اما موردی که مغفول واقع شده توجه به صنعتگران و تولیدکنندگانی است که با به خطر انداختن سرمایه خود و قبول ریسک در شرایط بسیار متلاطم افتصادی جاری و صرف عمر و تحمل فشارهای گوناگون با نیت ایجاد اشتغال، تامین نیازمندی‌های جامعه و بعضا صادرات و ارز‌آوری و رهایی از وابستگی به واردات و جلوگیری از خروج ارز پا به این عرصه متلاطم گذاشته‌اند و ده‌ها فشار و محدودیت غیر‌قابل پیش‌بینی را به جان می‌خرند و تحمل می‌کنند و در موارد این‌چنینی به هر دلیل نادیده گرفته می‌شوند و به فراموشی سپرده می‌شوند.
نام‌گذاری یک کوچه یا خیابان، نصب یک تندیس از یک کارآفرین مردمی و غیر‌وابسته که در سنگلاخ تولید بی‌پشتوانه راه می‌سپرد می‌تواند انرژی تحمل سختی‌ها را در او جاری کند و نماد و مشوقی باشد برای دیگر فرزندان این سرزمین که گام در راه آنان بگذارند و کشور را از وابستگی به توسعه‌یافتگی برسانند. ما تولیدکنندگان اعتقاد و باور داریم که «تا تولید راه نیفتد کشور راه نمی‌افتد». امید به اینکه مدیرانی که چرخ‌های سامان‌دهی شهر‌ها را می‌چرخانند نیم‌نگاهی هم به این کاروان بی‌ادعا و از خود گذشته بیندازند. تنها پیام حمایت از تولید کافی نیست باید با حمایت‌ها و مشوق‌های لازم این شعار‌ها را عملیاتی کرد.
