امام حسین(ع) فرمود: اى معاویه! من تمام جنایات تو را نسبت به پدرم امام علىّ علیه السّلام ؛ و کینه ات را نسبت به خودمان و شیعیان و دوستانمان مى دانم ، اگر چنین باشد که هست ، بایستى در کار خود تجدید نظر کنى.
پس از آن که معاویه بر یکى از اصحاب و یاران باوفاى امیرالمؤمنین علىّ علیه السّلام - به نام حُجر بن عدى و اصحابش - دست یافت و آن ها را یکى پس از دیگرى با شکنجه هاى مختلفى به شهادت رساند، عازم مکّه معظّمه شد.
وقتى وارد آنجا شد، حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السّلام را ملاقات کرد و عرضه داشت :
اى أباعبداللّه ! آیا خبردار شده اى آنچه را نسبت به حُجر بن عدى و دوستان و شیعیان پدرت انجام داده ایم ؟
حضرت اظهار نمود: با آن ها چه کرده اید؟
معاویه گفت : آن ها را به قتل رساندیم ؛ و سپس آن ها را کفن کرده و نماز بر جنازه هایشان خواندیم و به خاک سپردیم .
امام حسین علیه السّلام تبسّمى نمود و فرمود: همانا آنان خصم و دشمن تو هستند؛ و فرداى قیامت در پیشگاه ربوبى پروردگار شاکى و خصم تو خواهند بود.
ولیکن بدان، چنانچه ما شیعیان و پیروان تو را بکشیم ، نه آن ها را کفن مى کنیم ؛ و نه بر جنازه هایشان نماز مى خوانیم ؛ و نه آن ها را در قبرستان دفن مى کنیم .
و سپس فرمود: اى معاویه! من تمام جنایات تو را نسبت به پدرم امام علىّ علیه السّلام ؛ و کینه ات را نسبت به خودمان و شیعیان و دوستانمان مى دانم ، اگر چنین باشد که هست ، بایستى در کار خود تجدید نظر کنى.
همچنین آورده اند:
روزى مروان بن حکم در جمع عدّه اى دهان به یاوه گوئى باز کرد؛ و به امام حسین علیه السّلام گفت : چنانچه نسبتى با فاطمه دختر رسول خدا نمى داشتید، چگونه و به چه چیز بر ما بنى امیّه افتخار مى کردید؟
امام حسین علیه السّلام با شنیدن این سخن ، از جاى خود برخاست و حلقوم مروان را گرفت و فشار داد و عمامه اش را برگردنش پیچید به طورى که بى حال وبى هوش روى زمین افتاد.
بعد از آن ، حضرت خطاب به حاضران کرد و فرمود: اى جماعت ! شما را به خدا سوگند مى دهم که اگر راست مى گویم ، مرا تصدیق کنید: آیا شما در روى زمین نزد رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله، شخصى محبوب تر از من و برادرم مى شناسید؟
و آیا بر روى کره زمین جز من و برادرم، کسى دیگر را به فرزندى دختر رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله مى شناسید؟
همگى پاسخ دادند: خیر، ما هیچ کسى غیر از شما دو نفر را نمى شناسیم .
امام حسین علیه السّلام بعد از آن فرمود: و همانا من نیز در تمام زمین ، هیچ ملعونِ فرزند ملعونى را نمى شناسم ، جز مروان و پدرش را که رانده و تبعید شده رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله ؛ و نیز مورد خشم و غضب خداوند بوده و هستند.
و آن گاه خطاب به مروان کرد و فرمود: سوگند به خدا، که تو و پدرت دشمن ترین افراد براى خدا و رسولش و اهل بیت او مى باشید.
منبع : چهل داستان و چهل حدیث از امام حسین(ع)
