اشعاری در رثاء امام حسین(ع)

ای رفته سرت بر نی،وی مانده تنت تنها
ماندی تو و بنهادیم ما سر به بیابانها
ای کرده به کوی دوست،هفتاد و دو قربانی
قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها ⁽¹⁾
سر بی تن که شنیده است به لب آیه کهف
یا که دیده است به مشکات تنور آیه نور؟ ⁽²⁾
بر نیزه،سری به نینوا مانده هنوز
خورشید فراز نیزه ها مانده هنوز
در باغ سپیده،بوته بوته گل خون
از رونق دشت کربلا مانده هنوز ⁽³⁾
زان فتنه خونین که به بار آمده بود
خورشید«ولا»بر سر دار آمده بود
با پای برهنه دشتها را زینب
دنبال حسین،سایه وار آمده بود ⁽⁴⁾
روزی که در جام شفق،مل کرد خورشید
بر خشک چوب نیزه ها گل کرد خورشید
شید و شفق را چون صدف در آب دیدم
خورشید را بر نیزه،گویی خواب دیدم
خورشید را بر نیزه؟آری این چنین است
خورشید را بر نیزه دیدن،سهمگین است
بر صخره از سیب زنخ،بر می توان دید
خورشید را بر نیزه کمتر می توان دید ⁽⁵⁾

پی نوشتها

1-جودی.

2-نیر تبریزی.

3-محمد پیله ور.

4-حسین اسرافیلی.

5-علی معلم.