حسین محجوب معتقد است: تمام انسان‌ها بازیگرند و در زندگی به ایفای نقش می‌پردازند، اما نکته اینجاست که برخی نسبت به این بازی آگاهی پیدا کرده‌اند و برخی دیگر ناآگاه هستند.
به گزارش ایسنا، حسین محجوب که فردا دهم مردادماه 76 ساله می‌شود بازیگری را در تئاتر و سینما با بهرام بیضایی آغاز کرد. او در طول بیش از نیم قرن فعالیت هنری در فیلم‌ها، تئاترها و سریال‌های زیادی بازی کرده و نقش‌های ماندگاری را از «رگبار» و «مادیان» و «رنگ خدا» تا «دلیران تنگستان» و «زمانه» و «سرزمین مادری» به یادگار گذاشته است.
او که برنده تندیس‌های جشنواره فجر و خانه سینما بوده و دو جایزه بین‌المللی نیز کسب کرده، در این سال‌ها علاوه بر بازیگری دستی بر آتش کارگردانی هم داشته و چند مستند و فیلم داستانی را هم ساخته است.
محجوب درباره هنر سینما می‌گوید: سینما همچون هنرهای دیگر یک وسیله بیانی است که موضوعی را به مخاطبان انتقال می‌دهد. ضمن اینکه لازم است تا در سینما سرگرمی و جذابیت وجود داشته باشد، یک اثر می‌تواند شامل مفهوم و پیام هم باشد.
وی در بخشی از گفت‌وگویی که در سری برنامه‌های تاریخ شفاهی موزه سینما داشته، با بیان اینکه «هنر فی‌النفسه و به صورت مجرد معنا ندارد و حائز اهمیت نیست» گفته است: هنر وسیله‌ای است که موجبات ارتقاء افراد را فراهم می‌کند و ما را به لحاظ اندیشه، نوع نگاه و... به سطوح دیگر می‌رساند.
در مسیر زندگی اگر عنصر صداقت در موارد مختلف وجود نداشته باشد، من نمی‌توانم با آن ارتباط برقرار کنم. این اتفاق چند بار برای من رخ داد و شاهد آسیب‌های آن بودم و احساس می‌کردم که در حال دروغ گفتن هستم و این موضوع بسیار برای من ناخوشایند است.
او درباره شروع کارش بیان کرده است: اولین فیلم سینمایی که در آن به ایفای نقش پرداختم، «رگبار» اثر بهرام بیضایی بود که البته نقش کوتاهی در این اثر برعهده داشتم. این فیلم دارای فیلم‌نامه بسیار وزین و خوبی بود و نیازی ندیدم با بیضایی وارد صحبت شوم. به تصور من این فیلم در زمره یکی از بهترین آثار بهرام بیضایی قرار می‌گیرد. بیضایی در ارتباط با بازیگران خود بسیار صمیمانه و حرفه‌ای برخورد می‌کرد و چالش خاصی وجود نداشت.
محجوب ادامه داد: پس از آن نیز با مرحوم شهنواز در سریال «دلیران تنگستان» همکاری داشتم. این سریال به صورت جسته و گریخته فیلمبرداری می‌شد. آقای شهنواز بسیار انسان ساده و صمیمی بود و به لحاظ مالی فردی بی‌نیاز بود، یه گونه‌ای که زمین‌های بخش شمالی تلویزیون متعلق به پدر او بود که آن‌ها را بخشیده بود.
در این سریال همیشه 500 سرباز در صحنه فیلمبرداری حاضر بودند و او با آرامش کامل و ریتمی آرام کارها را پیش می‌برد. در آن سریال ارتباط دوستانه ای بین من و آقای فخیمی شکل گرفت که بعدها نیز ادامه پیدا کرد.
وی بیان کرده است: استنباط من این است که همه انسان‌ها بازیگر هستند و در زندگی به ایفای نقش می‌پردازند. برخی نسبت به این بازی آگاهی‌هایی پیدا کردند و برخی دیگر ناآگاه هستند. همه انسان‌ها در حال بازی نقش‌های مختلف در طول زندگی خود هستند و گاهی متوجه این تفکیک ها نیستند.
از نظر من دانستگی برای بازیگری در تمام زمینه‌ها امری لازم و ضروری است زیرا احاطه و دانش حوزه‌های مختلفی را در بر می‌گیرد. منبع الهام من مردم هستند و از آن‌ها آموزش می‌بینم. ما هرچه داریم از مردم است و رفتارها و کردارهای آنان را تبعیت می‌کنم و همان‌ها را در بازیگری به کار می‌گیرم.
باید خوب ببینیم و در عمق بازیگری نفوذ کنیم تا بتوانیم کار خود را به بهترین شکل صورت دهیم. من معتقدم باید چیزی را به مردم عرضه کنیم که شکلی ارزنده داشته باشد و مردم را یک قدم به سمت جلو هدایت کند.
فیلم‌های «شاید وقتی دیگر»، «ریحانه»، «پرده آخر»، «من ترانه 15 سال دارم»، «باران»، «رسم عاشق کشی»، «ملک سلیمان»، «با دیگران»، «ساکن طبقه وسط» و «خواب آب» بخشی از کارنامه سینمایی این بازیگر هستند.
محجوب همچنین در سریال‌های «سمک عیار»، «سلطان و شبان»، «کوچک جنگلی»، «صاحبدلان»، «بچه‌های بهشت»، «در مسیر زاینده‌رود»، «عمارت فرنگی» و «سر زمین مادری» بازی کرده است.