شاید برای شما هم پیش آمده باشد گاهی دلتان شما را در همان جایی که نشسته‌اید به یک زیارت عاشقانه برده باشد، بارها به ما گفته‌اند دل‌ها را راهی کنید ... راهی کربلا... راهی مشهد ... راهی مدینه... . این دل سرعتش زیاد است، می‌رود و ما را هم با خود می‌برد.
روش دین اسلام در وادار کردن مردم به تقدیر از ولیّ نعمت خویش تربیتی و دور از اجبار است. در این دین به کرامت انسانها توجه شده و تمرکز بر روی رشد و انجام عمل از روی انتخاب آزادانه است. لذا رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در قبال اجر و مزد رسالت خویش، تنها مودت در حق ذی القربی را تعیین فرمودند و در این درخواست نکته‌ای مهم نهفته که به صورت خودجوش امت را به سمت ادای حق منعِم سوق می‌دهد که همان پیروی از راه و اندیشهٔ این بزرگواران می‌باشد.
گاهی دل‌ها بهانه گیر می‌شوند، مثل کودکی سرکش هر چه دستش بدهی، پس می زند. گاهی دل‌ها حال خوشی ندارند هر بهانه‌ای هم برایش جور کنی باز ناخوش است، زبان ندارد که دردش را بگوید، با زبان بی زبانی می‌گوید گرفته است، می‌گوید حالش خوب نیست و این دنیای پر زرق و برق و محبوب ما، برایش هیچ جذابیتی ندارد.
تو هم سکوت می‌کنی تا بهتر درکش کنی، وقتی این دل در کنج سینه، پشت به دنیای ما می‌نشیند، حاضریم هر کاری کنیم تا روی خوشش را ببینیم، زندگی‌ای که دلش گرفته باشد زندگی نیست.
گاهی برش می‌داریم و می‌بریمش بیرون، پارک، سینما، بازار، تا شاید حالش بهتر شود، اما نمی‌شود که نمی‌شود....
گاهی آنقدر لبریز می‌شود، آنقدر بی تاب می‌شود که مثل یک کبوتر پریشان به در و دیوار سینه می‌کوبد، پرواز می‌خواهد، خودش می‌خواهد برود، اما در قفس تن اسیر است. اما این دل‌های گرفته قدرت عجیبی دارند، گاهی با همه گرفتگی‌هایش با همه دیوارها و فاصله‌ها بلند می‌شود پرواز می‌کند و ما را هم با خودش می‌برد، به همان جا که می‌خواهد، به همان جا که برایش پر پر می زند.
گاهی تا لب یک رود، گاهی کنار سبزی یک درخت، گاهی تا صحن سبز یک مسجد، و گاهی تا گنبد طلای امام رضا علیه السلام... گاهی کربلا، گاهی مدینه... همان جاهایی که کبوترهای زیادی در پروازند.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد گاهی دلتان شما را در همان جایی که نشسته‌اید به یک زیارت عا
شقانه برده باشد، بارها به ما گفته‌اند دل‌ها را راهی کنید ... راهی کربلا... راهی مشهد ... راهی مدینه... . این دل سرعتش زیاد است، می‌رود و ما را هم با خود می‌برد.
امروز فرصت پر دادن به دل‌هاست، دل‌هایی که مدت‌هاست بهانه گیر شده‌اند، امروز فراخوان همه دل‌های تنگ است، فرقی نمی‌کند که کجای این کره خاکی باشیم، امروز درها به سمت حرم پر نور امام رضا علیه السلام گشوده است، همان جا که کبوتر دل ما ایرانیان با گوشه گوشه‌اش، مأنوسند.
امروز روز زیارتی مخصوص امام رضا علیه السلام است، از دور و نزدیک، فرصت استثنایی یک زیارت عاشقانه است، راه‌های زمین و آسمان به سمت بارگاه نورانی امام رضا علیه السلام گشوده است.
امروز روز 23 ماه دی القعده است، سید بن طاوس در کتاب "الإقبال بالأعمال الحسنة"، در ذیل اعمال روز 23 ذی القعده می‌نویسد: «در بعضی از کتاب‌های دانشمندان غیر عرب دیده‌ام که زیارت امام رضا (علیه السلام) در روز 23 ذی القعده، از نزدیک یا دور، به وسیله یکی از زیارات معروف یا آن چه که شبیه زیارت است، مستحب است. (الإقبال بالأعمال الحسنة 130)
امروز از آن فرصت‌های استثنایی است، برای دقایقی دست از کارهای روزمره دست بکشیم و در گوشه‌ای با امام مهربانی‌ها خلوت کنیم، سلام ما، زیارت ما، و عرض ادب به محضر نورانی امام رضا علیه السلام می‌رسد.
