تنها چند ساعت پس‌از زلزله مهیب 7.2 ریشتری در تایوان، شهروندان به «زندگی عادی» برگشتند و ماجرای امداد و نجات خاتمه یافت، اما معمای آن حادثه 56 روز پیش که نه «خرابی گسترده» داشت و نه «تلفات سنگین»، برای جهان تمام نشده است.
به گزارش دنیای اقتصاد، بررسی‌ها درباره راز «تایوان ضد زلزله» نشان می‌دهد، در این کشور بعد از زلزله 7.7 ریشتری1999، یک قانون سفت و سخت به تصویب رسید که 8 تکلیف برای دولت و مردم تایوان تعیین می‌کند. مهم‌ترین آن، «پیامک هشدار زلزله» بود که «ثانیه‌های ارزشمند در زلزله2024» را برای تایوانی‌ها رقم زد.
زلزله آوریل در تایوان که قوی‌ترین زمین لرزه در 25 سال گذشته بود، باعث فرو ریختن چند ساختمان و فرو ریختن کوه‌ها شد. یکی از چیز‌هایی که در حین تماشای ویدئو‌های زلزله مهیب یاد شده، مردم را در سراسر جهان تحت‌تاثیر قرار داد، صحنه‌هایی از آرامش و خونسردی تایوانی‌ها در طول زلزله بود.
راکبان موتورسیکلت با آرامش روی پل در حالی که به شدت تکان می‌خورد، منتظر بودند، پرستاران با تمام توان از نوزادان در گهواره مراقبت می‌کردند در حالی که آوار در اطراف آن‌ها فرومی ریخت، مسافران قطار آرام نشسته بودند در حالی که قطار در حال تاب خوردن بود، پدربزرگی در حال تماشای تلویزیون، و شهروندان عادی که در حال انتظار ایستاده بودند، تا لرزش متوقف شود. این رفتار برای تایوانی‌ها در مواقع اضطراری عادی است.
پس‌از زلزله آن‌ها به معنای واقعی کلمه وقایع روز پیش خود را پاک کردند و همه چیز را دوباره شروع کردند. این موضوع در فرهنگ تایوانی‌ها گنجانده شده است. تایوان در سوم آوریل 2024، با قوی‌ترین زمین‌لرزه خود در ربع قرن گذشته مواجه شد.
این زلزله، 18 کشته و 1145 نفر مجروح و 442 نفر آواره به همراه داشت. بنابر اعلام آژانس نظارت بر زمین‌لرزه تایوان، شدت این زلزله 7.2 ریشتر بود، در حالی که سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده آن را 7.4 اعلام کرد، به چند ساختمان در هوآلین آسیب رساند، اما با وجود اینکه لرزش به شدت در آنجا احساس شد، تنها خسارات جزئی در پایتخت، تایپه، ایجاد کرد.
با اینکه زلزله در اواسط صبح در اوج شلوغی رخ داد، رفت و آمد معمولی را مدت زمان کمی از مسیر خارج کرد. تنها چند دقیقه بعد، والدین دوباره فرزندان خود را پیاده به مدرسه می‌بردند و کارگران به سمت محل کار رانندگی می‌کردند.
به گفته کارشناسان، زمین‌لرزه قدرتمند در 3 آوریل در تایوان جزیره‌ای را لرزاند که می‌توانست یک فاجعه بزرگ به بار بیاورد. اما آنچه با آن مواجه شدند تلفات بسیار پایین و کمترین آسیب ممکن بود. این اتفاق تصادفی نیست. پس از زلزله ویرانگر در سال 1999، تایوان زیرساخت لرزه‌نگاری خود را ارتقا داد که الگویی برای تمام کشور‌های زلزله خیز جهان به شمار می‌رود.
بر اساس گفته استفان گائو، زلزله‌شناس و استاد دانشگاه علم و صنعت میسوری، آمادگی تایوان در برابر زلزله یکی از پیشرفته ترین‌ها در جهان است. این جزیره قوانین ساختمانی سختگیرانه، یک شبکه لرزه نگاری در سطح جهانی و کمپین‌های آموزش عمومی گسترده‌ای را در مورد ایمنی در برابر زلزله اجرا کرده است.
