رضا جاودانی، مجری قدیمی برنامه‌های تلویزیون و دوست عادل فردوسی‌پور است که به اتکای تحصیلات حقوقی‌اش از چند سال قبل به عضویت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در آمده. نکته مهم ماجرا هم همین چند کلمه آخر است؛ اینکه او به عنوان عضو رسمی رکن انضباطی فوتبال ایران چنین مطالب تکان‌دهنده‌ای را به زبان آورده. اگرچه دیروز ابوالفضل حسن‌زاده، رئیس کمیته انضباطی گفته اظهارات جاودانی «نظر شخصی» اوست(!)، اما طبیعتا جامعه فوتبال چنین چیزی را نمی‌پذیرد و آنچه به این صراحت در یک گفت‌وگوی تصویری منتشر شده، کاملا جدی گرفته خواهد شد.
جزئیات افشا شده
در ویدئوی اخیر منتشر شده، انبوهی از اطلاعات ریز و درشت در اختیار مخاطبان قرار گرفته که عمق فساد در پرونده مس رفسنجان را نشان می‌دهد؛ هرچند مساله فراتر از یک باشگاه بوده و به تدریج در حال توسعه است. بخشی از اطلاعاتی که یا از سوی عادل و همکارانش یا از طرف رضا جاودانی افشا شده، به این شرح است: «به یک مجری صداوسیما یک خودرو و به تهیه‌کننده برنامه یک واحد تجاری واگذار شده است. میلیاردها تومان به یک مسوول سازمان لیگ رشوه داده شده تا ورزشگاه غیراستاندارد مس رفسنجان را تایید کند. چهارصد سکه در سه صرافی برای داوران به دلار تبدیل شده است.
از سوی عوامل باشگاه مس شش میلیارد تومان به یک جادوگر داده شده! 750 سکه به دستور مربی سابق مس رفسنجان بین افراد مختلف پخش شده است. بخشی از این پول گم شده در مس رفسنجان صرف روابط غیراخلاقی شده است. در شهرک بنفشه به یکی از اهالی رسانه یک خانه و یک پژو 2008 دادند و به بعضی‌ها هم پژو 207 هم داده‌اند. یک واحد تجاری در میدان پالیزی داده‌اند. البته من خودم می‌دانستم اما از حوزه کاری ما خارج بود و نمی‌شد کاری کرد. در قشم و کیش خانه و آپارتمان داده‌اند. مبلغ 250 میلیون از یک باشگاه لیگ برتری به حساب یک خانم در شمال رفته است. پیگیری که کردند، این خانم گفت از من برنج خریدند و بعدا مشخص شد این‌طوری پول‌ها را خارج می‌کردند! در همین فصل، در یکی از هفته‌ها 860 میلیون تومان رشوه داده شد. فدراسیون فوتبال قطعا درگیر این موضوع است. سایر باشگاه‌های لیگ برتری هم احتمالا درگیر خواهند بود و مس رفسنجان تنها وسط این ماجرا نیست.»
واقعا هیچ‌کس نمی‌دانست؟
حتی تصورش هم تکان‌دهنده است که اگر مدیران جدید مس رفسنجان این اطلاعات را در اختیار مقامات قضایی قرار نمی‌دادند، الان همه متهمان در کمال آرامش مشغول به کار بودند و همین تخلفات را هم ادامه می‌دادند. پرسش کلیدی همچنان این است که آیا واقعا هیچ‌کس در فدراسیون فوتبال در جریان این حجم از خطاها نبوده؟ آیا چنین چیزی ممکن است؟ آنهایی که می‌دانستند و دم نزدند یا حتی شریک شدند چه؟ به حساب آنها کی رسیدگی خواهد شد؟