طارق زیدی، توانسته در کشور مرموز کره شمالی تصاویری از زندگی روزمره مردم این کشور عکاسی کند.
به گزارش فرارو، موجودیت روزانه کره شمالی تا حد زیادی از چشم غرب محافظت شده است. این کشور از زمانی که مرز‌های خود را در اوایل شیوع کووید-19 بسته بود، تقریباً تمام گردشگری را متوقف کرده است و کسانی که اجازه ورود به آن‌ها داده می‌شود تحت نظارت شدید قرار دارند.
زیدی، یک عکاس خودآموخته که مجموعه قبلی او به طور دقیق تأثیر باند‌های تبهکار بر زندگی در السالوادور را ثبت کرده بود، تحت شرایط سختی که شامل برنامه‌های سفر غیر قابل انعطاف، تأیید عکس نهایی و حضور مداوم همراهان دولتی بود، اجازه دسترسی نادر به کره شمالی را داشت. با این وجود، تصاویر او هنوز هم می‌توانند زندگی روزمره را به تصویر بکشند.
زیدی می‌گوید در سراسر کره شمالی نظم، انضباط و جوچه (ایدئولوژی خوداتکایی دولت) در نقاشی‌های دیواری پر جنب و جوش دیده می‌شود.
پرتره‌های کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل، پدربزرگ و پدر کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی بر روی دیوار‌های کلاس‌های درس، واگن‌های قطار و میادین عمومی قرار دارند.
با این حال، حتی در این هماهنگی و نظم تحمیلی، لنز زیدی شواهدی از انحراف ارائه می‌دهد: یک مرد نظامی که سیگاری را پشت دست خود در ساحل پنهان کرده است. این‌ها نشانه‌هایی از نقص هستند. در اینجا نیز هر فردی برای خود یک ملت کوچک است.
عکس‌های طارق زیدی از کره شمالی در کتابی با عنوان «کره شمالی: بهشت مردم» منتشر شده است. کتاب‌های عکاسی اغلب منظره‌ای از چیزی پنهان یا مرموز را وعده می‌دهند. مخصوصاً آن دسته از کتاب‌های عکاسی که سبکی مستند به خود می‌گیرند.
کره شمالی که تقریباً از هر نظر از بقیه جهان دور است، کشوری نیست که در آن اجازه دیدن تفاوت‌های ظریف، شخصیت و احساس زندگی روزمره را داشته باشیم. ایجاد همدلی برای جایی که نمی‌توانید تصور کنید دشوار است.
کره شمالی نقشی مشکل ساز در سیاست جهانی ایفا می‌کند و بنابراین توانایی درک دشمن خود، به اصطلاح، بسیار مهم است.
بازدید از کره شمالی یک امتیاز نادر است که تنها برای افراد معدودی در خارج از این کشور اعطا می‌شود. کسانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که وارد مرز‌های این کشور شوند با قوانین و مقررات سختگیرانه‌ای مواجه می‌شوند که به شدت عمل عکاسی را محدود و کنترل می‌کند. این کتاب جوهر واقعی کره شمالی را آشکار می‌کند و داستان‌های ناگفته‌ای را که پشت سرفصل‌ها پنهان شده است را آشکار می‌کند.
اغلب افراد در تصاویر نظامی یا پلیس هستند، اما هرچه کتاب پیش می‌رود، همدلانه‌تر و فردی‌تر می‌شود. تصاویری از یک واگن شلوغ مترو، بچه‌های مدرسه، بالرین‌هایی که حلقه‌دار هستند و افرادی که در یک مزرعه کار می‌کنند وجود دارد.
با مرور کتاب، به زودی متوجه می‌شوید که عنوان "بهشت مردم" می‌تواند طعنه آمیز باشد؛ و حتی با تصاویر تایید شده، ویرایش کتاب به گونه‌ای که به یک استدلال سیاسی برای یا علیه ایده زنده کره شمالی تبدیل شود، آسان خواهد بود.
