عصر ایران - خبرهایی می رسد مبنی بر این که جبهه پایداری در حال نهایی کردن توافق با قالیباف برای استمرار ریاست او بر مجلس شورای اسلامی است.
جریان پایداری و نواصولگرایان، در طول دستکم یک سال گذشته، بیشترین انتقادات را علیه قالیباف داشته اند و یکی از اصلی ترین رویکردهای خود را "تغییر" در مجلس آینده اعلام کرده بودند. اینک اما به نظر می رسد در آستانه انتخاب رئیس مجلس جدید، همه آن اتهامات و شعارها و قالیباف چنان است و چنین است ها و ... باد هوا شده و آقایان پشت پرده نشسته و بده بستان کرده و بی خیال تغییر شده اند!
اگر این گونه باشد، باید گفت که پایداری، سیلی محکم و گیج کننده ای به رای دهندگان خود زده است چه آن که ابتدا با دوگانه سازی با قالیباف، خود را نماد انقلابی گری، عدالت جویی و مردمی بودن و قالیباف را متهم به سیاسی کاری، فساد و اشرافیگری کرده و رأی آورده و بعد با او متحد شده است.
ائتلاف پایداری با قالیباف، هر چند می تواند دو طرف را از مواهب بده بستان های پشت پرده منتفع سازد ولی قطعاً حامیان نواصولگرایان را -که تا دیروز از قالیباف برایشان چهره ای ناموجه ترسیم شده بود- سرخورده می کند. این سرخوردگی به ویژه در میان رأی دهندگان جوان اصولگرا، باعث می شود همین میزان آرای اندک این جریان که به مدد آن و در غیاب اکثریت راهی مجلس شدند، آب برود و این جریان، بی پشتوانه تر از همیشه باشد.
حامیان نواصولگرایان حق دارند از سران این جریان بپرسند که آیا این بود ثمره آن هم شعارهای انقلابی؟ آیا این بود نتیجه آن همه افشاگری که خودتان علیه قالیباف و اطرافیانش رقم زدید؟ آیا منظورتان از شعار "تغییر" که مدام در گوش مان می خواندید این بود که حتی چنان رئیس مجلسی هم تغییر نکند؟!
از سوی دیگر، خبر می رسد که قالیباف در حال لابی با اصلاح طلبان و اعتدالگرایان راه یافته به مجلس جدید است تا رأی آنها را برای ریاست خودش بگیرد.
این که قالیباف یا هر کاندیدای ریاستی چنین کند، طبیعی است ولی همراهی اصلاح طلبان و اعتدالگرایان با قالیباف نیز در حکم تیرخلاص به شقیقه آخرین بازماندگان اصلاح طلبانی است که هنوز به صندوق امید دارند.
در مجموع می توان گفت ریاست مجدد قالیباف بر مجلس، که صرفاً با همراهی پایداری چی ها و اصلاح طلبان و اعتدالگرایان میسر است، فقط مایه مسرت و خوشبختی قالیباف و جریان او و معامله گران راست و چپ است و بی تردید سبب سرخوردگی بدنه مردمی اصولگرایان از یک سو و اصلاح طلبان و اعتدالگرایان از سوی دیگر خواهد بود: یک تیر خلاص همزمان!
