بالا آمدن دریاها باعث انقراض اولین گیاه در ایالات متحده که یک کاکتوس نادر شش متری بود، شد.
به گزارش ایسنا، کارشناسان نخستین انقراض محلی گونه‌های گیاهی را به دلیل افزایش سطح آب دریاها در ایالات متحده ثبت کردند.
به نقل از اس‌ای، محققان می‌گویند گونه‌ای نادر از کاکتوس درختی در فلوریدا منقرض شده است و گمان می‌رود اولین گونه از بین رفته در اثر بالا آمدن سطح دریا در ایالات متحده باشد.
این کاکتوس درختی به نام کی لارگو(Key Largo) با ارتفاع بیش از 20 فوت، زمانی یکی از ساکنان زیبای «فلوریدا کیز»(مجمع الجزایری در سواحل جنوبی فلوریدا) بود، اما امروزه این گونه منحصر به فرد قربانی بالا آمدن سطح آب دریاها شده است.
جنیفر پوسلی مدیر حفاظت منطقه‌ای در باغ گیاه‌شناسی استوایی فیرچایلد و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: متاسفانه کاکتوس درختی Key Largo ممکن است زنگ خطری برای واکنش سایر گیاهان ساحلی به تغییرات آب و هوایی باشد.
کاکتوس درختی Key Largo که با نام علمی Pilosocereus millspaughii شناخته می‌شود، هنوز می‌تواند در تعداد انگشت شماری از جزایر پراکنده در دریای کارائیب، از جمله شمال کوبا و بخش‌هایی از باهاما یافت شود. با این حال، حضور آن در ایالات متحده، جایی که برای اولین بار در سال 1992 مشاهده شد، پایان یافت.
تهدیدهای سه‌گانه
کاکتوس درختی با یک تهدید سه گانه روبرو بود. اول بالا آمدن آب اقیانوس‌ها که آب شور را به این گیاه رساند، دوم طوفان‌هایی که خاک را با جزر و مد بالا آوردند و سوم، گیاهخواری حیوانات. تا سال 2021 خوشه‌ای از حدود 150 کاکتوس درختی که زمانی پر رونق بود تنها به شش اصله بیمار کاهش یافت.
برای سالها محققان حتی از وجود کاکتوس درختی Key Largo در ایالات متحده اطلاعی نداشتند. ابتدا به خاطر خویشاوند نزدیکش یعنی کاکتوس درختی Pilosocereus robinii اشتباه گرفته شد و همین شناسایی دیرهنگام بود که تلاش‌های حفاظتی را به تاخیر انداخت.
در سال 2019، آلن فرانک مدیر مجموعه هرباریوم در موزه تاریخ طبیعی فلوریدا به این نتیجه رسید که جمعیت این درختان تنها مورد از این گونه است که تاکنون در ایالات متحده گزارش شده است.
سالها خسارت
باغ گیاه‌شناسی استوایی فیرچایلد از قبل نظارت بر جمعیت این کاکتوس‌های درختی را در این منطقه آغاز کرده بود.
هر دوی این کاکتوس‌ها با چالش‌های مشابهی روبرو بودند. توسعه آنها در کیز، زیستگاه آنها را فشرده کرد، در حالی که افزایش سطح دریا باعث نفوذ آب شور و تخلیه خاک شد. بدین ترتیب جمعیت کاکتوس‌های درختی کی لارگو از بین رفت و این گونه در سال 1984 به عنوان در معرض خطر انقراض ملی اعلام شد.
در سال 2015 بود که محققان متوجه علائم هشدار دهنده برای کاکتوس کی لارگو شدند. حیوانات علفخوار شروع به جشن گرفتن با این کاکتوس کردند که به احتمال زیاد به دلیل کمبود آب شیرین ناشی از سیلاب‌های آب شور بود.
جیمز لانژ یکی از نویسندگان این مطالعه و پژوهشگر گیاه‌شناس در فیرچایلد می‌گوید: در سال 2011 ما شروع به مشاهده سیل آب شور از جزر و مد در منطقه کردیم. این جزر و مد، مقدار آب شیرین موجود برای پستانداران کوچک را محدود می‌کند و می‌تواند با هدف قرار دادن این کاکتوس توسط این حیوانات مرتبط باشد، اما ما نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم. اما ما هرگز خوردن کاکتوس توسط این حیوانات را در هیچ کجای این منطقه ندیده بودیم.
پس از آن طوفان ایرما در سال 2017 رخ داد که باعث طوفانی فاجعه‌بار و جاری شدن سیل در این جزیره شد.
آسیب پذیری کاکتوس Key Largo با این طوفان آشکار شد. بلندترین نقطه این جزیره تنها 15 فوت بالاتر از سطح دریا قرار دارد و مناطق وسیعی از آن برای روزها زیر آب ماند و محققان برای کمک به حیوانات رنج‌دیده این جزیره، استخرهای پر از آب شیرین برای توله‌های حیوانات راه‌اندازی کردند.
بنابراین با وجود تمام این تهدیدات، تنها شش ساقه کاکتوس درختی Key Largo توانستند تا سال 2021 زنده بمانند.
البته محققان این شش ساقه باقی مانده را نجات دادند و آنها را در گلخانه‌ها یا زیستگاه‌های کنترل شده در فضای باز پیوند زدند، اما متأسفانه در حال حاضر دیگر هیچ نمونه طبیعی از کاکتوس درختی Key Largo وجود ندارد.
با این حال، امیدی برای آینده وجود دارد، چرا که محققان احتمال معرفی مجدد این گونه به طبیعت را رد نکرده‌اند.
جورج گان یکی از نویسندگان این مطالعه و مدیر اجرایی موسسه حفاظت منطقه‌ای می‌گوید: ما در آستانه از دست دادن تنوع زیستی هستیم. تحقیقات ما در فلوریدای جنوبی در 25 سال گذشته نشان می‌دهد که بیش از یکی از هر چهار گونه گیاهی بومی در معرض خطر انقراض منطقه‌ای قرار دارند یا به دلیل از بین رفتن زیستگاه، جمع‌آوری بیش از حد، گونه‌های مهاجم و سایر محرک‌های تخریبی از بین رفته‌اند. بیش از 50 مورد در حال حاضر از بین رفته‌اند که از میان آنها چهار مورد دچار انقراض جهانی شده است.
این مطالعه در مجله Botanical Research Institute of Texas منتشر شده است.
