داستـان ۱۷سقوط

خوزه فلیکس استیگاریبیا اینسورالده؛ رئیس‌جمهور پاراگوئه / زاده 21فوریه1888 – درگذشت: 7سپتامبر 1940

افسر نظامی و سیاستمدار پاراگوئه‌ای بود که از سال1939 تا زمان مرگش در سانحه هوایی در 7سپتامبر1940 به‌عنوان سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور پاراگوئه خدمت کرد. او به عنوان یکی از افسران نظامی ارتش پاراگوئه که این کشور را در «جنگ چاکو» علیه بولیوی به پیروزی رساند، به‌عنوان یک استراتژیست نظامی برجسته طی این درگیری‌های مسلحانه شناخته شده و یک قهرمان جنگ به حساب می‌آمد. او در زندگی خود به درجه سپهبدی رسید و مدت کوتاهی پس از مرگش به فیلد مارشالی ارتقا یافت. او به‌عنوان رئیس‌جمهور، قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد.

ولادیسلاو سیکوروسکی؛ نخست‌وزیر لهستان/  زاده: 20مه1881، درگذشت: 4ژوئیه1943

نخست‌وزیر در تبعید لهستان در چهارم ژوئیه سال1943، در گیبرالتار بریتانیا با هواپیمای لیبراتور بی-24 که هواپیمایی 4موتوره است، سقوط کرد. علت سقوط هواپیمای وی هیچ‌وقت مشخص نشد و هنوز محل بحث است. ولادیسلاو یوگنیوس سیکورسکی رهبر سیاسی و نظامی لهستان بود. قبل از جنگ جهانی اول، سیکورسکی چندین سازمان زیرزمینی را تاسیس کرد و در آن شرکت کرد که آرمان استقلال لهستان را ترویج می‌کردند. او در طول جنگ جهانی اول در لژیون‌های لهستان و بعدا در ارتش تازه‌تاسیس لهستان در طول جنگ لهستان-شوروی 1919-1921 جنگید. در جنگ اخیر، او نقش برجسته‌ای در نبرد سرنوشت‌ساز ورشو در سال1920 ایفا کرد. در سال‌های اولیه جمهوری دوم لهستان، سیکورسکی مناصب دولتی از جمله نخست‌وزیری (1922-1923) و وزیر امور نظامی (1923-1924) را بر عهده داشت.

 رامون دل فیِرو ماگسایسای؛ رئیس‌جمهور فیلیپین / 31زاده اوت1907 – درگذشت:  17مارس1957

 سیاستمدار فیلیپینی که از 30دسامبر1953 تا زمان مرگش در یک فاجعه هواپیمایی در 17مارس1957 به‌عنــوان هفتمیـــن رئیس‌جمهور فیلیپین خدمت کرد. او در حرفه مکانیک اتومبیل بود و پس از خدمات برجسته به‌عنوان رهبر چریک در جریان «جنگ اقیانوس آرام» به فرماندار نظامی زامبالس منصوب شد. او سپس دو دوره به‌عنوان نماینده حزب لیبرال در منطقه بزرگ زامبالس قبل از منصوب شدن به‌عنوان وزیر دفاع ملی توسط رئیس‌جمهور الپیدیو کوئیرینو، خدمت کرد. او تحت لوای حزب «ناسیونالیستا» به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. او جوان‌ترین کسی بود که به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد و دومین رئیس‌جمهور جوان (بعد از امیلیو آگوینالدو) بود. او اولین رئیس‌جمهور فیلیپین بود که در قرن بیستم متولد شد و اولین کسی بود که پس از دوران استعمار اسپانیا متولد شد. دوره ریاست او که قرار بود در 30دسامبر1957 به پایان برسد، با یک سانحه هوایی کوتاه شد. در 16مارس1957، وی مانیل را به مقصد «سبو سیتی» ترک کرد؛ جایی که در کنوانسیون کهنه سربازان USAFFE و شروع تمرینات سه موسسه آموزشی، یعنی: دانشگاه ویسایاس، کالج‌های جنوب غربی و دانشگاه سن کارلوس سخنرانی کرد. در دانشگاه ویسایاس، دکترای افتخاری حقوق به او اعطا شد. در همان شب، حدود ساعت یک‌بامداد به وقت محلی، او سوار هواپیمای ریاست‌جمهوری شد و به سمت مانیل بازگشت. در اولین ساعات بامداد 17مارس، این هواپیما مفقود شد. در اواخر بعدازظهر، روزنامه‌ها گزارش دادند که هواپیما در کوه «مانوگال» در «سِبو» سقوط کرده و 36نفر از 56سرنشین آن جان باخته‌اند. فقط روزنامه‌نگاری به نام «نستور ماتا» زنده ماند. حدود 2میلیون نفر در مراسم تشییع جنازه‌اش در 22مارس1957 شرکت کردند. او پس از مرگ به‌عنوان «قهرمان توده‌ها» و «مدافع دموکراسی» شناخته شد.

