بازگشت پسران مغرور به صحنه انتخابات آمریکا/ نمادهای طغیان اجتماعی یا مهره‌های بازی سازمان سیا؟

سرویس جهان مشرق- هر اندازه به انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 میلادی نزدیک‌تر می‌شویم، نام "پسران مغرور"به عنوان پیاده نظام انتخاباتی ترامپ بیشتر از سوی منابع خبری و رسانه‌های آمریکایی به گوش می‌رسد. اکثر رسانه‌های غربی، پسران مغرور را نماد طغیان جامعه آمریکا علیه بایسته‌ها و هنجارهای اجتماعی و سیاسی جاری در این کشور قلمداد کرده و تاکید دارند که این گروه افراطی و مهاجرستیز، این بار در برابر شکست ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری کوتاه نخواهند آمد. پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 2020، شاهد وقوع شورش ششم ژانویه 2021 در کاپیتال هیل و تسخیر کنگره با محوریت و نقش آفرینی خاص پسران مغرور بودیم. به راستی فعالیت نسبتاً آزادانه این گروه در فضای اجتماعی و سیاسی آمریکا چگونه قابل درک و تحلیل است؟ آیا اطلاعاتی که از سوی رسانه‌های آمریکایی در خصوص ماهیت مستقل گروه پسران مغرور و عملکرد غیرسازماندهی شده آنها منتشر می‌شود، واقعیست یا در پشت پرده، حقایق دیگری در خصوص آنها وجود دارد؟

با یک جست و جوی ساده در اینترنت، داده‌ها و اطلاعات قابل تاملی در خصوص گروه پسران مغرور به دست می‌آوریم. بر اساس این اطلاعات، پسران مغرور که از آنها در میان مخالفانشان به عنوان پسران بد نیز یاد می‌شود، دارودسته ای است که تنها از مردان عضو می‌گیرد، در تجمعات عمومی دست به خشونت میزند و فلسفه‌ای زن ستیز و نژادپرستانه دارد. این گروه ملی گرای افراطی، پس از انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا (در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی) به وجود آمد. این گروه در ابتدا حالت شبهروشنفکری به خود گرفت اما پس از مدت زمانی کوتاه، تبدیل به نماد شورش اجتماعی و سیاسی در آمریکا شدند.

اعضای این گروه اکثراً معتقدند نزاکت اجتماعی و بایسته‌های تعیین شده در خصوص فعالیت سیاسی در آمریکا، منجر به خرد شدن مردانگی آمریکایی‌ها می‌شود. آن‌ها از ترامپ حمایت می‌کنند زیرا از دید پسران مغرور، ترامپ قدرت به چالش کشیدن مناسبات کلان و زیرساختهای آزاردهنده در معادلات قدرت غربی را داراست. برخی منابع آمریکایی تعداد پسران مغرور حامی ترامپ را 2 میلیون و برخی دیگر 3 میلیون نفر می‌دانند. جوانانی که اکثراً مسلح هستند و حذف کامل ترامپ از معادلات انتخاباتی را خط قرمز خود قلمداد می‌کنند. گروه پسران مغرور غیر از ایاالت متحده، در کشورهای دیگری مانند استرالیا، انگلیس و کانادا نیز مشغولفعالیت و یارگیری است اما مقر اصلی آنها در واشنگتن است.

تعارضاتی که معنادار است!

در ماهیت اعلامی و عملکرد گروه پسران مغرور تعارضاتی وجود دارد که بسیاری از پیش فرضهای ادعایی در خصوص آنها را ابطال می‌کند. در اینجا به برخی از این موارد اشاره می‌کنیم:

1- گروه پسران مغرور مدعی است ترامپ را بابت حمله به نظم رایج غربی می‌ستاید و از وی حمایت می‌کند اما در مانیفست خود بارها «غرب» را بهترین قالب و الگو برای زندگی انسانها قلمداد نموده و رفتار کلی آن نیز در مسیر صیانت از چارچوب لیبرال دموکراسی غربی تبلور می‌یابد. به عبارت بهتر، پسران مغرور ادعای انقلاب ساختاری دارند اما زمانی که به اصل ساختار می‌رسند، آن را خط قرمز خود تلقی می‌کنند.

2- گروه پسران مغرور پس از حمله ششم ژانویه 2021 به کنگره، ظاهراً تبدیل به یک «هدف امنیتی» برای آژانس امنیت ملی آمریکا و سازمانهای متبوع آن شدند؛ اما پس از وقوع آن حادثه، صرفاً شاهد محکومیت تعدادی از حمله کنندگانو رهبر گروه پسران مغرور از سوی دادگاه فدرال بودیم. هنوز برای بسیاری از تحلیلگران مسائل امنیتی در غرب سؤال است که پسران مغرور، چگونه در روز وقوع حادثه حمله به کاپیتال هیل، از لایه‌های گوناگون امنیتی در نزدیکی کنگره عبور کردند و به ساختمان اصلی (محل حضور اعضای مجلس نمایندگان) رسیدند! فراتر از آن، عملکرد دستگاههای اطلاعاتی آمریکا و حتی پلیس اف بی آی نیز پس از وقوع حادثه ششم ژانویه 2021، معطوف به انهدام این گروه نبود و همان گونه که اشاره شد، برخی افراد و سران این گروه (احتمالاً افرادی که در مسیر خواسته‌های پشت پرده جریانهای امنیتی آمریکا حرکت نمی‌کردند) را شامل می‌شود.