دولت به طور مداوم سطح مقاومت مورد نیاز در برابر زلزله ساختمان‌های جدید و موجود را مورد بازبینی قرار می‌دهد که ممکن است هزینه‌های ساخت‌وساز را افزایش دهد و به ساکنانی که مایل به بررسی مقاومت ساختمان هایشان در برابر زلزله هستند، یارانه ارائه می‌دهد.
تایوان نیز اغلب در خط گسل قرار دارد، اما پیشرفت چشمگیری در مقابله با لرزش‌ها داشته است. بسیاری می‌گویند که زنگ بیدار باش تایوان، زلزله چیچی، بدترین زلزله در تاریخ آن در سال 1999 بود. بر اساس اعلام متخصصان دانشگاه ملی تایوان، این کشور به قدری تحت‌تاثیر زلزله‌های خطرناک قرار می‌گیرد که بیشتر ساختمان‌های بی کیفیت قبلا از بین رفته اند.
تایوان از طریق سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک، مقررات سفت و سخت و اقدامات پیشگیرانه، خود را به یک رهبر جهانی در مقاومت در برابر زلزله تبدیل کرده است.
پس از زلزله ویرانگر چیچی در سال 1999، دولت تایوان اصلاح مقررات ساخت‌وساز را آغاز کرد. این اصلاحات شامل مقاوم سازی لرزه‌ای در ساختمان‌ها و زیرساخت‌ها در سراسر کشور و پیگرد قانونی ساخت وساز‌های ناایمن بود.
سال‌ها تجربه همچنین منجر به پاسخ اضطراری کارآمد، با کمک دوربین‌های نظارتی و رسانه‌های اجتماعی مورد استفاده برای شناسایی مکان‌های نیازمند کمک شده است. آموزش عمومی یکی دیگر از ابتکارات برای جلوگیری از مرگ و میر در هنگام زلزله و پس‌لرزه بوده است.
علاوه بر کمپین‌های آگاهی عمومی، اداره مرکزی هواشناسی اغلب منابعی از جمله اطلاعات و نکات مربوط به آمادگی در برابر زلزله را منتشر می‌کند. اداره مرکزی هواشناسی همچنین از سال 1994 یک شبکه لرزه‌نگاری آنی راه اندازی کرده است که داده‌ها را ردیابی می‌کند و از طریق یک سیستم هشدار اولیه، فعالیت‌های لرزه‌ای را به اطلاع عموم می‌رساند. داده‌های جمع‌آوری شده توسط شبکه لرزه نگاری نیز برای به روزرسانی کد‌های ساختمان استفاده می‌شود.
تایوان با توجه به قرار گرفتن در امتداد حلقه آتش (منطقه‌ای است که در آن شمار زیادی از زمین لرزه‌ها و فوران‌های آتشفشانی در حوضه اقیانوس آرام رخ می‌دهد) و وجود سه کمربند زلزله خیز در این کشور، سابقه طولانی در وقوع حوادث زمین‌لرزه دارد.
زمین‌شناسان 42 گسل فعال را در این جزیره شناسایی کرده‌اند، اما بیشتر زمین‌لرزه‌های شناسایی‌شده در تایوان به دلیل همگرایی صفحه دریای فیلیپین و صفحه اوراسیا در شرق جزیره است.
اولین زمین‌لرزه ثبت‌شده در تایوان در سال 1624، سال تاسیس فورموزای هلندی بود. بین سال‌های 1901 تا 2000، حدود 91 زمین‌لرزه بزرگ در تایوان رخ داد که 48 مورد از آن‌ها منجر به تلفات جانی شد. جدیدترین زمین‌لرزه بزرگ زمین‌لرزه هوآلین در سال 2024 و قبل از آن، زلزله بزرگ با تلفات بالا در 21 سپتامبر 1999 رخ داد و 2415 قربانی گرفت.
ساختمان‌های سست تایوان تا 1999
بر اساس گزارش سازمان زمین شناسی ایالات متحده، تایوان و جزایر اطراف آن از سال 1980 حدود 2 هزار زمین‌لرزه با بزرگی 4 ریشتر یا بیشتر و بیش از 100 زلزله با بزرگی بالای 5.5 ریشتر را ثبت کرده اند.