نرو دو اولیوِرا راموس؛ رئیس‌جمهور برزیل /  زاده 3سپتامبر1888 – درگذشت: 16ژوئن1958

یک شخصیت سیاسی برزیلی بود. او پس از بحران سیاسی که به خودکشی رئیس جمهور «گتولیو وارگاس» و استیضاح معاونش «کارلوس لوز» و رئیس‌جمهور «کافه فیلهو» منجر شد، مدت کوتاهی به‌عنوان رئیس‌جمهور موقت برزیل خدمت کرد. او در 16ژوئن1958 در یک سانحه هواپیمایی در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی «کوریتیبا آفونسو پنا» جان باخت.

بارته‌لمی بوگاندا؛ نخست‌وزیر آفریقای مرکزی /  زاده: حدود1910، درگذشت: 29مارس1959

نخست‌وزیر جمهوری آفریقای مرکزی در پی یک سانحه هوایی در کشور خودش در بوکپایانگا در 29مارس سال1959 جان باخت. او سوار بر هواپیمای فرانسوی «نورد نوراتلس» بود که از دو موتور ملخی بهره می‌برد. او نقش موثری در استقلال کشورش از استعمار فرانسه داشت. او به‌عنوان اولین نخست‌وزیر جمهوری آفریقای مرکزی که یک منطقه خودمختار بود، خدمت کرد.

عبدالسلام محمد عارف الجمیلی؛ رئیس جمهور عراق /  زاده 21مارس1921 – درگذشت: 13آوریل1966

 دومین رئیس‌جمهور عراق از سال1963 تا زمان مرگش درسقوط هواپیما در سال1966. او در انقلاب 14ژوئیه که در آن سلطنت هاشمی در 14ژوئیه1958 سرنگون شد، نقش اصلی را ایفا کرد. در 13آوریل1966، عارف در سقوط هواپیمایش در جنوب عراق در حدود 10کیلومتری فرودگاه بصره جان باخت و برادرش عبدالرحمن به‌عنوان رئیس‌جمهور جایگزین شد. گزارش‌ها در آن زمان حاکی از آن بود که عارف در یک سانحه هلی‌کوپتر جان خود را از دست داده است. «عبدالرحمن البزاز» به مدت سه روز سرپرست ریاست‌جمهوری شد و جنگ قدرت برای ریاست‌جمهوری رخ داد. در اولین جلسه شورای دفاع و کابینه برای انتخاب رئیس‌جمهور، البزاز برای کسب ریاست‌جمهوری نیاز به دوسوم آرا داشت. البزاز ناموفق بود.

 خوئل راکوتومالالا؛ نخست‌وزیر ماداگاسکار/  زاده: 29مارس1929، درگذشت: 30ژوئیه1976

نخست‌وزیر ماداگاسکار در سی‌ام ژوئیه سال1976 با هلی‌کوپتر «آلوت3» در پی یک سانحه هوایی درگذشت. این حادثه در شهر آنتسیرابه، سومین شهر بزرگ ماداگاسکار رخ داد. علت سقوط هم نقص فنی هلی‌کوپتر بود.

