عصر ایران - مارکیا هیستریکس (Markia hystrix) که به نام کاتیدید گلسنگی (Lichen Katydid) نیز شناخته می شود، گونه منحصر به فردی از کاتیدید ساکن مناطق مختلف آمریکای جنوبی است. این حشره به دلیل ظاهر متمایز خود شناخته شده است و با رنگ های سبز و قهوه ای خود شبیه به گلسنگ به نظر می رسد. این ظاهر متمایز استتار عالی را در زیستگاه جنگلی برای این حیوان فراهم می کند.
این حشره گونه ای ساکن درختان و درختچه ها است و از گیاهان مختلف از جمله برگ ها، ساقه ها و گل ها تغذیه می کند.
آشنایی با کاتیدید گلسنگی
مارکیا هیستریکس به راسته حشرات راست بالان (Orthoptera) تعلق دارد که شامل ملخ ها و جیرجیرک ها نیز می شود. این راسته به دو زیرراسته ملخی ها (Caelifera) شامل ملخ ها و خویشاوندان نزدیک و شمشیرک داران (Ensifera) شامل جیرجیرک ها و خویشاوندان نزدیک تقسیم می شود.
زیست شناسی کاتیدید گلسنگی بسیار جذاب است، با آناتومی پیچیده ای که این حشره را قادر می سازد تا فعالیت های مختلف مانند بالا رفتن، پرش و پرواز را به راحتی انجام دهد. بدن کاتیدید به سه بخش سر، سینه و شکم تقسیم می شود که هر یک نقش مهمی در بقا و رفتار حشره ایفا می کنند.
سر کاتیدید گلسنگی چشم های بزرگ و مرکب حیوان را در خود جای داده است که برای ناوبری و مکان یابی منابع غذایی بسیار مهم است. از سوی دیگر، قسمت سینه شامل بال ها، پاها و ماهیچه های قدرتمند مورد نیاز برای پرواز و حرکت حشره است. در قسمت شکم بیشتر اندام های داخلی حشره از جمله دستگاه گوارش، دستگاه تناسلی و دستگاه تنفسی قرار دارند.
همچنین تمام قسمت های بدن دارای برجستگی های دوکی شکل هستند. اینها به ایجاد ظاهر گلسنگی و استتار بهتر حشره در محیط زندگی خود کمک می کنند و کاربرد شناخته شده دیگری ندارند. کاتیدید گلسنگی حشره کوچکی است و طول بدن بزرگسالان بالغ از 2.5 سانت تجاوز نمی کند.
پراکندگی و زیستگاه
کاتیدید گلسنگی بیشتر در آمریکای جنوبی یافت می شود و جمیعت آن در کشورهایی مانند برزیل، ونزوئلا و کلمبیا وجود دارد. این حشره برای زندگی در جنگل های گرمسیری و نیمه گرمسیری سازگار شده است، جایی که می تواند به منابع غذایی متنوع و زیستگاه های مناسب دسترسی داشته باشد.
مارکیا هیستریکس گونه ای بسیار مقاوم و انعطاف پذیر است که می تواند در زیستگاه های مختلف از جمله جنگل های پست، جنگل های کوهستانی و حتی در زیستگاه های آشفته و تکه تکه زنده بماند. اما به رغم سازگاری، جمعیت این گونه طی سال های اخیر به دلیل از بین رفتن زیستگاه و تخریب ناشی از فعالیت های انسانی مانند جنگل زدایی و کشاورزی رو به کاهش بوده است.