بدترین زمین‌لرزه این جزیره در سال‌های اخیر در 21 سپتامبر 1999 با قدرت 7.7 ریشتر رخ داد که باعث مرگ 2415 نفر و مجروح شدن حدود 100 هزار نفر شد. هزاران خانه فروریخت و بیش از 100 هزار نفر بی خانمان شدند.
در پی شدت شوک زلزله اصلی 7.7 ریشتری حدود 10 هزار ساختمان به طور جبران ناپذیر آسیب دیدند و 7500 ساختمان نیز آسیب جزئی دیدند. بسیاری از ساختمان‌های دیگر در فهرست ناامن قرار گرفتند. در بخش مرکزی نانتو بسیاری از ساختمان‌های آپارتمانی ویران شده بودند.
آنچه بیش از همه قابل‌توجه بود این بود که تعداد زیادی از آن‌ها کاملا نوساز بودند. بسیاری از این ساختمان ها، ساختمان‌های بتنی فولادی بودند که در دهه 1970 رواج یافته بودند. مردم و کارشناسان با تعجب از خود می‌پرسیدند که چرا باوجود اینکه در ساختمان‌ها از بتن آرمه استفاده شده، بسیاری از آن‌ها فروریختند؟ این آسیب فاجعه‌بار خشم و چرایی زیادی را در مورد اینکه چرا بسیاری از ساختمان‌های کاملا جدید درهم شکستند، برانگیخت. کارشناسان گفتند که طراحی آن‌ها اساسا ناقص است. ستون‌های پایه به اندازه کافی بزرگ نبودند و فولاد به کار رفته در آن‌ها بسیار کم بود.
تخلفات ساخت‌وساز آنچنان بالا بود که برای سازه‌های بتنی به صورت غیرقانونی از ماسه دریا استفاده می‌کردند. زیرا بسیار ارزان‌تر از شن رودخانه بوده است. این در حالی است که ماسه دریا حاوی نمک است و منجر به خورده شدن میله‌های تقویت کننده فولادی و نابودی بتن می‌شود.
این سبک ساختمان‌ها باعث می‌شود حتی با یک زلزله متوسط تخریب شود. حتی شهرداری شهر تایپه استفاده از قوطی‌های نفت قدیمی را در داخل ستون‌های بتنی در یک ساختمان جدید گزارش دادند. این شرکت ساختمانی متهم به استفاده از این ترفند برای صرفه‌جویی در مصرف بتن و افزایش سود شد.
یکی از دلایل این ویرانی، نبود قوانین و مقررات کافی در مورد مقاومت ساختمان‌ها در برابر زلزله بود. دلیل دیگر عدم‌کنترل کیفیت استاندارد‌های ساخت‌وساز بود. هنگامی که زمین‌لرزه سال 1999 رخ داد، اگرچه تایپه زلزله نسبتا ضعیف تری را ثبت کرد، اما چهار ساختمان فروریخت و تلفات زیادی را در پی داشت. شرایط جغرافیایی حوزه تایپه عاملی بود که به لرزش قوی‌تر کمک کرد، اما شیوه‌های ساخت وساز نامناسب نیز مقصر این فاجعه بود.
در آن زمان، ناظران به شدت از واکنش تایوان به زلزله 21 سپتامبر 1999 انتقاد و استدلال کردند که ساعت‌ها طول کشید تا تیم‌های واکنش فوری پزشکی به آنجا رسیدند، امدادگران آموزش کافی ندیده بودند و عملیات بین سازمان‌های دولتی به خوبی هماهنگ نشده بود. در نتیجه، دولت قانون پیشگیری و حفاظت از بلایای طبیعی را تصویب کرد و دو مرکز ملی را برای هماهنگی و آموزش برای زلزله ایجاد کرد.
این تخریب و مرگ و میر گسترده یک زنگ خطر بزرگ بود که منجر به اصلاحات همه‌جانبه کلیدی برای بهبود واکنش اضطراری و کاهش بلایا در تایوان شد. از آن زمان خیلی چیز‌ها تغییر کرده است. پس از زلزله چیچی، کد‌های ساختمانی تغییر کردند.