زیمال بیجدیچ؛ نخست‌وزیر یوگوسلاوی سابق /  زاده 12آوریل1917، درگذشت: 18ژانویه1977

نخست‌وزیر در هجدهم ژانویه سال1977، در شهر کرشووی یوگوسلاوی سابق در یک سانحه هوایی کشته شد. او سوار بر هوایپمای «لیرجت25» بود که یک هواپیمای لوکس با 10سرنشین است. این هواپیما ساخت آمریکا بود و مدل‌هایی از این هواپیما تا سال1982 تولید شد. او از سال1971 تا زمان مرگش، نخست‌وزیر این کشور بود. او متولد موستار بوسنی هرزگوین بود و از یک خانواده متمول بود. او در سال1941 به حزب کمونیست پیوست و با نام مستعار «آنته جوکیچ» به گارد داخلی ضد کمونیست کرواسی پیوست. او سابقه پارتیزانی هم در اواخر جنگ جهانی دوم هم داشت. پس از آزادی یوگسلاوی، بیجدیچ نقش‌های سیاسی زیادی داشت، از جمله معاون وزیر امور داخلی در دولت جمهوری سوسیالیستی بوسنی و هرزگوین. او نقش کلیدی در تایید مسلمانان به‌عنوان یک ملت سازنده یوگسلاوی ایفا کرد. با رهبری وی، پیشرفت قابل توجهی در اقتصاد هرزگوین تحت رهبری بیجدیچ، با ایجاد صنایع سنگین مانند کمبینات آلومینیوم، و نوسازی راه‌آهن سارایوو-پلوچه انجام شد. بیجدیچ از سال1967 تا ژوئیه1971 به‌عنوان رئیس مجمع مردمی بوسنی و هرزگوین خدمت کرد و از 30ژوئیه1971 تا زمان مرگش در 18ژانویه1977 به‌عنوان رئیس شورای اجرایی فدرال یوگسلاوی خدمت کرد.

فرانچسکو دیسا کارونیرو؛ نخست‌وزیر پرتغال/ زاده: 19ژوئیه1934، درگذشت: 4دسامبر1980

نخست‌وزیر پرتغال در چهارم دسامبر سال1980، در پی یک سانحه هوایی با هلی‌کوپتر «اس‌ای330 پوما» درگذشت. این هلی‌کوپتر ساخت فرانسه بود و تا سال1987 هم تولید شد. این مدل از هلی‌کوپتر در ارتش فرانسه، رومانی و ارتش پاکستان مورد استفاده قرار گرفته است. کارونیرو به همراه فرانسیسکو پینتو بالسمو و چند تن دیگر از دوستانش، پایه‌گذار حزب پاپیولار دموکراتیک «PDP» شدند. این حزب خیلی زود با نام سوسیال دموکراتیک، فعالیت خود را ادامه داد. او در سال1976 به نمایندگی مجلس جمهوری انتخاب شد. در نوامبر1977، از سمت خود به‌عنوان رئیس حزب استعفا کرد و سال بعد مجددا به‌عنوان رئیس حزب انتخاب شد. در انتخابات1979 کارونیرو رهبری ائتلاف دموکراتیک را بر عهده گرفت و توانست به پیروزی برسد. اما دوره نخست‌وزیری وی کوتاه بود و در سال1980 به‌دلیل سانحه هوایی درگذشت.

 جِیمی رولدوس آگیلرا؛ رئیس‌جمهور اکوادور / زاده 5نوامبر1940 – درگذشت: 24مه1981

او یک سیاستمدار اکوادوری بود که از 10اوت1979 تا زمان مرگش در 24مه1981 سی‌وسومین رئیس‌جمهور اکوادور بود. در دوره کوتاه مسوولیت خود، به‌دلیل موضع قاطعش درباره حقوق بشر شناخته شد که منجر به درگیری با سایر دولت‌های آمریکای لاتین و روابط ضعیف با دولت رونالد ریگان در ایالات متحده شد. در 24مه1981، هواپیمایی که او در آن سفر می‌کرد، سقوط کرد و همه مسافران از جمله رولدوس و همسرش کشته شدند.

سامورا مویس ماشل؛ رئیس‌جمهور موزامبیک/ زاده 29سپتامبر1933 – درگذشت: 19اکتبر1986

او فرمانده نظامی و رهبر سیاسی موزامبیک بود.او همچنین یک سوسیالیست  در سنت «مارکسیسم-لنینیسم» بود و به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور موزامبیک از استقلال این کشور در سال1975 خدمت کرد. ماشل در سال1986 بر اثر سقوط هواپیمای ریاست‌جمهوری در نزدیکی مرز موزامبیک و آفریقای جنوبی زمانی که در قدرت بود جان خود را از دست داد. مراسم تشییع جنازه دولتی ماشل در 28اکتبر1986 در ماپوتو برگزار شد. در این مراسم بسیاری از رهبران سیاسی و دیگر افراد برجسته از آفریقا و جاهای دیگر، از جمله رابرت موگابه از زیمبابوه، کنت کاوندا از زامبیا، عرفات از فلسطین و دیگران حضور داشتند. همچنین الیور تامبو (رهبر کنگره ملی آفریقا)، مورین ریگان (دختر رئیس‌جمهور ایالات متحده)، حیدر علی‌اف (معاون اول نخست‌وزیر اتحاد جماهیر شوروی) و جسی جکسون (رهبر حقوق مدنی) نیز حضور داشتند. در مراسم تشییع جنازه «مارسلینو دوس سانتوس»، رهبر موقت فرلیمو در یک سخنرانی گفت: «شوک سفر شما که از آن بازگشتی وجود ندارد، هنوز در بدن کل ملت می‌لرزد. شما در مبارزه علیه آپارتاید افتادید. آپارتاید را مشکلی برای همه بشریت می‌دانستند.»

