درصد کارمزد عملکرد (performance fees) دریافت می‌کند که بسیار بالاتر از دیگر صندوق‌های پوشش‌ریسک است، با این‌وجود حتی پس از کسب کارمز‌ها نیز این شرکت بالاترین سود خالص سالانه را پرداخت می‌کند.
مدالیون از زمان آغاز به‌کار تاکنون بازده خالص سالانه بیش از 30 درصدی ایجاد‌کرده که بسیار بیشتر از سود ترکیبی 20 درصدی برکشایر وارن بافت است؛ در واقع بازده این صندوق در طول بیش از سه دهه به‌طور مداوم بالاتر از تمام رقبا بوده، حتی زمانی‌که کامپیوتر‌ها ارزان‌تر و قابل‌دسترس‌تر شدند و رقبای این صندوق به تقلید از آن روی‌آوردند و الگوریتم‌های پیچیده سرمایه‌گذاری ساختند.
در نهایت تمام رقبای مدالیون با وجود تلاش بسیار نتوانستند دستورالعمل جادویی این صندوق را بیابند و شکست خوردند. علاوه‌بر آن، طبق گفته‌های سیمونز در گردهمایی دانشگاه MIT در سال2019، کمیسیون بورس و اوراق‌بهادار ایالات‌متحده پس از فهمیدن اینکه موفقیت برنارد مادوف در کسب درآمد در سال2008 تماما طرح پونزی بوده، به بازدهی بالای رنسانس نیز مشکوک می‌شود و به تفتیش این صندوق نیز می‌پردازد، اما هیچ مدرکی علیه این شرکت نمی‌یابد.
با وجود بالا بودن کارمزد‌های مدالیون، سرمایه‌گذاران بسیاری علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در این صندوق بودند، با این‌وجود سیمونز خیلی زود شروع به محدود‌کردن دسترسی‌ها به صندوق کرد؛ چرا که معتقد بود اگر مدالیون از حدی بزرگتر شود الگوریتم‌هایی که شرکت برای تجارت سهام، اوراق قرضه و دیگر دارایی‌ها استفاده می‌کند دیگر کارگر نخواهند بود. او در سال1993 جذب سرمایه جدید به مدالیون را متوقف کرد.
از سال2005 به بعد نیز صندوق مدالیون تنها برای سیمونز و کارمندان رنسانس باز بوده و تنها آن‌ها توانایی سرمایه‌گذاری در آن را دارند. این صندوق در هر سال سود به‌دست آمده را به افراد بازمی گرداند و اندازه آن در حدود 10 میلیارد دلار محدود شده‌است.
سیمونز صندوق‌های سرمایه‌گذاری عادی تری نیز برای عموم ایجاد کرد، اما عملکرد آن‌ها بسیار متفاوت از مدالیون بود. برای مثال درحالی‌که در سال2020 صندوق مدالیون 76 درصد بازدهی داشت، این صندوق‌ها زیانی دو رقمی را تجربه کردند. سیمونز که زمانی به‌عنوان کدشکن در دولت آمریکا کار می‌کرد، توانست طی چند دهه بیش از چهار برابر شاخص S&P500 بازدهی داشته‌باشد. این عملکرد بی نظیر، او را به پنجاه و یکمین فرد ثروتمند جهان در سال2024 با ثروتی معادل 31.4میلیارد دلار بدل کرد.
سیمونز اولین‌بار در سال2004 با خالص دارایی 2.5میلیارد دلار در فهرست 400 ثروتمند آمریکایی فوربس ظاهر شد.
تئودور آرونسون؛ بنیان‌گذار شرکت مدیریت مقداری سرمایه AJO Vista در مصاحبه‌ای با بلومبرگ در سال2008 گفته بود: «تنها چند نفر هستند که واقعا توانسته اند دیدگاه ما را نسبت به بازارها تغییر دهند. جان مینارد کینز یکی از این معدود افراد است؛ وارن بافت و جیم سیمونز نیز از همین معدود افراد هستند.»
پولساز بزرگ، خیر اعظم
سیمونز فردی به‌شدت خوددار بود و جزئیات استراتژی‌های موفق سرمایه‌گذاری او عمدتا یک راز باقی‌مانده‌اند. او به‌عنوان خیری بزرگ نیز شناخته می‌شد. سیمونز در سال2010 از ریاست رنسانس عقب کشید و به‌طور ویژه به فعالیت در بنیاد خیریه خود پرداخت.
به گزارش فوربس، سیمونز و همسرش در جایگاه ششمین اهداکنندگان بشر دوستانه آمریکا قرار دارند. جیم و همسرش مرلین در سپتامبر 2023، جایزه یک عمر دستاورد فوربس 400 را برای کمک‌های بشردوستانه خود دریافت کردند. آن‌ها بنیاد خیریه سیمونز را در سال1994 تاسیس کردند و از طریق این بنیاد بیش از 6 میلیارد دلار برای پشتیبانی از آموزش و تحقیقات در علوم مختلف خصوصا ریاضیات پرداخت کردند.
آن‌ها موسسه «ریاضی برای آمریکا» را تاسیس کردند که هر ساله به هزار معلم شهر نیویورک در رشته‌های مربط به حوزه‌های علوم پایه، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات کمک هزینه می‌دهد. این موسسه همچنین میلیارد‌ها دلار به موزه ملی ریاضیات در نیویورک اهدا کرده‌است.
به گفته سیمونز، اگر فردی به اندازه کافی ریاضیات برای تدریس در دبیرستان بداند، توانایی شرکت در گوگل یا گلدمن‌ساکس یا رنسانس را نیز دارد. از آنجاکه حقوق این شرکت‌ها بسیار بیشتر از تدریس در دبیرستان است، طبیعی است که بسیاری از افراد دارای صلاحیت به تدریس نمی‌پردازند. این مساله موجب اهمیت هر چه بیشتر کمک به معلمان ریاضی برای سیمونز بوده‌است.
بنیاد سیمونز همچنین صدها میلیون دلار برای حمایت از تحقیقات در زمینه بیماری‌های سرطان و اوتیسم اهدا کرده‌است. خانواده سیمونز همچنین سال‌گذشته متعهد شدند در طول هفت سال500 میلیون دلار به دانشگاه استونی بروک اهدا کنند. این اهدا، دومین کمک مالی بزرگ به یک کالج دولتی در طول تاریخ بوده‌است.
این دانشگاه همواره جایگاه و ارزش بالایی برای سیمونز داشت. سیمونز در سال1968 و در 30 سالگی و پس از مدتی تدریس در دانشگاه‌های ام آی تی و هاروارد به ریاست دانشکده ریاضیات استونی‌بروک رسید و به دلیل کارش در زمینه توپولوژی و درک ویژگی‌های اشکال هندسی مشهور شد.
او در سال1976 برنده جایزه اسوالدوبلن (Oswald Veblen) انجمن ریاضی آمریکا شد که پرافتخارترین جایزه در هندسه محسوب می‌شود، همچنین همسر او نیز فارغ التحصیل دکترای همین دانشگاه است.
