به گزارش ایمنا، در نیمه تابستان روزها طولانی و شب‌ها گرم و دلنشین است. استونیایی‌ها به روشی جالب به استقبال این زمان از سال می‌روند که شامل دو جشن جانیوتیو Jaaniõhtu به معنای شب نیمه تابستان (با تلفظ استونیایی یانیوختِو) و جانی‌پایِف Jaanipäev به معنای روز نیمه تابستان (با تلفظ استونیایی یانی‌بایو) می‌شود، در حالی که در بسیاری از کشورها فرارسیدن تابستان تنها یک روز دیگر در تقویم است، در استونی این روز تعطیلات رسمی و زمانی برای برقراری ارتباط مجدد با ریشه‌ها و طبیعت روستایی خود محسوب می‌شود.
تداوم اعتقادات و آئین‌های استونیایی در جانی‌پایف
جانی‌پایف مدت‌ها قبل از ورود مسیحیت به استونی جشن گرفته می‌شد و هرچند صلیبیون توتونیک نام آن را به جان‌باپتیست تغییر دادند، آئین‌های باروری پیرامون این تعطیلات تغییری نکرد. در اصل مردم بالتیک موفق شده‌اند در طول عصرهای متمادی در برابر تأثیرات خارجی مقاومت کنند، با آن‌ها سازگار شوند و اثری پاک‌نشدنی از خود برجای بگذارند.
جشن‌های جانی‌پایف و جانیوتیو به حدی در طول تاریخ برای استونیایی‌ها ارزشمند بوده است که حتی در زمان مستعمره بودن، اتحاد جماهیر شوروی هیچ تلاشی برای متوقف کردن آن‌ها نکرد، حتی با وجود اینکه این جشن‌ها نشان‌دهنده روح آزاد ملت بود.
جانی‌پایف به‌طور سنتی تغییری را در سال کشاورزی، به‌ویژه وقفه بین پایان کاشت بهاره و آغاز کار سخت کاشت یونجه تابستانی نشان می‌دهد. در نتیجه بعضی از آئین‌های مرتبط با شب نیمه تابستان و روز نیمه تابستان ریشه‌های فولکلور بسیار عمیقی دارند.
آتش ارواح شیطانی را می‌ترساند و در نتیجه برداشت خوب محصولات تابستانی را تضمین می‌کند، بنابراین هر چه آتش بزرگ‌تر باشد، ارواح شیطانی دورتر می‌شوند.
نیمه تابستان در استونی همچنین فصل خوبی برای آغاز یک زندگی عاشقانه است. در داستان‌ها و ادبیات استونیایی داستانی درباره دو عاشق به‌نام‌های کویت (سپیده دم) و هاماریک (گرگ و میش) وجود دارد که تنها یک‌بار در سال آن هم در کوتاه‌ترین شب سال یکدیگر را ملاقات می‌کنند.
عاشقان استونیایی در این شب برای یافتن گل سرخس به جنگل می‌روند که گفته می‌شود تنها در این شب می‌شکفد و افراد مجرد دستورالعمل‌های دقیقی را دنبال می‌کنند تا ببینند با چه کسی ازدواج خواهند کرد.
پس از جنگ استقلال که نیروهای استونیایی سربازان آلمانی را در بیست‌وسوم ژوئن 1919 شکست دادند، جشن جانی‌پایف با آرمان‌های استقلال و آزادی همراه شد و به این تعطیلات رنگی سیاسی و ملی‌گرایانه نیز داد که این روز را در استونی متمایز می‌کند. جانی‌پایف در سال 1992 یک تعطیلات رسمی ملی شد.
استقبال باشکوه استونیایی‌ها از تابستان
ویژگی جانی‌پایف یا روز سنت‌جان مانند بسیاری دیگر از جشن‌های انقلاب تابستانی در استونی، روشن کردن اجباری آتش‌های بزرگ و پریدن از روی آن است. این اقدام به‌عنوان راهی برای تضمین تندرستی و پاکسازی خود از بدبختی و بدشانسی انجام می‌شود، به این ترتیب روشن نکردن آتش به‌معنای دعوت به تخریب خانه به وسیله آتش است.
بهترین بخش جشن میانه تابستان در استونی، رفتن به حومه شهر در گروه‌های خانوادگی محسوب می‌شود، زیرا هر روستایی در این کشور جشنی را برای گرامیداشت جانی‌پایف ترتیب می‌دهد که با آواز خواندن، شادی و پای‌کوبی تا آخر شب در کنار آتش‌های گسترده همراه است. این مراسم درست همچون مراسمی برگزار می‌شود که استونیایی‌های باستانی برای قرن‌ها آن را انجام می‌داده‌اند.