محمد ضیاءالحق؛ رئیس‌جمهور پاکستان / ‌ زاده 12اوت1924 – درگذشت: 17اوت1988

ضیاءالحق یک افسر ارتش پاکستان بود که از سال1978 تا زمان مرگش ششمین رئیس‌جمهور پاکستان بود. او همچنین از اول مارس1976 تا زمان مرگش به‌عنوان دومین رئیس ستاد ارتش پاکستان خدمت کرد. ضیا در «جالاندر» به دنیا آمد و در آکادمی نظامی هند در «دهرادون» آموزش دید. در سال1943 او در ارتش هند بریتانیا خدمت کرد و در جنگ جهانی دوم در اقیانوس آرام شرکت کرد. پس از تجزیه هند در سال1947، ضیا به ارتش پاکستان پیوست و در هنگ نیروی مرزی مستقر شد. در سپتامبر سیاه، او نقش برجسته‌ای در دفاع از نیروهای مسلح اردن در برابر سازمان آزادی‌بخش فلسطین داشت.

در سال1976، ضیا به درجه ژنرالی ارتقا یافت و توسط نخست‌وزیر ذوالفقار علی بوتو به‌عنوان رئیس ستاد ارتش منصوب شد و جانشین «تیکا خان» شد. در ژوئیه1977، ضیا عملیات «بازی جوانمردانه» را سازمان‌دهی کرد و طی آن بوتو را خلع و حکومت نظامی اعلام کرد. ضیا برای بیش از یک سال رهبر دوفاکتو باقی ماند و در سپتامبر1978 ریاست جمهوری را بر عهده گرفت. او اسلامی‌سازی پاکستان را هدایت، پروژه بمب اتمی این کشور را تشدید و صنعتی‌سازی و مقررات‌زدایی را ایجاد کرد که به‌طور قابل توجهی اقتصاد پاکستان را بهبود بخشید. در سال1979، پس از حمله شوروی به افغانستان، ضیا موضعی ضدشوروی اتخاذ کرد و به مجاهدان افغان کمک کرد. وی در  یک سانحه هوایی  در منطقه پنجاب  جان باخت و در مسجد فیصل اسلام‌آباد به خاک‌ سپرده شد.

جوونال هابیاریمانا؛ رئیس جمهور رواندا /  اده 8مارس1937 – درگذشت: 6آوریل1994

این سیاستمدار و افسر نظامی رواندایی از سال1973 تا زمان ترورش در سال1994 رئیس‌جمهور رواندا بود. نام مستعار او «کینانی» بود که یک کلمه رواندایی است به معنای «شکست ناپذیر». هابیاریمانا که از اعضای قوم هوتو بود، در چندین سِمت امنیتی از جمله وزیر دفاع در زمان اولین رئیس‌جمهور رواندا - «گرگوار کایباندا» - خدمت کرد. پس از سرنگونی کایبندا در یک کودتا در سال1973، او رئیس‌جمهور جدید کشور شد و درنهایت به سیاست‌های سلف خود در راستای طرفداری از هوتوها ادامه داد. در دوران حکومت او، رواندا به یک دولت تک‌حزبی تبدیل شد که در آن مجریان حزب او با نام «MRND» از مردم می‌خواستند که در مراسم نمایش‌های دسته‌جمعی «انیمیشن سیاسی» به احترام رئیس‌جمهور شعار بدهند و برقصند. در سال1990، «جبهه میهنی رواندا» (RPF) به رهبری توتسی‌ها، جنگ داخلی رواندا را علیه دولت او به راه انداخت. پس از سه سال جنگ، هابیاریمانا «توافق‌نامه آروشا» را در سال1993 با «جبهه میهنی رواندا» به‌عنوان یک توافق صلح امضا کرد. سال بعد، زمانی که هواپیمای او که حامل رئیس‌جمهور بوروندی، سیپرین نتاریامیرا  نیز بود، در نزدیکی کیگالی سرنگون شد.

