انگلیس و هلند با صعود به دور بعدی رقابت‌ها در نیمه نهایی با یکدیگر دیدار می‌کنند.
به گزارش فوتبال 360، هویت و شناسنامه مفاهیمی کلیدی هستند. انسان‌ها برای بسیاری از موقعیت‌های خطیر و بزنگاه‌های زندگی به نام و هویت و سابقه خودشان نگاه می‌کنند. این نام و هویت گاهی فراتر از معیارهای لحظه‌ای و مقطعی کارایی دارند و می‌توانند شخص یا مجموعه‌ای را از منجلاب یک گرفتاری بیرون بکشند. گرفتار شده بودند، 2 ابرقدرت با سابقه و خوش‌نام فوتبال ملی جهان! انگلیس گرفتار تیم مدعی و سخت‌کوش مراد یاکین شده بود و هلند در منجلاب بازی مقابل ترکیه با انگیزه دست و پا میزد. خسته شدند، از نفس افتادند، بارها مردند و زنده شدند؛ اما نام و هویت بزرگ آنها از این گرفتاری به سلامت بیرونشان آورد. شب نوزدهم یورو 2024 شب غلبه نام‌ها و شناسنامه‌ها بر مدعیان شگفتی‌سازی بود. هلند و انگلیس با تکیه بر اعتبار فوتبال ملی‌شان به نیمه نهایی رسیدند. ترکیه و سوییس هم اگر چه با شایستگی؛ اما راه خانه در پیش گرفتند و ماجراجویی خودشان را به رقابت‌های بزرگ بعدی موکول کردند.
در پوشش درخشش فردی
تیم ملی انگلیس را هنوز و حتی پس از صعود به نمیه نهایی هم نمی‌توانیم باور کنیم. موقعیت می‌ساختند، بازی با کیفیتی را ارائه می‌کردند و در مجموع بد نبودند؛ اما به هیچ وجه در حد و اندازه اعتبار ترکیب پر از ستاره خودشان ظاهر نمی‌شوند. ساوت‌گیت بازی به بازی تیمش را پیش می‌برد و نمایش پشت نمایش جایگاهش را سست‌تر می‌بیند. سوییس نه به آسانی که با جان کندن و خون دل خوردن از سد راه سه‌شیر کنار رفت. اگر نبود بوکایو ساکایی که با آموخته‌هایش در ترکیب آرسنال، خودش را در موقعیت گلزنی قرار دهد و با دقت و قدرت به توپ ضربه بزند، معلوم نبود تکلیف هواداران انگلیسی سفر کرده به آلمان چه میشد و آنها اکنون در چه شرایطی بودند. انگلیس روی درخشش فردی بازیکنانش کار را به ضربات پنالتی کشاند. درخشش فردی بازیکنانی که زیر نظر ساوت‌گیت بهترین خودشان نیستند. نمی‌توانند باشند. این تیم یک جای کارش به شکلی اساسی لنگ می‌زند. یک چیزی در جای خودش نیست که انگلیس با این تعداد از مهره‌های بزرگ و آماده را با سختی و مشقت در حال طی کردن مسیر جام به سمت قله‌های نهایی می‌بینیم.
بازی به ضربات پنالتی کشیده شد تا یورو 2024 به ساوت‌گیت گوشزد کند که همه چیز برای او در فردی بودن بازی شکل می‌گیرد. ضربات پنالتی را نه یک تیم بلکه افراد یک تیم جداگانه می‌زنند و انگلیس در نهایت فردی‌ترین شکل یک مسابقه فوتبال را با درایت پیکفورد و پنالتی‌زن‌های قهارش به سود خودش به اتمام رساند و سوییس را ناکام گذاشت.
از شاگردان مراد یاکین اما باید بیشتر بگوییم، بیشتر بشنویم و یقینا از آنها بیشتر از این خواهیم دید. یک قدرت دیگر در فوتبال قاره سبز ظهور کرده است. قدرتی که در یورو 2020 فرانسه را حذف کرد و در یورو 2024 هم چیزی نمانده بود که غزل خداحافظی انگلیس را بسراید. آنها حذف شدند؛ اما شایسته تحسین و تمجید هستند. سوییس را برای رقابت‌های بزرگ بعدی باید بیشتر از این جدی گرفت. آنها مجموعه‌ای از بازیکنان متعهد و در حال رشد را در ترکیب خودشان دارند که با درایت ویژه و چشم‌گیر سرمربی کاربلدی مثل یاکین، قدم به قدم جاه‌طلبی‌شان را بیشتر می‌کنند. یان زومر هم همان ستاره‌ای شده بود که در دروازه اینتر می‌ایستاد. همان سنگربانی بود که بلای جان رقبای سوییس در دوره قبلی بازی‌ها نام گرفت. کوبل را به نیمکت میخکوب کرد و ضربات انگلیسی‌ها را یکی پس از دیگری بی‌نتیجه می‌گذاشت. شاید در پنالتی‌ها درخشش خاصی از او ندیده باشیم؛ اما اینکه سوییس بازی را به ضربات پنالتی کشاند هم بدون زومر شدنی نبود. سوییس حذف شد و انگلیس به یک نیمه نهایی دیگر رفت تا باز هم شانسش را برای رسیدن به فینال و قهرمانی در یورو بیازماید. آنها برای بهتر شدن اوضاع و جلب اعتماد باید در برابر هلند خیلی بهتر از این باشند. در غیر این صورت دیدار انگلیس و هلند در نیمه نهایی جام ملت‌های اروپا 2024 آخرین تجربه هدایت انگلیس توسط ساوت‌گیت نام می‌گیرد.
