این امر او را به دومین رهبر هند تبدیل می‌کند که سومین دوره متوالی را آغاز می‌کند. «مجیب مشعل»، «هاری کومار» و «الکس تراولی» در گزارش 4ژوئن در نیویورک‌تایمز نوشتند، بیش از 640میلیون نفر در بیش از شش‌هفته در هفت مرحله رای دادند و انتخابات هند را به بزرگ‌ترین تمرین دموکراتیک در جهان تبدیل کردند. این کارزار انتخاباتی همزمان با موج گرمای مرگبار در شمال بود که اغلب دمای هوا را به بیش از 110درجه فارنهایت می‌رساند. هند یک سیستم پارلمانی دارد که در آن هر حزبی که اکثریت را به دست آورد، می‌تواند دولت تشکیل دهد. نظرسنجی‌هایی که در آخر هفته منتشر شد، حاکی از آن بود که مودی با اکثریت زیاد دیگری برای سومین دوره نخست‌وزیری خود دست خواهد یافت.اما ذکر چند نکته درباره انتخابات هند ضروری است:
1- در انتخابات 2019، حزب «بهاراتیا جاناتا» به رهبری مودی 303کرسی از 543کرسی پارلمان را به دست آورد؛ تقریبا 6برابر بیشتر از نزدیک‌ترین رقیب ملی خود، حزب «کنگره ملی هند» بود. نتایج اولیه نشان می‌دهد که ائتلاف مودی با حدود 290کرسی در مقابل 220کرسی ائتلاف مخالف هند پیشتاز است و بقیه کرسی‌ها بین احزاب کوچک تقسیم شده است.
2- درحالی‌که انتخابات پارلمانی معمولا کرسی به کرسی برگزار می‌شود -سرنوشت یک نامزد توسط عوامل اقتصادی و اجتماعی محلی تعیین می‌شود- «بهاراتیا جاناتا» کمپین خود را به یک رفراندوم به سبک ریاست‌جمهوری تبدیل کرده است که تمرکز کامل آن بر مودی و رهبری او است.
3- احزاب مخالف از ترس اینکه دوره سوم مودی آنها را از نقشه سیاسی محو کند و هند را به سمت حکومت تک‌حزبی سوق دهد، متحد شدند. آنها سعی کرده‌اند از نارضایتی‌های محلی بهره ببرند و آرای خود را به امید به‌دست آوردن مجدد کرسی‌های رقابتی متحد کنند.
4- مدیریت اقتصاد عمیقا نابرابر هند توسط مودی به یک بحث انتخاباتی تبدیل شد. اپوزیسیون سعی کرد مودی را به‌عنوان دوست میلیاردرهای کشور معرفی کند که نتوانسته شغل کافی ایجاد کند. هر دو طرف از برنامه‌های رفاهی استفاده می‌کنند. مودی به رای‌دهندگان یادآوری کرده که چه چیزی ارائه کرده است: از اتصالات آب گرفته تا سقفی بر فراز خانه‌ها. اپوزیسیون وعده پرداخت پول نقد جدید به زنان فقیر و کارآموزی برای جوانان را داد.«جان یون» و «آتُل لوک» هم در گزارش دیگری در 4ژوئن در نیویورک‌تایمز نوشتند، برای بیش از 6هفته، نامزدهای انتخابات عمومی هند، این کشور را در یک فرآیند عظیم پیموده‌اند که مسیر سیاسی پرجمعیت‌ترین کشور جهان را برای پنج‌سال آینده و پس از آن شکل خواهد داد. نارندرا مودی، نخست‌وزیر کنونی کارزاری را برای کسب پیروزی در سومین دوره حضور خود در قدرت و به‌دست آوردن کرسی‌های بیشتر حزبش در مجلس سفلی آغاز کرد. او وعده رشد اقتصادی بیشتر و ناسیونالیسم هندو و برنامه‌های رفاهی قوی‌تر برای فقرا را داد.
«راهول گاندی» رهبر حزبی که زمانی بر هند حکومت می‌کرد، برای مبارزه با مودی، با «آرویند کجریوال» که رهبری یک حزب مخالف متفاوت را رهبری می‌کند، متحد شد تا ائتلافی را که زمانی شکست خورده بود، تضمین کند. آنها در کمپین‌های خود سعی کردند با معرفی او به‌عنوان دوست نخبگان تجاری و متهم کردنش به سرکوب مخالفان و توهین به اقلیت‌ها، پایگاه حمایتی مودی را از بین ببرند. با این حال، گزارش نتایج نظرسنجی‌ها در روز شنبه نشان داد که حزب مودی با اختلاف بیشتر از حد انتظار پیروز شده است.«الکس سفرلی» هم در گزارش دیگری در نیویورک‌تایمز نوشت، 10سال پس از اولین انتخاب نارندرا مودی به نخست وزیری، اقتصاد هند تقریبا دو برابر بزرگ‌تر شده است. این همان چیزی است که زمانی اتفاق می‌افتد که یک کشور 7درصد در سال رشد کند. این رشد پیوسته به طرز ماهرانه‌ای به‌گونه‌ای بسته‌بندی شده تا تصویری از رهبری مردی که همه کاری را انجام می‌دهد، ارتقا بخشد.
