او هست آنجا که درختی ایستاده بلند و تنها بر فراز تپه ای زیبا

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الله ایوبی رییس سابق سازمان سینمایی در یادداشتی به مناسبت سالگرد تولد زنده یاد عباس کیارستمی درباره این فیلمساز فقید نوشت.

متن یادداشت بدین شرح است: «بسمه تعالی

بر زمینی که نشان کف پای تو بود
سال ها سجده صاحبنظران خواهد بود

جهان هنر نزدیک به یک سال را بدون عباس کیارستمی سپری کرد. سالی که او نبود ولی جهان پر بود از او. سالی که گذشت سال عباس کیارستمی بود. در گوشه گوشه جهان هرجای که محفلی به نام سینما  بود او آنجا بود. با شال و با کلاه و با اقیانوسی از چشم و نگاه. سالی که گذشت جهان سینما و دنیای هنر به یاد او و به احترامش بارها و بارها تمام قد ایستاد و یک عمر کوشش را ستود. مردی که همه دیده بود و چشم. مردی از جنس نو و روشنایی. کیارستمی آینه ای شد پاک، بی زنگار و زیبا از انسانیتِ انسان. و انسان سرگشته این روزگارِ پر آشوب، مجال یافت تا ببیند خویشتن خویش را در این آینه تمام قد و بی غبار.

مردی که هر روز زاد روز اوست. هر جا که به زبان شعر گوشه ای از زندگی تصویر می شود آنجا جشن تولد عباس کیارستمی است. او هست. همچنان هست. هر جا که شعر هست، رنگ هست. او هست آنجا که درختی ایستاده بلند و تنها بر فراز تپه ای زیبا. او هست آنجا که یکرنگی، بی رنگی و صفا هست. او هر روز زاده می شد دوباره و هزار باره در گوشه گوشه جهان. و چه پرشمارند آنها که آموختند از او راه رسم دیدن را. آنها که می جویند در لابلای بی رنگی ها رنگ را. آنها که چون او می کوشند تا بشنوند صدای سکوت را. آنها که از دل سکون به تصویر می کشند جهانی از تحرک و پویایی را. آنها که از دل کهنگی تازگی و نو شدن را تصویر می کنند.

کیارستمی یعنی، رویش، یعنی جوانه. کیارستمی یعنی هنر. یعنی تجربه. کیارستمی یعنی هنرو تجربه. او پر بود ازامید برای فردای سینمای ایران. می بالید به گروه نورسته هنر و تجربه و آرزو می کرد که این راه ادامه یابد. در شور و شوق جوان هایی که پروانه وار برگردش بودند می دید فردای پر امید سینمای ایران را.

در روزگار سخت هجوم به فرهنگ وتمدن ایران، او پیام رسان زیبایی های فرهنگ اسلام و ایران شد. اویک تنه ایستاد و به گویاترین زبان ندای انسانی ایران و پیام زیبای اسلام ایرانی را به گوش جهان رساند. او شد مرز میان نگاه متمدنامه ایرانیان مسلمان و برداشت متحجرانه تکفیریان. تمدنی که بر شعر و ادب، برهنر و رنگ بناشده. تمدنی که از متنش سینمای کیارستمی می جوشد، پس می زند تحجر را. برنمی تابد خشونت را.

کیارستمی یک راه است یک نگاه است. و همچنان پیروانش و شاگردانش برای فهم راه او ناچارند بگذرند از کوچه پس کوچه ایران. ناچارند نجوا کنند حافظ و سعدی و مولانا را. راه کیارستمی می گذرد از باغ ها و بوستان های ایرانی. از چشمه های جوشان گلستان سعدی، گلشن راز، مثنوی معنوی. از بهار ایرانی. از طعم گیلاس. و این است هنر مردی که همیشه هست و هر روز زاده می شود. زاد روزش مبارک باد.

حجت الله ایوبی»