باستان‌شناسان تابوت اصلی فرعون «رامسس دوم» را در «درِّه پادشاهان» شناسایی کردند.
به گزارش ایسنا، باستان‌شناسانی از دانشگاه «سوربون» تابوت اصلی «رامسس دوم» که به نام «رامسس کبیر» شناخته می‌شود را در مجموعه مقبره‌ای به نام «KV7» واقع در «درّه پادشاهان» شناسایی کردند.
«انشنت اوریجینز» در این‌باره نوشت، مقبره‌ای که تابوت اصلی در آن کشف شده است در نزدیکی مقبره پسران «رامسس دوم» که به نام مقبره (KV5) شناخته می‌شود و مقبره «مرنپتاه» دیگر پسر و جانشین او که به نام مقبره (KV8) شناخته می‌شود، قرار دارد. آرامگاه نهایی «رامسس دوم» در مقبره «TT320» در نزدیکی «دیر البحری» قرار داشت.
«رامسس دوم» را شاید بتوان یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین فراعنه مصر باستان نامید. او سومین فرعون در نوزدهمین دودمان مصر بود که در اواخر دوران نوجوانی‌اش در سال 1279 پیش از میلاد و پس از درگذشت پدرش صاحب تاج و تخت شد. «رامسس دوم» در مجموع 66 سال بر مصر باستان حکومت کرد و گمان می‌رود بیش از 100 فرزند داشته است. این فرعون در طول فرمانروایی طولانی‌ای که داشت، در نبردهای نظامی متعددی پیروز شد و بناهای یادبود زیادی برای خدایان و خودش ساخت.
در طول دوران حکومت «رامسس سوم» در سلسله بیستم مقبره «رامسس دوم» غارت شد. بر اساس متون باستانی کاهنان، بقایای «رامسس دوم» را به مقبره ملکه «احموس اینهاپی» منتقل کردند و سپس آن را به مقبره یک کاهن اعظم بردند.
مقبره «TT320» در حقیقت یک مخفیگاه سلطنتی است که بقایای مومیایی‌شده بیش از 50 پادشاه، ملکه و اعضاء خانواده سلطنتی «پادشاهی جدید» مصر در آن نگهداری می‌شد.
مومیایی «رامسس دوم» در مقبره «TT320» و در جریان اکتشافات سال 1881 میلادی درحالی کشف شد که در یک تابوت ساده چوبی قرار داشت که به نظر می‌رسد موقتا در آن قرار داده شده بود تا یک مکان مناسب‌تر برای مومیایی او آماده شود. تحقیقات نشان می‌دهد که تابوت‌دانی که در سال 2009 میلادی در «ابیدوس» کشف شده است در اصل بخشی از تابوت‌دان «رامسس دوم» بوده است.
این تکه تابوت‌دان گرانیتی در یک صومعه پیدا شده بود و اخیرا یک مصرشناس از دانشگاه سوربون آن را دوباره مورد بررسی قرار داده است. بر این اساس، طراحی‌ها و متون روی این تکه تابوت نشان می‌دهد که در ابتدا برای «رامسس دوم» مورد استفاده قرار گرفته است و بعدها برای یک کاهن اعظم از سلسله بیست و یکم استفاده شده است.
این کشف تلاش‌های گسترده مصریان باستان برای حفاظت از بقایای حاکمان مهم خود را نشان می‌دهد. همانطور که مشهور است، مومیایی کردن، فرآیندی پیچیده است که شامل برداشتن اندام‌های داخلی و پیچیدن آن در پارچه کتان می‌شد. هدف از این کار حفظ بدن برای ابدیت بود که نشان‌دهنده اعتقاد مصریان باستان بر ضرورت حفظ فیزیکی برای بقای روح در زندگی پس از مرگ است.
حتی تصمیم به دفن فراعنه در «دره پادشاهان» نیز بعدها و به دلیل تمایل به حفاظت از آنان اتخاذ شد. در آن مکان، مقبره‌های مخفی در دل صخره برای محافظت در برابر سارقان مقبره ساخته شدند. این مقبره ها با متون و تصاویری از «کتاب مردگان» و دیگر متون مذهبی تزئین شده بودند که برای راهنمایی و محافظت از متوفی در زندگی پس از مرگ ایجاد شده بودند.
