استخاره به معنای طلب خیر و مشورت کردن با خدا می‌باشد و در اصل برای اموری تجویز شده است که انسان مؤمن در حالت تحیّر و دو دلی می‌باشد.
بعنوان مثال شخصی تصمیم به انجام معامله و یا رفتن به سفر و یا ازدواج با فردی را می‌گیرد ولی از عاقبت کار مطلع نیست و به خوبی نمی‌داند آیا این کار او نتیجه مثبت و خوبی خواهد داشت یا نه؟ در چنین موردی ابتدا باید با عقل و فکر خودش مسئله را کاملاً بررسی کند و نتایج آن را حساب کند و در مرحله بعد باید با صاحبان عقل و تجربه که انسانهای متدین نیز هستند مشورت شود اگر باز هم به حالت دو دلی باقی ماند در اینجا امامان معصوم ما در روایات متعددی ما را تشویق به انجام دادن استخاره نموده‌اند.
البته استخاره هم راههای مختلفی دارد و بهترین آن استخاره با قرآن مجید است. بنابراین شرعیت استخاره از زمان امامان معصوم ما می‌باشد و بسیاری از انسانهای مؤمن و معتقد تاکنون نتیجه‌‌های بسیار خوبی از عمل به استخاره گرفته‌اند.
استخاره براى رفع حیرت و تردید در انجام کارهاى مباح وجایز و حلال است، اعم از اینکه تردید در اصل عمل باشد یا در چگونگى آن، بنابراین در کارهاى خیر که سرگردانى و تحیر در آنها وجود ندارد استخاره لازم نیست و شایسته است انسان در امورى که مى خواهد راجع به آنها تصمیم بگیرد ، ابتدا فکر و دقت کند و یا با افراد با تجربه و مورد اطمینان مشورت نماید و در صورتى که تردید او برطرف نشد ، مى تواند استخاره کند.
استخاره گرفتن با قرآن کار هر کسی نیست و نیازمند آمادگی روحی و علمی می‌باشد.
