کریستیانو رونالدو با وجود سپری کردن یک فصل بسیار موفق در لیگ عربستان از لحاظ فردی، وقتی در ترکیب تیم ملی کشورش به میدان می‌رود به وضوح نشان می‌دهد به پایان دوران حرفه‌ای نزدیک شده است. یکی از مهم‌ترین خصوصیات کریس در زمین فوتبال، پنالتی‌های مطمئنی بود که وارد دروازه رقبا می‌کرد، اما افت او در همین خصیصه هم مشهود است. پنالتی حساسی که او در اوقات اضافه دیدار با اسلوونی از دست داد، پیروزی را از پرتغال دریغ کرد و چه بسا می‌توانست باعث حذف آنها از یورو 2024 هم شود. اما وقتی بازی با تساوی به پایان رسید و نوبت به ماراتن پنالتی‌ها رسید، نخستین نفر چه کسی داوطلب زدن ضربه شد؟ بازهم کریستیانو. این اقدام از آن جهت ارزشمند است که او نشان داد هم می‌تواند در بدترین شرایط روحی ریکاوری روانی داشته باشد و هم اینکه از مسوولیت بزرگش به عنوان کاپیتان تیم سر باز نزد تا پشت مهم‌ترین پنالتی بایستد. با ذکر یک نمونه خارجی، شما را ارجاع می‌دهیم به حواشی پس از حذف برزیل برابر کرواسی در یک چهارم نهایی جام جهانی 2022. زمانی که نیمار تصمیم گرفت پنالتی پنجم سلسائو را به ثمر برساند، اما قبل از رسیدن به آن، کار تیم تمام شده بود. رسانه و مردم فوق ستاره‌شان را متهم به خودنمایی کردند وگرنه دلیلی نداشت بهترین بازیکن تیم به جای ضربه اول، پنجمی را برگزیند.
رونالدو اما توپ اول را به تور چسباند و نکته اصلی به واکنش او برمی‌گردد؛ جایی که وقتی فهمید دوربین‌ها روی او هستند خیلی سریع شروع به یک عذرخواهی مفصل کرد. او بابت اینکه کار پرتغال برابر اسلوونی به زجر کشیدن منجر شد، خودش را مقصر دانست و اصلا هم مهم نیست که او بهترین بازیکن تاریخ کشورش محسوب می‌شود. «سی‌آر‌سون» بیشترین دنبال‌کننده در مجموع شبکه‌های اجتماعی دنیا را دارد و بر همین تناسب احتمالا مشهورترین انسان حال حاضر دنیاست. اما او با آن همه تکبر که از نوجوانی در سبک بازی‌اش هم قابل رویت بود، بابت پنالتی‌ای که یان اوبلاک به زیبایی هرچه تمام‌تر در جریان بازی مهار کرد شروع به معذرت‌خواهی کرد؛ آن‌هم درست پس از اینکه بار دوم توانست گلر رقیب را شکست دهد. این خضوع کریس باید در کنار همه مهارت‌های فردی و پشتکار بی‌نظیر او، برای تمام فوتبالیست‌ها و حتی مردم جهان تدریس شود. او سرش را پایین می‌اندازد و دست‌هایش را به هم می‌گیرد تا ثابت کند کوچک نشان دادن خود، معنای بزرگی می‌دهد. بازهم رفتارهایی از این دست را مقایسه می‌کنیم با نمونه‌های وطنی که شاید یک‌هزارم رونالدو افتخار، دنبال‌کننده و شهرت ندارند، اما آن‌قدر متوقع هستند که حتی زمان ناکامی‌هایشان هم انتظار ستایش دارند!
یادتان بیاید فروردین سال 96 که مهدی طارمی پنالتی‌اش برابر الریان را چیپ زد و از دست داد اما هنگام خروج از زمین وقتی با انتقاد تماشاگران مواجه شد به آنها علامت هیس نشان داد!