کدام کشورها بیشترین نیروهای حافظ صلح را دارند؟ (+ اینفوگرافی)

نیروهای حافظ صلح سازمان ملل نمادی از همکاری بین المللی در مناطق درگیر و دچار بحران در سراسر جهان هستند. این نیروها کاملاً از کمک های داوطلبانه کشورهای عضو سازمان ملل تامین می شوند و شامل نقش های پلیس و غیرنظامی به همراه پرسنل نظامی می شوند.

به گزارش روزیاتو، اینفوگرافی زیر نشان می دهد که کدام کشورها بیشترین نیروی داوطلب را دارند و کدام یک از آنها سرمایه گذاران اصلی هستند.

کدام کشورها بیشترین پرسنل را در نیروهای حافظان صلح سازمان ملل دارند؟ (2023)

از جنوب آسیا، سه کشور نپال، بنگلادش و هند، هر کدام بیش از 6,000 پرسنل به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل کمک می کنند. اکثر این نمایندگان، سربازانی هستند که به طور موثری در چهار ماموریت فعال حفظ صلح در آفریقا شرکت دارند.

وقتی به مشارکت کلی نیروها نگاه می‌کنیم، این سه کشور با سایر کشورهایی که در میان 15 کشور برتر قرار دارند از هم فاصله زیادی دارند. از 118 کشوری که در حال حاضر نیروهای داوطلب در سازمان ملل دارند، 103 کشور کمتر از 1,000 حافظ صلح سازمان ملل دارند.

به عنوان مثال، ایالات متحده در حال حاضر تا نوامبر 2023 تنها 27 پرسنل در نیروهای حافظ صلح دارد که هیچکدام سرباز نیستند.

کشورهایی که بیشترین کمک های مالی را به حفظ صلح سازمان ملل می کنند (2021)

با وجود اینکه همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد موظف به مشارکت در بودجه حفظ صلح هستند، سهم کمک های مالی یکسان نیست.

بسیاری از بزرگترین اقتصادهای جهان نیز بزرگترین تامین کنندگان مالی نیروهای حافظ صلح سازمان ملل هستند.

برای سال مالی 2020-2021، ایالات متحده نزدیک به 2 میلیارد دلار به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل کمک کرده است و پس از آن چین با 1 میلیارد دلار، ژاپن با 563 میلیون دلار، آلمان با 401 میلیون دلار و انگلیس با 381 میلیون دلار، قرار دارند.

پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد مسئولیت مالی بیشتری را در قبال بودجه حفظ صلح، مطابق با امتیازات شورای امنیت، بر عهده دارند.

رتبه بندی ماموریت های حافظ صلح سازمان ملل متحد بر اساس پرسنل (2023)

تا نوامبر 2023، 11 ماموریت فعال صلح‌بانی سازمان ملل در حال فعالیت بود. از سال 1948 بیش از 60 عملیات حفظ صلح وجود داشته است. اولین مورد در فلسطین برای نظارت بر آتش بس میان جوامع عرب و یهودیان ایجاد شد.

یکی از تمرکزهای اصلی این مأموریت‌ها، حفاظت از غیرنظامیان و حقوق بشر است و چندین مورد از آنها در این زمینه شکست خورده‌اند، از جمله نسل‌کشی رواندا در سال 1994 و دهه جنگ‌های داخلی بالکان.

توفیق و خوشنامی حافظان صلح نیز پس از آزارهای جنسی در جمهوری آفریقای مرکزی و کنگو و اپیدمی وبا در هائیتی در سال 2010، تحت تاثیر قرار گرفت.