به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، به نقل از منابع تاریخی، کاروان امام حسین (ع) از مکه تا کربلا، 25 تا 28 منزل را طی کرده است. هر منزل 4 تا 5 فرسنگ بوده و میزان توقف در هر منزل از چند ساعت تا دو روز ذکر شده است.
کاروان امام روز دوم محرم به کربلا (نینوا) رسید. برخی کربلا را عبری، آرامی، سریانی، عربی و فارسی دانسته اند. کربلا به معنی نرم و سستی (خاک نرم)، وسیله پوشاندن سر، مزرعه خدا (کرت + لا)، و قرب الااله و کربل (نوعی خار) دانسته اند. تا شانزده نام برای این سرزمین برشمرده اند. امام حسین(ع) قبلا در جنگ صفین همراه پدرش از کربلا گذشته بود.
زمان ورود کاروان به کربلا: پنجشنبه دوم محرم معادل 12 مهر ماه 59 شمسی و 9 اکتبر سال 680 میلادی.
مدت توقف: از دوم محرم تا عاشورا (روز شهادت)
ویژگی ها و امکانات:
1. زمین خارزار، خاک آن نرم و تا فرات فاصله بسیار کمی داشته است.
2. خالی از سکنه و در فاصله چند کیلومتری آن بنی اسد مستقر بودند.
3. زمین دارای پستی و بلندی ها و گودال هایی بوده است.
رویدادهایی که روز دوم محرم برای کاروان امام حسین(ع) رخ داد:
1. امام در لحظه ورود خاک را بویید و فرمود همان است قتلگاه و خوابگاه ماست.
2. هفت اسب عوض کرد و با هفتمین اسب وارد شد. امام با لباس پیامبر وارد زمین کربلا شد.
3. هنگام ورود امام، سپاه حر نیز با وی وارد کربلا شدند در همین موقع سواری کمان بر دوش رسید و نامه عبیدالله زیاد را به حر داد. در نامه نوشته بود همین که نامه ام رسید بر حسین سخت بگیر و او را در زمینی بی آب و خشک و بی پناهگاه فرود آور. این پیک نیز مراقب است که همراه تو باشد و جدا نشود تا دستورم را کاملا انجام دهی. حر نامه را به امام نشان داد و گفت چاره ای جز این ندارم. در همین جا فرود آی. امام فرمود بگذار در دهکده غاضریه فرود آیم یا در شفیه که حر نگذاشت و گفت این مامور مراقب من است.
4. امام با ورود به کربلا نامش را پرسید چندین نام گفتند و با شنیدن نام کربلا فرمود اللهم انی اعوذ بک من الکرب و البلاء.
5. امام شهادت خود و حمل بر سر نیزه را برای زهیر بن قین بازگو کرد. حوادث فراوان دیگر که ناشی از عکس العمل یاران و خانواده امام است نیز ذکر شده است.
