جریان اصولگرا به طرز عجیبی روی "نیامدن مردم" حساب کرده بود. انتخابات ریاست جمهوری 1400 که با 48.8 درصد مشارکت برگزار شد و نیز انتخابات اخیر مجلس که تنها 41 درصد در آن شرکت کردند، الگوی خوبی برای جناح محافظه کار بود تا بتوانند در غیاب اکثریت قدرت را در دست گیرند.
بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که محافظه کاران انتظار داشتند با حضور مسعود پزشکیان، فضای انتخاباتی 1400 که در آن عبدالناصر همتی از جناح میانه رو وارد کارزار شده بود -و پشتیبانی خاصی هم از جناح خود نگرفت- تکرار شود و یکی از خودشان به راحتی وارد پاستور شود.
شور و شوق اصولگرایان به ویژه دولتی ها برای ثبت نام در انتخابات، از همین تحلیل نشأت می گرفت.
با این حال، پزشکیان که با مردم حرف زد و در مناظره ها چهره ای صادق و راستگو از خود نشان داد، آرام آرام موج شکل گرفت و اینک در کمتر از دو روز مانده به انتخابات، همان پزشکیانی که انتظار داشتند بیاید و مانند همتی با 2.5 میلیون رأی ببازد تا بگویند که مردم در انتخابات رقابتی، گفتمان محافظه کاران را قبول کردند، به کابوس شان تبدیل شده است و به جان هم افتاده اند که باید آن یکی به نفع این یکی کنار برود و الا دوم خردادی دیگر در راه است.
برآورد ما این است که مشارکت به راحتی از 60 درصد عبور خواهد کرد. اگر در انتخابات 1400 که سرمایش هنوز حس می شود 48.8 درصد شرکت کردند، آیا نمی توانیم با این همه شوری که در ایام اخیر شکل گرفته، بگوییم که 11 درصد بیشتر از آن دوره مشارکت داریم؟
اگر کف مشارکت 60 درصدی را بپذیریم، یعنی حدود 37 میلیون نفر در انتخابات شرکت خواهند کرد که در این حالت شانس پیروزی مسعود پزشکیان بیش از همه است و اگر مشارکت باز هم بالاتر برود، این امکان که او در دور اول برنده شود، بسیار بالاست.