همه ساختمان‌های جدید اکنون ملزم به رعایت یک سطح مقاومت اولیه در برابر زلزله هستند که به این معنی است که می‌توانند سطح مشخصی از لرزش را بدون شکست‌های ساختاری بزرگ تحمل کنند.
دولت همچنین به طور مداوم سطوح مقاومت مورد نیاز ساختمان‌ها را در برابر زلزله بازنگری می‌کند. پس از سال 1999، آن‌ها عملیات مقاوم سازی لرزه‌ای را انجام دادند که معمولا شامل اضافه کردن چارچوبی از تیر‌های فولادی به نمای بیرونی ساختمان یا افزودن تقویت کننده‌هایی مانند ستون‌های اضافی بود.
این امر در مورد زیرساخت‌هایی مانند پل‌ها نیز صدق می‌کند. بسیاری از ساختمان‌های مدرن در تایوان با در نظر گرفتن ایمنی در برابر زلزله ساخته شده‌اند، از جمله ساختمان تایپه 101، که باید با چالش‌های دوگانه زلزله و توفان دست و پنجه نرم کند، از این رو انعطاف پذیری کافی برای مقاومت در برابر زلزله و در عین حال استقامت کافی در برابر توفان دارد.
سیستم راه آهن پرسرعت این کشور، دارای یک دستگاه ایمنی خودکار است تا در صورت شناسایی یک زلزله قابل‌توجه تمام قطار‌ها را با خیال راحت متوقف کند. در داخل تایوان، اداره مرکزی هواشناسی مسوول نظارت و گزارش در مورد زلزله است و زمین‌لرزه‌های بزرگ نیز توسط سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده ارزیابی می‌شود.
الگوی جهانی امداد و نجات
در حالی که بیشتر رسانه‌های محلی بر روی به روزرسانی جزئیات آسیب ها، بازسازی زیرساخت‌ها و تلاش‌های نجات در سراسر کشور تمرکز کرده اند، بسیاری از خبرگزاری‌های خارجی بر این موضوع متمرکز شدند که چگونه تایوان طی دو دهه گذشته به خوبی در برابر زلزله‌های بزرگ «آماده» و «مقاوم» شده است. این را ارقام نسبتا کم تلفات و خسارات اندک در مقایسه با زمین‌لرزه‌هایی با بزرگی مشابه در سایر کشور‌ها و زلزله 1999 نشان داد.
تایوان از آن زمان تاکنون گام‌های بلندی برداشته است، از جمله اجرای قوانین سختگیرانه ساختمانی ضد‌لرزه، مقاوم‌سازی ساختمان‌ها، ایجاد مراکز ملی برای هماهنگی و آموزش واکنش در برابر زلزله، راه‌اندازی یک سیستم پیچیده هشدار اولیه، افزایش آگاهی عمومی، اجرای مانور‌های ایمنی در مدارس، آموزش عالی، تیم‌های جست‌وجو و نجات و اجرای اقدامات امدادی کارآمد.
زلزله‌های بزرگ و مخرب قرن گذشته در شرق تایوان ساکنان آن را برای لرزش‌های شدید آماده کرد. آن رویداد‌های لرزه‌ای قبلی همچنین دانشمندان و سازمان‌های دولتی را برای وضع ومتن اجرای قوانین ساختمانی، حفظ شبکه‌های نظارتی متراکم، پیاده‌سازی سیستم‌های هشدار اولیه زلزله قوی و توسعه قابلیت واکنش سریع اضطراری آماده کردند.
در نتیجه، اگرچه ساختمان‌ها سقوط کردند و مردم جان خود را از دست دادند، خسارات و تلفات جانی بسیار کمتر از آن چیزی بود که در بسیاری از مناطق لرزه‌ای فعال دیگر جهان، از جمله بسیاری از کشور‌های توسعه یافته، اتفاق می‌افتد.
به طوری که روز بعد از زلزله مغازه‌ها و کافه‌ها باز بودند و زندگی به روال عادی برگشته بود و بزرگ‌ترین بازار شبانه شهر هوآلین روز پس از زلزله 7.2 ریشتری بازگشایی شد. بسیاری از سازه‌های آسیب‌دیده قبل از سال 1999 ساخته شده اند.
