شاید رسیدن انسان به برخی از سیارات در حال حاضر غیرممکن باشد اما واقعیت مجازی می‌تواند آن را امکان‌پذیر کند.
به گزارش ایسنا، خبرنگار اسپیس یک تجربه هیجان‌انگیز را در ملاقات با سیارکی داشته است که شاید هرگز نتوانیم به آن دست پیدا کنیم.
به نقل از اسپیس، «جکسون رایان»(Jackson Ryan) خبرنگار علمی اسپیس، تجربه خود را در استفاده از واقعیت مجازی برای دیدن یک سیارک از نزدیک منتشر کرده است.
رایان نوشت: من آن قدر نزدیک به فرودگر «هایابوسا 2»(Hayabusa2) متعلق به «آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن»(JAXA) ایستاده‌ام که می‌توانم دستم را دراز کنم و آن را لمس کنم اما در عوض، از روی آن می‌پرم. پیش از لمس کردن سطح سیارک «ریوگو»(Ryugu) که یک سیاره خاکستری پر از سنگ و عاری از زندگی و رنگ است، برای یک لحظه در گرانش کم شناور می‌شوم.
وی افزود: شخصیت حاضر در این موقعیت در واقع آواتار من و یک تصویر دیجیتالی از خودم است. فضاپیمای هایابوسا 2 که من روی آن ایستادم و سیارک زیر آن نیز آواتارهای دیجیتالی هستند که در واقعیت مجازی بازسازی شده‌اند.
تجربه واقعیت مجازی که من در آن حضور داشتم، بخشی از نشست علمی سالانه «انجمن نجوم استرالیا» در سال 2024 بود. ستاره‌شناسان این کشور در این نشست علمی گردهم می‌آیند تا پژوهش‌های جدید را ارائه دهند، نتایج بررسی‌ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و آنها را با هم ترکیب کنند. نشست امسال تقریبا به طور کامل آنلاین بود و از پلتفرم «Spatial» برای دسترسی شرکت‌کنندگان به نشست در واقعیت مجازی استفاده کرد.
یک مکان دیجیتالی مجهز به سالن‌های پوستر، سالن‌های نمایشگاه، اتاق‌های جلسه و سالن سخنرانی توسط اعضای پروژه «The Future of Meetings» ساخته شد که یک همکاری بین‌المللی برای پایدارتر و در دسترس‌تر کردن جلسات است.
من ابتدا برای شرکت کردن در نشست واقعیت مجازی کمی دلهره داشتم زیرا درباره واقعیت مجازی شکاک هستم. من به عنوان خبرنگار حوزه بازی‌های ویدیویی نیز کار کرده‌ام و تبلیغات را پیرامون این فناوری دیده‌ام اما اکنون می‌توانم تجربه هیجان‌انگیز خودم را درباره ایستادن روی یک سیارک توصیف کنم.
من در طول نشست، Spatial را راه‌اندازی کردم، آواتارم را از سالن نمایشگاه عبور دادم و آن را از طریق یک پورتال به سیارک ریوگو و فضاپیمایی که در سال 2018 از آن بازدید کرد رساندم. بلافاصله روی سطح سیارک افتادم.
مدل سیارک ریوگو توسط استارت‌آپ «اومنیسکوپ»(OmniScope) ساخته شد که «ساشا کاوروف»(Sasha Kaurov) ستاره‌شناس، آن را برای ایجاد سیارات مجازی با استفاده از تصاویر واقعی ثبت‌شده توسط فضاپیمای هایابوسا 2 به منظور گسترش علم تأسیس کرد. این مدل یک کپی کامل نیست اما مطمئنا فضای اطراف منطقه فرود فضاپیما را نشان می‌دهد.
در مدل شبیه‌سازی‌شده سیارک ریوگو کار زیادی نمی‌توان انجام داد، به جز شگفت‌زده شدن در فضا اما نکته اینجاست که این یک بازی ویدیویی نیست، بلکه یک روش در علم فضا و سیاره‌شناسی است که جذابیت آشکاری دارد. با استفاده از داده‌ها و مشاهدات دنیای واقعی می‌توانیم از مکان‌هایی بازدید کنیم که هرگز نمی‌توانیم از نظر فیزیکی به آنها دسترسی داشته باشیم.
با ایستادن روی سطح یک سیارک در واقعیت مجازی، اتفاقی در مغز شما رخ می‌دهد که تجربه جالبی را به همراه دارد. من در مورد سطح ریوگو، شیمی و اهمیت آن در علوم سیاره‌ای زیاد نوشته‌ام اما توانایی ایستادن روی آن حتی به صورت دیجیتال، یک لحظه شگفت‌انگیز واقعی را رقم زد و کمک کرد تا دشواری فرود آمدن روی یک زمین سنگی کوچک را که میلیون‌ها مایل دورتر از زمین شناور است، درک کنم. وقتی که سفرم را به پایان رساندم، فهمیدم که یک کار جسورانه انجام داده‌ام.
