از سوی دیگر، «ایمن الصفدی» وزیر خارجه اردن روز یکشنبه در یک سفر بسیار نادر به تهران رفت. اردن در موقعیت بسیار دشواری قرار دارد؛ زیرا دفعه قبل که ایران مستقیما به اسرائیل حمله کرد، اردن نیز نقش ایفا کرد. این به ارتش آمریکا کمک کرد تا موشکهای ایران را رهگیری کند. ایران هشدار داده که هر کشوری که در این میان شرکت کند یا به ایالات متحده کمک کند، هدف تلقی خواهد شد. به همین دلیل است که اردنیها میگویند که میانجی نیستند و پیامی بین اسرائیل و ایران رد و بدل نمیکنند. حال پرسش این است که ایران چه پاسخی خواهد داشت و حزبالله چه خواهد کرد.
«ابراهیم فریحات»، دانشیار حل تعارضات در موسسه دوحه در قطر میگوید: «ما به نزدیکترین نقطه و به یک تقابل جدی منطقهای رسیدیم.» او معتقد است که ایران متعهد شده پاسخ جدی به اسرائیل بدهد؛ اما این پاسخ را با حزبالله هماهنگ خواهد کرد. با وجود اختلافات بین ایالات متحده و اسرائیل بر سر آتشبس در غزه و رویکردهای نتانیاهو، اما ایالات متحده همچنان متعهد به حفاظت از اسرائیل است. دولت آمریکا هشدار داده است که اگر پاسخ ایران قوی باشد، آنها نیز پاسخ خواهند داد. فریحات مینویسد: «بنابراین اکنون، حداقل در سطح لفاظی، ما درگیر نوعی تقابل منطقهای هستیم.»
«فیل لاول» هم در گزارشی برای الجزیره نوشت، آنچه اکنون میبینیم «دیپلماسی در بالاترین سطح است.» او معتقد است اگرچه تلاشهای دیپلماتیک در سطح منطقهای و فرامنطقه ای جریان دارد (سفر وزیر خارجه اردن به ایران و تماس تلفنی بایدن با ملک عبدالله و غیره) اما آنچه مسلم است این است که نمیتوان از هفتهها یا روزها سخن گفت بلکه باید از «ساعتها» حرف زد؛ اتفاقی که قرار است ظرف چند ساعت آینده رخ دهد. به همین دلیل است که در چند روز گذشته شاهد این همه جلسات، نشستها و رایزنیها برای تنشزدایی بودهایم. لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا در چند روز گذشته دو بار با همتای اسرائیلی خود صحبت کرد. او از یکسو بر تعهد کشورش به اسرائیل تاکید کرد؛ اما در عین حال، خواستار کاهش تنش هم شد. از سوی دیگر، اگرچه حزبالله هم حملاتی را به اسرائیل انجام داده اما معتقد است این حملات «روزمره» است و ارتباطی به انتقام شهادت «فواد شکر» ندارد.