تاب آوری تایوان در برابر رویداد‌های طبیعی همچون زلزله ناشی از تقویت مهارت‌ها و داشتن سرعت عمل در واکنش به زلزله است. هنگامی که زمین‌لرزه‌ای به بزرگی 7.7 ریشتر منطقه خوش‌منظره و عمدتا روستایی سواحل شرقی تایوان، هوآلین را لرزاند، مقامات محلی دقیقا می‌دانستند که باید چه کار کنند، زیرا شش سال قبل زلزله‌ای مشابه را تجربه کرده بودند.
از زمان زلزله 6.4 ریشتری 2018 که در آن هفت نفر جان خود را از دست دادند، مقامات محلی هماهنگی خود را با واحد‌های دولتی و سازمان‌های غیردولتی برای واکنش و امداد‌رسانی به بلایا تقویت کرده اند. همه کار خود را به موقع و درست انجام می‌دهند. دولت و ادارات محلی با یکدیگر همکاری کردند تا آسیب را تا حد امکان به حداقل برسانند.
شهر‌ها و شهرستان‌های تایوان امدادگرانی دارند که به صورت 24 ساعته در حالت آماده باش هستند و آماده پاسخگویی به بلایا هستند. کمتر از یک ساعت پس از وقوع آخرین زمین‌لرزه، دولت در جنوب شهر کائوسیونگ تیم‌های امدادی خود را برای رفتن به هوآلین بسیج کرده و آن‌ها را به پایگاه هوایی مجاور در پینگ تونگ فرستاد تا توسط نیروی هوایی به آنجا منتقل شوند. آمادگی تایوان در برابر زلزله ناشی از چند دهه مقررات و کار در ایجاد انعطاف‌پذیری سازه است.
در تایوان، مقامات برنامه‌ای را برای مقاوم‌سازی ساختمان‌هایی که قبل از زلزله ویرانگر سال 1999 ساخته شده اند، ارائه کرده اند. دولت تایوان برنامه ویژه‌ای برای یارانه به مالکان ساختمان‌ها برای ارزیابی لرزه‌ای دارد.
اگر نتایج نشان دهد که ساختمان واقعا از نظر مقاومت در برابر زلزله ضعیف است، دولت پس از آن یارانه‌هایی را برای کمک به مالکان ساختمان‌ها در مقاوم‌سازی ارائه می‌دهد. افراد همچنین می‌توانند برای ارتقای ساختمان ها، مثلا با تقویت کف‌ها و دیوار‌های بتنی، تا سقف 4.5 میلیون دلار جدید تایوان (110 هزار پوند) یارانه درخواست دهند.
پس از زلزله چیچی، دولت تایوان همچنین مناطقی را شناسایی کرد که به دلیل نزدیکی به خطوط گسل فعال، در معرض خطر بیشتری از آسیب زلزله هستند و خواستار طراحی ساختمان‌های جدید برای رعایت مقررات ایمنی لرزه‌ای بالاتر در این مناطق شد.
بین سال‌های 2009 و 2022، تعداد ساختمان‌های دارای عناصر گیرایی لرزه‌ای که برای محدود کردن ارتعاشات کف در هنگام زلزله استفاده می‌شوند، در تایوان افزایش یافت.
بسیاری از ساختمان‌ها در این کشور از بتن مسلح ساخته شده اند. طراحی کلاسیک این ساختمان‌ها در مناطق زلزله خیز به این صورت است که در آن‌ها از ستون‌های بتنی بسیار زیاد و متراکم استفاده شده است و مهم‌ترین ساختمان‌ها دارای یاتاقان‌های لاستیکی هستند.
یاتاقان‌های لاستیکی معمولا از لایه‌هایی از لاستیک و صفحات فولادی تشکیل شده‌اند که به عنوان جداکننده لرزه‌ای یا جداکننده پایه عمل می‌کنند و روبنای ساختمان را از پایه‌های آن جدا می‌کنند. این یاتاقان‌های لاستیکی بیشتر نیرویی را که ساختمان در اثر زلزله در معرض آن قرار می‌گیرد جذب می‌کند و بنابراین از سازه اصلی محافظت می‌کند.
