از همه آزاردهنده‌تر اما آن است که خیلی از آقایان فوتبالیست حتی اعزام به خدمت با همین شرایط سهل و آسان را هم قبول ندارند و به اندازه سربازان یک لشکر مرزی غر می‌زنند! در حالی که جوانان مملکت فوج فوج راهی خدمت سربازی می‌شوند و این دوره را در مناطق یا اماکن نظامی پشت سر می‌گذارند، خیلی از دوستان فوتبالیست حتی حاضر نیستند به اندازه یک تا سه نیم‌فصل در یک باشگاه دیگر توپ بزنند و اتفاقا پول هم بگیرند! حافظه فوتبال ایران در این سال‌ها پر از غرولندهای این جماعت بوده؛ از سیاوش یزدانی استقلالی که آن‌قدر گلایه کرد تا مازیار زارع به عنوان سرمربی سابق ملوان حاضر به پذیرفتن او در تیمش نشد و شش ماه در خانه استراحت کرد تا میلاد سرلک پرسپولیسی که سعید دقیقی، سرمربی فعلی ملوان با لحنی کنایه‌آمیز در موردش می‌گوید: «هنوز موفق به زیارت ایشان در تمرینات نشده‌ایم!»
در تازه‌ترین پرده از این اعتراضات اما امید نورافکن، بازیکن سپاهان که برای گذراندن خدمت به ملوان منتقل شده، در این مورد می‌گوید: «خدمت بدترین دوران برای یک بازیکن است. او 15سال تلاش می‌کند به اوج برسد اما مجبور می‌شود یک یا دو سال را اینطوری بگذراند.» لحن متفرعنانه نورافکن در حالی است که به هر حال مقررات فعلی خدمت سربازی در کشور جاری است و پسران ایرانی در شرایط به مراتب سخت‌تری این دوران را به پشت سر می‌گذارند. اگر شما که برای مدت کوتاهی بساط توپ بازی کردن‌تان را به تیمی دیگر می‌برید این اندازه شاکی هستید، پس بچه‌های عادی مردم که با وجود سال‌ها تحصیل یا اشتغال در یک حرفه تخصصی و تامین معاش خانواده ناچار به دوری از زادگاه و گذراندن خدمت با حقوق ناچیز می‌شوند، چه باید بگویند؟ به هر حال اگر جناب نورافکن و سایر دوستان از این شرایط گله‌مند هستند حس می‌کنند ظلمی به آنها شده، ما به عنوان یک ایرانی از این عزیزان معذرت می‌خواهیم!