سیپرین نتاریامیرا؛ رئیس‌جمهور بروندی/  زاده 6مارس1955 – درگذشت: 6آوریل1994

این سیاستمدار بوروندیایی از 5 فوریه 1994 تا زمان مرگش در دو ماه بعد به‌عنوان رئیس‌جمهور بروندی خدمت کرد. نتاریامیرا که یک «هوتو»ی متولد بوروندی است، قبل از فرار به رواندا برای اجتناب از خشونت قومی و تکمیل تحصیلات خود، در کشور خود تحصیل کرد. او که در جنبش دانشجویی بروندی فعال بود، حزب «سوسیالیست کارگران بروندی» را تاسیس کرد و مدرکی در حوزه کشاورزی گرفت. در سال1983، او به بروندی بازگشت و به مشاغل کشاورزی مشغول شد، اگرچه مدت کوتاهی به‌عنوان یک زندانی سیاسی بازداشت شد. در سال1986 او «جبهه دموکراسی» را در بروندی (FRODEBU) تاسیس کرد و در سال 1993 این حزب در انتخابات عمومی بروندی پیروز شد. او متعاقبا در 10ژوئیه وزیر کشاورزی و دامپروری شد؛ اما در اکتبر سربازان توتسی رئیس‌جمهور و سایر مقامات ارشد را در یک کودتا کشتند.

نتاریامیرا از کودتا جان سالم به در برد و در ژانویه1994 مجلس ملی او را به‌عنوان رئیس‌جمهور بروندی انتخاب کرد. پس از یک اختلاف طولانی قانون اساسی، او در 5فوریه مراسم تحلیف خود را برگزار و اعلام کرد که اولویت‌های اصلی او بازگرداندن صلح، ارتقای حقوق بشر و اسکان مجدد پناهندگان خواهد بود. او در تمام مدت تصدی خود به دنبال کاهش درگیری‌های قومی بود. او در 6آوریل1994 جان باخت، هنگامی که با هواپیمایی که رئیس‌جمهور رواندا «جوونال هابیاریمانا» را هم همراه داشت در حال سفر بود، بر فراز کیگالی سرنگون شد.

عبدالرحیم غفورزی؛ نخست‌وزیر ائتلاف شمال افغانستان/   زاده حدود 1947، درگذشت: 21اوت1997

نخست‌وزیر ائتلاف شمال افغانستان در 21اوت سال1997، با هواپیمای آنتونوف ای‌ان32، دچار سانحه هوایی شد و درگذشت. محل حادثه شهر بامیان بود. او به‌طور رسمی، نخست‌وزیر امارت اسلامی افغانستان بود. عبدالرحیم غفورزی سیاستمدار و دیپلمات افغانستان بود. او از قوم پشتون و از قبیله بارکزی محمدزی بود. در دهه1970 وارد خدمات خارجی افغانستان شد. او به ایالات متحده فرستاده شد تا نماینده دولت سیاسی مورد حمایت اتحاد جماهیر شوروی باشد. غفورزی به‌عنوان سفیر در سازمان ملل متحد، وظیفه خود می‌دانست که از شرکای جهانی بخواهد تا تهاجم شوروی در سال‌1979 را محکوم کنند. از آن زمان تا سال1992، او برای تشویق مخالفان بین‌المللی علیه رژیمی که شوروی در افغانستان ایجاد کرده بود، تلاش کرد. زمانی که دولت کمونیستی در سال1992 سقوط کرد، غفورزی به‌عنوان واسطه‌ای برای متحد کردن جناح‌های متخاصم عمل کرد. او تا سال1995 در سازمان ملل کار کرد و سپس معاون وزیر امور خارجه شد.

وی در ژوئیه1996 وزیر امور خارجه شد. پس از تصرف کابل توسط طالبان، دولت جدید دولت اسلامی افغانستان کابینه جدید را در مزار شریف در شمال افغانستان ایجاد کرد؛ درحالی‌که سفارتخانه‌های افغانستان و نمایندگی دائمی افغانستان در سازمان ملل متحد، دولت اسلامی افغانستان را به‌عنوان نماینده قانونی افغانستان در کنترل داشتند. غفورزی تا 11اوت1997 به‌عنوان وزیر خارجه افغانستان ادامه داد. او تنها 10روز قبل از مرگش به‌عنوان نخست‌وزیر دولت اسلامی افغانستان منصوب شد. او در یک سانحه هوایی در ولایت بامیان که قصد داشت با متحدانش برای تشکیل کابینه خود مذاکره کند، کشته شد.