تایوان به طور خاص با توسعه دهندگانی که در مورد ساخت‌وساز کوتاهی می‌کردند، برخورد کرد. آن‌ها جریمه‌های هنگفتی را برای شرکت‌های ساختمانی صادر کرده اند که به هر نحوی ساخت‌وساز خود را کاهش داده اند و سرمایه‌گذاری واقعا جدی در تمام ساختمان‌های جدید صورت گرفته است.
علاوه بر این، صنعت فولاد تایوان ممکن است نقشی کلیدی در بهبود این کشور داشته باشد، پس از اینکه در مقاومت آن در برابر زلزله 7.4 ریشتری آوریل نقش اساسی داشت. فولاد در حال حاضر نقش کلیدی در بازسازی مناطق زلزله‌زده پس از موفقیت قوانین سختگیرانه ساختمانی ایفا می‌کند که جان انسان‌ها را نجات داد، زیرا تایوان شدیدترین زلزله خود را در 25 سال گذشته متحمل شد.
پس از زلزله 7.6 ریشتری در سپتامبر 1999 که منجر به کشته شدن 2400 نفر و مجروح شدن 100 هزار نفر شد، دولت تایوان به طور قابل‌توجهی مقررات ساختمانی خود را تشدید کرد و سرمایه‌گذاری زیادی برای مقاوم سازی ساختمان‌ها با فولاد سازه و بتن مسلح انجام داد.
طی 25 سال، تایوان کارزاری را برای مقاوم سازی و تقویت پل‌ها و ساختمان‌های موجود برای مقاومت در برابر امواج لرزه‌ای شدیدتر آغاز کرد، در حالی که رعایت دقیق قوانین ساختمانی مقاوم در برابر زلزله را الزامی کرد.
در میان کد‌های به‌روز شده، میلگرد‌های فولادی مقاوم‌تر که در بتن مسلح تعبیه شده اند، تقویت پایه‌های ساختمان و اجرای تمرین‌های منظم زلزله در بین عموم مردم است. همچنین مقاوم‌سازی مدارس یکی از مهم‌ترین اقدامات دولت تایوان در این 25 سال بود.
دولت همچنین در شش سال گذشته با افزودن مهاربند‌های فولادی جدید و افزایش اندازه ستون و تیر به تقویت ساختمان‌های آپارتمانی خصوصی کمک کرده است. نتیجه همه این‌ها این است که حتی بلندترین آسمان‌خراش‌های تایوان می‌توانند تکان‌های لرزه‌ای منظم را تحمل کنند.
نمادین‌ترین ساختمان پایتخت، تایپه 101، که زمانی بلندترین ساختمان در جهان بود، طوری طراحی شد که در برابر باد‌های توفانی و زلزله‌های مکرر مقاومت کند. فساد در ساخت‌وساز تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد.
خونسردی، تاب آوری و آمادگی
جدای از خود ساختمان ها، سیستم‌های هشدار سریع زلزله و رفتار جمعیت می‌تواند بر تعداد جان‌باختگان در یک زلزله تاثیر بگذارد. سیستم هشدار زودهنگام پیشرفته تایوان نقشی برجسته در کاهش تاثیر زلزله داشته است.
کارآیی این سیستم در زلزله اخیر با انتشار سریع هشدار‌ها نشان داده شد و افراد را قادر می‌سازد تا در جست‌وجوی سرپناه و آمادگی برای زلزله باشند و در پی پس لرزه‌ها، خطر آسیب را به حداقل برساند.
مجموعه‌ای از حسگر‌های جدید و 200 ایستگاه ثبت موج اولیه زلزله برای هشدار به شهروندان در سراسر جزیره اکنون به مقامات اجازه می‌دهد تا «نقشه‌های لرزشی» تولید کنند که ارزیابی‌های تقریبا لحظه‌ای از حرکات لرزه شناسی را ارائه می‌کنند. این نقشه‌ها برای کمک به تیم‌های امداد و نجات برای تمرکز تلاش‌های خود در مناطقی که بیشترین آسیب را دیده اند، حیاتی هستند.