3- رهبر سابق گروه پسران مغرور به جرم سازمان‌دهی شورش سال 2021 در کنگره آمریکا به 22 سال زندان محکوم شده که سنگین‌ترین حکم برای یک سرکرده آن حمله است. 3 نفر دیگر از رهبران این گروه به حبس 15 ساله و 70 نفر دیگر از آنها به حبس کوتاه مدت محکوم شدند. پس از صدور این حکم، گروه پسران مغرور مدعی شد که دیگر از ترامپ قطع امید کرده و به دلیل انفعال وی در برابر احکام صادر شده، حمایتی از وی صورت نمی‌دهد. با این حال در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 دوباره پسران مغرور در گردهمایی‌های انتخاباتی ترامپ در نیوجرسی و برخی ایالات دیگر مشاهده شدند.

4- رهبر گروه پسران مغرور در روز حمله به کنگره، در محل حادثه (کاپیتال هیل) و اساساً شهر واشنگتن حضور نداشتند. این رفتار دوگانه پسران مغرور در قبال ترامپ، نشان دهنده عدم شفافیت در رویکرد و ساختار این گروه افراطی است. ضمن آنکه ترامپ نیز وعده داده است در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، رهبران گروه پسران مغرور و دیگر اعضای آن را با استفاده از اختیارات ریاست جمهوری مورد عفو قرار دهد. انصال دوباره ترامپ و پسران مغرور پس از حادثه حمله ششم ژانویه 2021، نشان دهنده ماهیت متفاوت این گروه (نسبت به موارد اعلامی) و اتصال آن به بخشی از جریان قدرت امنیتی آمریکاست.

5- اینک بر همگان مسجل است که دستگاه اطلاعاتی امریکا، اساساً اراده‌ای برای ریشه کن کردن گروه پسران مغرور ندارد و صرفاً از نوعی سیاست «مهار» در قبال آنها پیروی می‌کند. به عبارت بهتر، جنس گروه پسران مغرور را باید درون ساختاری دانست. یکی از اصلی‌ترین دلایلی که نهادهای اطلاعاتی آمریکا گروه پسران مغرور را کماکان (به صورت مستقیم و غیر مستقیم) حفظ کرده و به نوعی مورد حمایت قرار می‌دهند، این است که پسران مغرور، ارتباطات گستردهای با گروههای فاشیستی، نئونازیستی، ملی گرا و نژادپرست در دیگر کشورهای دنیا داشته و آنها را تشویق به خشونت علیه مهاجران و خصوصاً مسلمانان می‌کنند؛ یعنی گروه پسران مغرور تبدیل به مجرای ارتباطی حاکمیت آمریکا با گروههای افراطی اروپا شده‌اند. افرادی مانند ویکتور اوربان نخست وزیر مجارستان و مارین لوپن رهبر جبهه ملی فرانسه، ازجمله افرادی هستند که با گروه پسران مغرور در ارتباط بوده و حمایت از ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 میلادی را نیز در دستور کار قرار داده‌اند.

تکرار یک سناریوی امنیتی؟

این روزها گروه پسران مغرور دوباره به میدان بازگشته‌اند. آن‌ها قصد دارند به عنوان یک «نیروی فیزیکی» در حمایت از ترامپ عمل کنند. امیدوارند با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید، موقعیت و جایگاه خود را در عرصه سیاسی و اجتماعی آمریکا پیدا کنند! پس از اینکه دادگاه در پرونده موسوم به پرداخت حق‌السکوت دونالد ترامپ را مجرم شناخت، «پسران مغرور ایالات اوهایو» وعده «جنگ» دادند و با نشر ویدیویی از یک نزاع خیابانی اعضای این گروه، نوشتند: «همه‌چیز با مبارزه حل می‌شود.»

هر چند ترامپ حتی در صورت محکومیت به زندان نیز به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 در رقابت با بایدن حاضر می‌شود، اما هشدارهای گروه پسران مغرور را می‌توان پیش در آمد و هشداری در خصوص شکست نهایی ترامپ قلمداد کرد. بدون شک اگر ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری امسال نتواند به کاخ سفید راه یابد، دیگر امیدی جهت بازگشت به قدرت در سالهای 2028 و 2032 نیز نخواهد داشت زیرا تا قبل از فرا رسیدن انتخابات ریاست جمهوری آتی، احتمالاً درهر چهار پرونده اتهامی به زندان محکوم شده و دیگر قدرت مانوری برای مبارزات انتخاباتی آتی خود نخواهد داشت.

سؤال اصلی اینجاست که آیا دستگاههای امنیتی آمریکا و در رأس آنها آژانس امنیت ملی این کشور، حتی بدون ترامپ نیز گروه پسران مغرور را حفظ خواهند کرد؟ پاسخ این سؤال مثبت است! اتصال مطلق گروه پسران مغرور به ترامپ، آدرس غلطی است که نهادهای امنیتی آمریکا در خصوص این گروه «سازماندهی شده» و با هدف انحراف افکار عمومی دنیا نسبت به خاستگاه و مصدر اصلی شکل گیری و کارکرد آنها مخابره می‌کنند.