 بوریس تراژکوفسکی؛ رئیس‌جمهور مقدونیه / اده 25ژوئن1956 – درگذشت: 26فوریه2004

سیاستمدار مقدونیه‌ای که از سال1999 تا زمان مرگش در سقوط هواپیما در سال2004 به‌عنوان دومین رئیس‌جمهور مقدونیه خدمت کرد. تراژکوفسکی در 26فوریه2004 در یک سانحه هوایی در مسیر یک کنفرانس اقتصادی در موستار، بوسنی و هرزگوین درگذشت. این هواپیما در مه غلیظ و باران شدید در دامنه کوهی در جنوب شرقی هرزگوین، در نزدیکی روستاهای «پوپلات» و «ورسنیک» در هشت مایلی (15کیلومتری) جنوب شرقی موستار سقوط کرد. او تنها رئیس‌جمهور مقدونیه شمالی است که در مقام خود درگذشت. هشت نفر دیگر نیز سرنشین آن بودند؛ اما هیچ یک از این برخورد جان سالم به در نبردند و هواپیما سه تکه شد. این سقوط در منطقه‌ای رخ داد که در طول جنگ بوسنی در دهه1990 به‌شدت مین‌گذاری شده بود. این امر به‌طور قابل توجهی مانع از تلاش‌های امدادرسانی و نجات شد. ازآنجاکه باند فرودگاه به «سیستم‌های فرود دقیق» مجهز نیست، امدادرسانی به‌ویژه در آب و هوای نامساعد چالش برانگیز بود. پس از مرگ وی، مراسم تشییع جنازه‌ای به افتخارش برگزار شد.

 لخ الکساندر کاچینسکی؛ رئیس‌جمهور لهستان/ زاده 18ژوئن1949- درگذشت: 10آوریل2010

این سیاستمدار لهستانی از سال 2002 تا 2005 شهردار ورشو و از سال2005 تا مرگش در سال2010 رئیس‌جمهور لهستان بود. قبل از تصدی مقام ریاست‌جمهوری، به‌عنوان رئیس «اداره عالی تفتیش» از سال 1992 تا 1995 و بعدا وزیر دادگستری و دادستان عمومی در کابینه «یرژی بوزک» از سال2000 تا زمان برکناری وی در ژوئیه2001 فعالیت می‌کرد. او در ورشو متولد شد و در سال1962 در یک فیلم لهستانی با عنوان «دو نفری که ماه را دزدیدند» به همراه برادر دوقلوی همسان خود یاروسلاو بازی کرد. کاچینسکی فارغ‌التحصیل رشته حقوق و مدیریت از دانشگاه ورشو بود. در سال1980 دکترای خود را از دانشگاه گدانسک دریافت کرد. او بعدا در دانشگاه گدانسک و دانشگاه «کاردینال استفان ویسزینسکی» در ورشو به سمت استادی رسید. در دوران کمونیسم، کاچینسکی از فعالان جنبش ضدکمونیستی دموکراتیک در لهستان، کمیته دفاع از کارگران و همچنین جنبش مستقل اتحادیه کارگری بود. پس از اعمال حکومت نظامی کمونیست‌ها در دسامبر1981، او به‌عنوان یک «عنصر ضد سوسیالیست» بازداشت شد. پس از آزادی به فعالیت‌های سندیکایی بازگشت و به عضویت همبستگی زیرزمینی درآمد. او همچنین مشاور و حامی اصلی «لخ والسا» بود که در دسامبر1990 به‌عنوان رئیس‌جمهور لهستان انتخاب شد. او در 23دسامبر2005 به‌عنوان رئیس‌جمهور سوگند یاد کرد. در 10ژوئیه2006، کاچینسکی با استعفای کازیمیرز مارسینکویچ، برادر خود را به‌عنوان نخست‌وزیر لهستان منصوب کرد. آنها «اولین برادران جفت» در جهان بودند که به‌عنوان رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر یک کشور خدمت می‌کردند. در 10آوریل2010، لخ کاچینسکی به همراه همسرش در سقوط یک جت نیروی هوایی لهستان که در تلاش برای فرود در فرودگاه شمالی اسمولنسک در روسیه بود، درگذشتند.