اندازه گیری‌های دقیق ایجاد شده همچنین برای تعیین سریع مرکز زلزله مورد استفاده قرار می‌گیرد و به سیستم EEW اجازه می‌دهد تا هشدار تلفن همراه را برای افراد در مناطق پرخطر ایجاد کند.
کمتر از 10 ثانیه پس از شناسایی موج اولیه زمین لرزه آوریل، اداره مرکزی هواشناسی تایوان (CWA) هشداری به مردم در شهرستان‌های آسیب‌دیده صادر کرد و به آن‌ها ثانیه‌های ارزشمندی را برای یافتن پوشش داد.
سیستم پیشرفته هشدار اولیه تایوان نیز بخش مهمی از زیرساخت‌های ایمنی آن است. این سیستم بر یک شبکه سراسری جزیره از ابزار لرزه نگاری متکی است. هنگامی که یک زلزله بزرگ رخ می‌دهد، سیستم پیام‌هایی را به تلفن‌های افراد ارسال می‌کند و به طور خودکار برنامه‌های زنده تلویزیون را قطع می‌کند تا به ساکنان چند ثانیه هشدار دهد.
تایوان یک تیم تخصصی فناوری‌هایی از جمله تصویربرداری حرارتی، آشکارساز‌های حیاتی با سنسور‌های لرزه ای، پشتیبانی از حیات و تجهیزات مخرب در مقیاس بزرگ را به کار گرفته است.
مانند هوآلین، شهرستان‌ها و شهر‌های سراسر تایوان نیز دارای تیم‌های جست‌وجو و نجات اختصاصی هستند که اعضای آن مهارت‌های پیشرفته امداد و نجات در زلزله را پشت سر گذاشته اند. انعطاف‌پذیری تایوان همچنین از یک جامعه مدنی قوی ناشی می‌شود که در آمادگی عمومی در برابر بلایا مشارکت دارد.
به گفته کارشناسان، دهه‌ها برنامه ریزی قوی و آمادگی تایوان را قادر ساخت تا ویرانی‌های ناشی از زمین‌لرزه 7.4 ریشتری در آوریل 2024 را محدود کند. آنچه در تایوان دیده می‌شود در واقع ترکیبی از فرهنگ حکومت‌داری «از بالا به پایین» و «از پایین به بالا» است که میزان خسارت را بسیار پایین نگه داشته است. دولت مدت هاست که تهدید ناشی از خطرات لرزه‌ای را تشخیص داده و در اقدامات مختلفی مانند قوانین ساختمانی بسیار سخت گیرانه سرمایه‌گذاری کرده است.
تاکید تایوان بر آموزش عمومی و آمادگی جامعه، جامعه‌ای تاب‌آور را پرورش داده است که قادر به واکنش موثر به رویداد‌های لرزه‌ای باشد. مدارس، محل‌های کار و خانواده‌ها به طور معمول تمرین‌های زلزله را برگزار می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که افراد با روش‌های تخلیه به خوبی آشنا هستند.
علاوه بر این، تعهد تایوان به نوآوری‌های تکنولوژیک راه‌حل‌های پیشگامانه‌ای را برای افزایش آمادگی در برابر زلزله ارائه کرده است. توسعه تحقیقات لرزه شناسی و فناوری‌های نظارتی پیشرفته، دانشمندان را قادر می‌سازد تا بینش عمیق تری در مورد رفتار زلزله به دست آورند و پیش‌بینی‌های دقیق‌تر و ارزیابی خطر را تسهیل کنند.
مردم تایوان علاوه بر آرامش در آخرین زلزله، سیستم نجات بسیار سریع و کارآمد خود را نیز به نمایش گذاشتند که تیم واکنش اضطراری آن‌ها بلافاصله شروع به نجات افراد گرفتار شده کردند، در حالی که ساختمان‌ها هنوز در حال نوسان بودند. رفتار آرام و آمادگی تایوانی‌ها نتیجه دهه‌ها آمادگی چند جانبه است. تایوانی‌ها از بلایای گذشته درس گرفته و براساس آن آماده شده‌اند.