جناب شیخ طوسی از حضرت رضا - علیه السلام - نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «در خراسان بقعه‌ای است و زمانی خواهد آمد که آن بقعه همواره محل رفت و آمد و مطاف فرشتگان می‌شود تا روز قیامت که در صور دمیده می‌شود و قیامت فرا می‌رسد.»
پرسیدند: ای پسر رسول خدا! این بقعه کدام بقعه است؟ فرمود: «این بقعه در سرزمین طوس است، به خدا سوگند! آن زمین باغی از باغ‌های بهشت است. هر که مرا در این بقعه زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت کرده است و برای او پاداش هزار حج مقبول و هزار عمره مقبول نوشته خواهد شد و من و پدرانم روز قیامت شفاعت کننده او خواهیم بود.» (بحار الانوار، ج 101، ص 367 و 33)
عزیزان امروز از هر جایی که هستیم امام رضا علیه السلام را زیارت کنیم، همان ثواب حضور در حرم مطهر ایشان را دارد.
حضرت رضا - علیه السلام - فرمود: «حشر فی زمرتنا وجعل فی الدرجات العُلی من الجنة رفیقنا.»(عیون اخبار الرضا، ص 256)؛ کسی که مرا در غربت زیارت کند، خدا او را با ما محشور خواهد کرد و در درجه‌ها و مراتب عالی رفیق ما خواهد بود.
در خراسان بقعه‌ای است و زمانی خواهد آمد که آن بقعه همواره محل رفت و آمد و مطاف فرشتگان می‌شود تا روز قیامت که در صور دمیده می‌شود و قیامت فرا می‌رسد
امام صادق - علیه السلام – فرمود: «مردی از فرزندان موسی بن جعفر به پا خواهد خواست، نام او مانند نام امیرالمؤمنین، علی است و او در طوس در سرزمین خراسان مدفون خواهد شد. او به وسیله سم کشته و در همان جا غریبانه دفن خواهد شد. هرکس او را زیارت کند در حالی که حقش را بشناسد، خدا پاداش کسانی را به او خواهد داد که قبل از فتح مکه در راه خدا انفاق کرده و جنگیده‌اند.» (من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 583)
همانطور که در روایات ائمه علیهم السلام دیدیم، زیارت امام رضا علیه السلام فضیلت بسیاری دارد، و امروز (روز 23 ذی القعده) چه در مشهد مقدس به زیارت امام رضا علیه السلام برویم چه در شهر و خانه‌های خودمان، ثواب و فضیلت این زیارت نصیب ما خواهد شد.
چقدر خوب است که قدر این فرصت را بدانیم و بی تفاوت از کنار آن نگذریم، چرا که این فرصت‌های زودگذر دنیا، گره گشای لحظات سخت و هولناک قیامت، برای ما خواهد بود.
امام رضا علیه السلام فرمود: «من زارنی علی بعد داری اتیته یوم القیامة فی ثلاث مواطن حتی اخلصه من اهوالها اذا تطایرت الکتب یمینا وشمالا، وعند الصراط، وعند المیزان؛ (کامل الزیارات، ابن قولویه القمی، مکتبة الصدوق، ص 319؛ عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 255)؛ کسی که با وجود دوری مرقدم مرا زیارت کند، روز قیامت در سه مکان به دیدارش می‌روم تا او را از سختی آن روز نجات دهم؛ در آن زمان که نامه‌های اعمال خوب و بد گشوده می‌شود، و هنگام عبور از پل صراط، و هنگام سنجیدن اعمال.»
روش دین اسلام در وادار کردن مردم به تقدیر از ولیّ نعمت خویش تربیتی و دور از اجبار است. در این دین به کرامت انسانها توجه شده و تمرکز بر روی رشد و انجام عمل از روی انتخاب آزادانه است. لذا رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در قبال اجر و مزد رسالت خویش، تنها مودت در حق ذی القربی را تعیین فرمودند و در این درخواست نکته‌ای مهم نهفته که به صورت خودجوش امت را به سمت ادای حق منعِم سوق می‌دهد که همان پیروی از راه و اندیشهٔ این بزرگواران می‌باشد.
روش دین اسلام در وادار کردن مردم به تقدیر از ولیّ نعمت خویش تربیتی و دور از اجبار است. در این دین به کرامت انسانها توجه شده و تمرکز بر روی رشد و انجام عمل از روی انتخاب آزادانه است. لذا رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در قبال اجر و مزد رسالت خویش، تنها مودت در حق ذی القربی را تعیین فرمودند و در این درخواست نکته‌ای مهم نهفته که به صورت خودجوش امت را به سمت ادای حق منعِم سوق می‌دهد که همان پیروی از راه و اندیشهٔ این بزرگواران می‌باشد.