شخصیت لاله‌های نارنجی
حریف برای خودنمایی در این میدان بزرگ به طور کامل آماده شده بود. ترکیه تیم رقابت‌های قبلی نبود. آنها ثابت کردند بیدار شده‌اند. ثابت کردند نسل جدیدی در راه است و برای رقابت‌های بزرگ بعدی بهتر از این هم خواهند بود. ترکیه ثابت کرد فوتبالش یک جهش بزرگ را تجربه می‌کند؛ اما نتوانست ثابت کند تبدیل به قدرتی شده که ظرفیت عبور از نام بزرگی مثل هلند را دارد. نتوانست و زورش به لاله‌های نارنجی نرسید. باز هم داستان هلند از خیابان‌های آلمان شروع شد. باز هم تصاویر هوایی نشان می‌داد که قسمتی از شهر نارنجی شده است. حتی اگر هلند هم در این تورنومنت به عنوانی دست پیدا نکند، هواداران این تیم باید عنوان پرشورترین‌ها و وفادارترین‌ها را بگیرند. ورزشگاه در حضور تیمی مثل ترکیه که بازی در آلمان برایش بازی خانگی محسوب می‌شود نیز رنگ نارنجی خودش را در قسمتی منعکس می‌کرد. نارنجی‌پوشان در ابتدای کار احتمالا بخاطر عقب افتادن از رقیب باز هم شروع به انتقاد از کومان کرده بودند؛ اما ستاره‌ها و هویت فوتبال هلند کومان را از این مخصمه هم نجات داد تا اگر در بازی‌های بعدی ناکام بودند، بتوانند بگویند از یک قدرت و یک تیم بزرگ باخته‌اند نه از ترکیه در حال پیشرفت! هلند عقب افتاد؛ اما تاریخی در رگ و ریشه ستاره‌های این تیم بود که نمی‌توانست آرام بگیرد. تاریخی با حضور مارکو فان‌باستن، یوهان کرایف، کلارنس سیدورف، دینس برکمپ و دیگر بزرگان فوتبال هلند، ستاره‌های این تیم را در بازی شب گذشته هل می‌داد. به آنها فشار می‌آورد و مجبورشان می‌کرد کاری کنند. مجبورشان کرد و این شخصیت لاله‌های نارنجی بود که به داد کومان و تیمش رسید. سمت نارنجی ورزشگاه هم غوغای خیابانی را به روی سکوها آورد و جشنی نارنجی‌رنگ در الیمپیا اشتادیون سر گرفت.
ترکیه و آردا گولر رئالی‌اش هم با تمجید و تشویق به خانه باز خواهند گشت. آنها با حذف یکی از ابرقدرت‌های دنیای فوتبال کمتر از 30 دقیقه فاصله داشتند. آنها در میدان هم چیزی از ستاره‌های بزرگ حریف کم نداشتند و نمایشی برابر و حتی در دقایقی بهتر از هلند را ارائه کردند. این ترکیه یقینا برای تورنومنت‌های بعدی ادعا و کیفیت بیشتری خواهد داشت. شکست در مقابل هلند می‌تواند پل پیروزی آنها برای میادین بعدی نام بگیرد و این یک اندوخته تجربی برای این تیم به شمار می‌رود.
هلند به نیمه نهایی رفت تا در برابر انگلیس قرار بگیرد و باز هم به حضور در فینال یک رقابت بزرگ دیگر بیندیشد. خیابان‌های آلمان هنوز هم با رنگ نارنجی و تراکم این رنگ در قسمت‌های مختلفش دست به گریبان خواهد بود. میهمان پر سر و صدای کشور آلمان برای شکست دادن انگلیس و رسیدن به فینال بازی‌ها از بازگشت موفقش در مقابل ترکیه، انرژی و روحیه قابل قبولی کسب کرد. آنها را در دقایق پایانی بازی و در نیمه دوم بیشتر باور کردیم و شانس بهتری برایشان در ادامه مسیر ارزیابی می‌شود.
